A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą». (Mt 28,10)
τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται.
tunc ait illis Iesus nolite timere ite nuntiate fratribus meis ut eant in Galilaeam ibi me videbunt
Jezusowe μὴ φοβεῖσθε, wypowiedziane do wybranych niewiast tuż po zmartwychwstaniu jest odpowiedzią na strach i pustkę, które spadły na wszystkich uczniów Jezusa w godzinie krzyża. Totalny paraliż ogarnia duszę człowieka, który chce przemierzać drogi życia tak, czy inaczej – bez Chrystusa. Spotkanie na drogach zmartwychwstania z samym Panem jest antidotum na tę pustkę, ale też staje się wyzwaniem nowego życia, bo słowo pociechy „nie bójcie się” jest zarazem słowem umocnienia wiary. Po nim zaś padają Jezusowe imperatywy: „idźcie i oznajmijcie”, które są oczywistą zachętą do tego, by stać się autentycznym świadkiem Jego zmartwychwstania.
Greckie słowo φοβεῖσθαι [fobeisthai]
