Nowenna do Św. Teresy od Dzieciątka Jezus – dzień 1

I Boski Zbawiciel wysłuchał jej prośby. Sam prowadził Teresę i pouczał ją, jak powinna zostać maleńką, pełną ufności dzieciną zupełnie zdaną na Wolę Ojca Niebieskiego; jak ma rzucać pod stopy Jego kwiatki swych drobnych ofiar, aby niemi uweselić Serce Boże.

Podobnie i my, rozpoczynając tę nowennę, zwróćmy się z ufnością do ukochanej naszej Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus, z pokorną prośbą, aby raczyła być Przewodniczką naszą i nauczyła nas swej małej drogi. Na wstępie rozważmy, co jest podstawą maleńkiej drożyny wskazanej nam przez Świętą Teresę? Oto, jak uczy anielska nasza Mistrzyni: dziecięcy, pełen serdeczności stosunek względem Pana Boga, naszego najlepszego Ojca.

Już w Starym Testamencie Pan Bóg mówi o Sobie przez usta Izajasza Proroka (49, 15): „Jeśli może zapomnieć niewiasta niemowlęcia swego, aby się nie zlitowała nad synem żywota swego? A choćby ona zapomniała, wszakże ja nie zapomnę ciebie”. W Nowym Testamencie, prawie każda stronica Ewangelii Świętej, głosi tę samą miłość.

Przypomnijmy sobie choćby ten jeden szczegół. Kiedy Apostołowie prosili Boskiego Zbawiciela, aby nauczył ich, jak mają się modlić, Pan Jezus otworzywszy Boskie Swe usta, uczył ich: Oto tak modlić się będziecie: „Ojcze nasz, Któryś jest w Niebiesiech”. W tych krótkich słowach ujął najdroższy nasz Zbawiciel Nieskończoną Miłość, z jaką Ojciec Niebieski odnosi się do nas i Jego pragnienie, abyśmy we wszystkich potrzebach, tak duszy, jak i ciała, zwracali się z dziecięcą ufnością do Jego Ojcowskiego Serca.

Aby lepiej zrozumieć głęboką Tajemnicę Miłości Ojca Niebieskiego, przypatrzmy się bliżej serdecznej miłości ojca ziemskiego względem swej małej dzieciny: im dziecię słabsze, więcej potrzebujące pomocy, tym większą ojciec otacza je miłością, troskliwością i czułością. U Ojca Niebieskiego znajdziemy tę samą, pełną czułości miłość, tylko w stopniu nieskończenie wyższym.

Święta Teresa od Dzieciątka Jezus pragnęła w życiu duchownym naśladować szczerość małych dziatek, ich dziecięcą prostotę, pragnęła pozostać zawsze malutką, zupełnie zdaną na Wolę Ojca Niebieskiego, aby w ten sposób pozyskać
sobie Serce Boże. Sama myśl, iż Bóg Nieskończenie Dobry, jest jej Ojcem, dawała jej wiele euforii i szczęścia; w jednym ze swych wierszy, tak o tym mówi:

„Zwać Boga Ojcem, i być dzieckiem Jego,

To moje Niebo”.

Starajmy się postępować małą drożyną, wskazaną nam przez naszą ukochaną Świętą, abyśmy mogli kiedyś powtórzyć jej słowa:

„Niechaj Ci będzie cześć wszelka w wieczności,

Panie i Boże mój na wysokości,

Niechaj Ci będzie chwała i zawsze i ninie,

Żeś dał palmę zwycięstwa bezsilnej dziecinie”.

DESZCZ RÓŻ.

Cudowna przemiana.

Pewna nowicjuszka ze Zgromadzenia Sióstr pielęgnujących chorych w szpitalu Bancicant w Paryżu, sprzykrzyła sobie życie zakonne i miała zamiar opuścić Zgromadzenie.

Przed ostateczną decyzją w listopadzie 1918 r., postanowiła odprawić rekolekcje, które oddała pod szczególną opiekę Świętej Teresie od Dzieciątka Jezus.

