Nawróciliśmy się. Dlaczego spotykają nas nieszczęścia i wypadki?

Przez długi czas żyłam z moim partnerem (rozwodnikiem) w związku niesakramentalnym. W pewnym momencie doświadczyliśmy jednak nawrócenia i zdecydowaliśmy się żyć ze sobą jak brat z siostrą oraz powrócić do życia sakramentami. Od tego momentu spotykają nas co i rusz nieszczęścia i wypadki. Jak to interpretować? Czy wymagamy pomocy egzorcysty?

Edyta

ks. Zbigniew Baran CSMA, egzorcysta: Gdy żyliście w grzechu ciężkim, diabeł miał bezpośredni dostęp do Waszego życia. Budował sobie w Waszych sercach swoje „gospodarstwo”, był zadowolony. Robił co mógł, by uspokoić Wasze sumienia, byście trwali w tym stanie, w którym byliście. Bóg jednak nigdy nie rezygnuje ze swoich dzieci, nie obraża się na nie. To oczywiście owocuje nawróceniem.

Rezygnacja z życia w grzechu i przystąpienie do sakramentów sprawiło, iż zaczęliście żyć z Bogiem. Dlatego bezustannie powtarzam: po każdym grzechu ciężkim należy niezwłocznie przystępować do sakramentu pokuty. A w przypadku braku grzechu ciężkiego – przynajmniej raz w miesiącu.

Wasze nawrócenie bez cienia wątpliwości nie podoba się diabłu. Dlatego postanowił „przetestować” na ile jest ono prawdziwe. Ma on wciąż nadzieję, iż jeżeli zaatakuje, wrócicie do życia w grzechu. Tym bardziej powinniście żyć w nieustannej wdzięczności wobec Boga, choćby za najbardziej prozaiczne, codzienne sprawy. Gdy tylko poczujecie, iż diabeł znów „wpycha się” w Wasze życie, od razu przystępujcie do dziękczynienia i uwielbienia Boga. Zły, gdy zauważy, iż jego interwencje popychają Was do jeszcze większego uwielbienia, odejdzie. Uwielbienie i dziękczynienie paraliżują diabła.

Wszelkie wypadki, które zdarzą się w Waszym życiu, przyjmijcie jako zadośćuczynienie za lata życia w grzechu, którym Wy raniliście Boga. Nie uważam jednak, byście potrzebowali pomocy egzorcysty. Diabeł zawsze próbuje walczyć o dusze, które mu się wymykają.

Nie chodzi oczywiście o to, iż wizyta u egzorcysty jest czymś niewłaściwym. 90% osób, które przyjmuję, nie wymaga pomocy egzorcysty. Ale bardzo cieszę się z tego, iż ci ludzie do mnie przychodzą; często taka wizyta ich umacnia, pozwala im spojrzeć na kwestie wiary we adekwatny sposób.

Artykuł ukazał się w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg” (6/2020)