Niewiasta (γυνή gynē)

Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. (Ap 12,1)

Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα,

Et signum magnum apparuit in caelo: mulier amicta sole, et luna sub pedibus eius, et in capite eius corona stellarum duodecim

Już w pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju pojawia się Niewiasta, stworzona przez Boga jako odpowiednia pomoc dla Adama, „kość z jego kości, ciało z jego ciała”. Ich zadaniem jest żyć razem, wzajemnie sobie pomagać i wydawać na świat potomstwo. Ich szczęście jednak nie trwa zbyt długo, ulegają pokusie, są nieposłuszni Bogu czego konsekwencją jest opuszczenie Raju na zawsze. Bóg jednak, w swojej miłości i miłosierdziu do stworzenia, składa obietnicę, jest to tak zwana protoewangelia, w której zapowiada pojawienie się nowej Niewiasty, która urodzi Syna, a Syn ostatecznie pokona zło. Tą nową Niewiastą jest Maryja., dlatego nie bez powodu Jan Ewangelista w dwóch miejscach Ewangelii użył tego określenia. Jezus zwraca się w ten sposób do Matki w Kanie Galilejskiej i z wysokości krzyża. Ukazując ją w ten sposób jako tę nową Niewiastę, przepowiedzianą i oczekiwaną od początku świata.

Obraz z księgi Apokalipsy ukazuje nam Niewiastę obleczoną w słońce z księżycem pod stopami, niejako walczącą ze smokiem. Można obrazie niewiasty widzieć Kościół ale także Maryję. Świętujemy dziś jej Wniebowstąpienie. Maryja przeszła trudną drogę od Zwiastowania, przez mękę i śmierć Syna, jej życie zostało jednak zwieńczone wzięciem do Nieba z duszą i ciałem. Niewiasta, Nowa Ewa, która wydała na świat Zbawiciela, jest naszą Matką i orędowniczką, wstawia się za nami u Boga, bo w każdym z nas widzi swoje dziecko. Maryja jest naprawdę dla nas darem od Boga, za który możemy być Mu wdzięczni.

Maryjo, Niewiasto, Nowa Ewo i nasza Matko, wstawiaj się za nami u Boga!

Hebrajskie słowo