Nagle w czasie rekolekcji uczuła w duszy zupełną przemianę, z euforią zaczęła się przezwyciężać w rzeczach, które przedtem sprawiały jej wiele trudności, i postanowiła gorliwie pracować nad postępem w doskonałości.

W miesiąc później Siostrzyczka nasza ciężko zachorowała, w cierpieniach swych zwróciła się do „Małej Świętej” z gorącą prośbą o uzdrowienie. W czasie nowenny, którą w tym celu odprawiała, ukochana Święta dała jej do zrozumienia, iż cierpienia są potrzebne w życiu duchownym, iż są szczególną Łaską Bożą, którą bardzo cenić należy.

Gdy zdawało się, iż zdrowie biednej chorej na zawsze stracone, szatan zaczął podsuwać jej myśli, by nie poddała się Woli Bożej; — wśród tych ciężkich walk i pokus, Święta Teresa nie opuściła tej biednej duszy, czuwała nad nią, zachęcała do zupełnego poddania Woli Ojca Niebieskiego, co więcej, by złożyła ofiarę ze swego życia i usiłowała postępować jej małą drogą. I „Mała Królewna” odniosła zwycięstwo. — Pan Jezus zapanował w tej duszy, Siostra zakonna, mimo dotkliwych cierpień, czuła się szczęśliwą, odczuwała bezustannie pomoc swej niebieskiej Opiekunki, serce jej przepełniał głęboki pokój, poddała się miłośnie Woli Bożej, i uczyniła ofiarę z życia. Wtem niespodzianie uczuła dotknięcie Świętej na sobie, — cierpienia natychmiast ustały.— Pełna euforii i wdzięczności usnęła; we śnie ujrzała Świętą Teresę, która pouczywszy ją, jak ma postępować małą drożyną, rzekła: „Moja droga jest streszczeniem Ewangelii, jest drogą pewną, — kto nią idzie — nie zbłądzi”.

Od tych nawiedzin Siostrzyczka nasza zupełnie się zmieniła, pełna poświęcenia i miłości, była podziwem całego Zgromadzenia.— Idąc wiernie małą drożyną lubiła powtarzać: „Nie żałuję, iż oddałam się Panu Bogu bez zastrzeżeń, moja Niebieska Matka i Mistrzyni mówi: iż Jezus potrzebuje ofiary i iż mnie wybrał, — o! czuję to dobrze”.

Pewnego wieczora, gdy się bardzo martwiła swą niewiernością, zjawiła się jej święta Teresa, a biorąc jej ręce w swoje, rzekła: „Wierz mi, iż miłość bardziej oczyszcza, niż ogień czyścowy!” W jakiś czas potem, Siostra nasza dostała silnej gorączki,—„Mała Święta czuwała nad swą uprzywilejowaną, nakłaniała, by Panu Jezusowi złożyła ofiarę z życia, co też chora chętnie uczyniła,— a Pan przyjął ofiarę.— Odtąd pokój niebiański przepełniał jej duszę, — choroba postępowała, — niedługo z wyrazem anielskim, z oczyma utkwionymi jakby w zachwycie w obrazek Świętej — słodko oddała Bogu swą duszę.

Oby ten przykład pociągnął jak największą liczbę dusz na „małą drogę dziecięctwa duchowego”, która w tak krótkim czasie zmieniła tę niedbałą i lekkomyślną duszę w serafina miłości. Niechaj będą nieskończone dzięki Panu Bogu, Który za wstawiennictwem „Małej Świętej” takie cuda czyni!

S. Małgorzata Maria

(Pluie de roses).

POSTANOWIENIE: W trudnościach i w chwilach pokusy zwracać się będę z prostotą dziecięcą o pomoc do Ojca Niebieskiego.

AKT STRZELISTY: Boże, Ojcze mój najlepszy, pragnę Cię kochać miłością prostą, szczerą, dziecięcą!

MODLITWA.

Uciekam się do Ciebie, ukochana Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, błagając Cię, byś raczyła mnie nauczyć Twej małej drożyny, uproś mi, abym dobrze zrozumiał Nieskończoną, pełną Miłosierdzia, Miłość Ojca Niebieskiego
ku małym duszom, abym z dziecięcą ufnością i prostotą, we wszystkich potrzebach zwracał się do Niego, i jako małe dziecię z zupełnym spokojem spoczywał w Jego Ramionach. Amen.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Zakonnica ofiarowała strapionej matce obrazek Świętej Teresy, zalecając by dziecię swe poleciła opiece jej. Po kilku dniach znów zjawia się u zakonnicy murzynka, rozradowana pokazuje już zdrowego zupełnie synka i tak opowiada, co się stało. „Synek mój już leżał bez ruchu i płakałam nad nim, ale oto przyszła doń ta sama pani, którą mi dałaś na obrazku i położyła na mym synku białą swa szatę. niedługo synek mój obudził się zupełnie zdrów”.

Modlitwa.

Jak nikły organizm małego murzynka toczyła ciężka niemoc — tak moją duszę toczą grzechy. Może sam nie podołam, może upadnę pod tym brzemieniem, bo słabym jestem człowiekiem tylko. W tej wiec niepewności będąc, wzywam Cię, o Święta Tereso od Dzieciątka Jezus, Twej błagam pomocy, Twego błagania u Boga o Miłosierdzie nad grzesznikiem i o siłę ku podźwignięciu memu. Nie zostawiłaś bez swej pomocy okrutnego zbrodniarza i duszę jego ze szponów szatana wyrwałaś, zmiłuj się więc i nade mną. Niechaj modlitwa Twa dopłynie do Tronu Najwyższego i wyjedna zdrowie mej duszy.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Jezu Chryste, Synu Boży, Który przyrzekłeś, iż wynagrodzisz najmniejszą usługę, jaką z miłości ku bliźniemu wyświadczymy, spojrzyj łaskawie na Twą małą Oblubienicę, Św. Teresę od Dzieciątka Jezus, która się tak starała o zbawienie dusz. W nagrodę za wszystko, co ona na ziemi czyniła i cierpiała, nakłoń Ucho Twoje na jej życzenie: „czynić dobrze w Niebie dla ziemi” i użycz mi za jej wstawieniem się, tej Łaski, o którą Cię gorąco proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Duchu Święty, Wieczny Boże, Który przez tak wielkie Łaski Twej Miłości, błogosławioną duszę Świętej Teresy od Dzieciątka Jezus do doskonałości prowadziłeś, błagam Cię przez wierność, z którą ona z tą Łaską współdziałała, wysłuchaj łaskawie jej wstawienia się za mną grzesznikiem i wedle jej słów, iż „deszcz różany na ziemię zsyłać będzie” użycz mi, Duchu Święty, tej Łaski, o którą proszę.

Ojcze nasz. Zdrowaś Marya. Chwała Ojcu.

Święta Teresko od Dzieciątka Jezus, która podczas swego krótkiego pobytu na ziemi, byłaś zwierciadłem anielskiej czystości, gorącej miłości i zupełnego oddania się Bogu, teraz gdy już otrzymałaś nagrodę za twe cnoty, spojrzyj litościwie na mnie, który z ufnością udaję się do Ciebie. Przemów za mnie słowo do Tej Dziewicy Niepokalanej, której byłaś „kwiatkiem ulubionym”, do Królowej Nieba „która się uśmiechała do ciebie w zaraniu życia twego”.

Błagaj Ją, Która ma taki wpływ potężny na Serce Jezusa, aby mi uprosiła tę Łaskę, o którą proszę, i aby Jej Błogosławieństwo wzmacniało mnie w każdej chwili mego życia, broniło mnie w chwili śmierci i doprowadziło mnie do wiecznej szczęśliwości w Niebie. Amen.

Witaj, Królowo, Matko litości, * Życie, słodkości i nadziejo nasza, witaj! * Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy, * do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. * A przeto, Orędowniczko nasza, Twoje Miłosierne Oczy obróć na nas * I Jezusa, Błogosławiony Owoc Żywota Twego * po tym wygnaniu nam okaż. * O Łaskawa, o Litościwa, o Słodka Panno Maryo!