§. 5. Narodzenie Jezusa Chrystusa.
W tym czasie kiedy miał przyjść na świat oczekiwany Zbawiciel, Cesarz rzymski, August wydał edykt, aby spisano wszystkich poddanych Rzymskiego Państwa. Dla łatwiejszego dokonania tego spisu ludności rozkazano wszystkim zapisywać się w tem mieście, z którego kto był rodem. Józef przeto, jako potomek Dawidowy, wraz z żoną swoją Maryą Panną, z Galilei, z miasta Nazaret przybył do Betleem rodzinnego miasta Dawida.
Józef i Marya Panna, będąc ubogimi nie mogli znaleźć dla siebie gospody w domach miejskich, wyszli przeto za miasto i tam na polu, w grocie służącej za stajenkę dla bydląt, schronili się na noc. I oto tejże nocy, w stajence narodził się Jezus Chrystus z Maryi Dziewicy. Marya Panna uwinęła go w pieluszki i złożyła w żłobie.
Niedaleko groty znajdowali się pasterze pilnujący trzód swoich. Nagle ukazał się im Anioł, a jasność Boża zewsząd ich oświeciła, i przelękli się bardzo. Anioł rzekł do nich: ,,Nie bójcie się; bo oto opowiadam wam i wszystkiemu ludowi wesele wielkie, gdyż dzisiaj narodził się wam Zbawiciel Chrystus Pan, w mieście Dawidowem. A ten daję wam znak znajdziecie niemowlątko uwinione w pieluszki i położone we żłobie." I w tem, gdy Anioł to mówił, połączyło z nim mnóstwo Duchów niebieskich, chwalących Boga i mówiących: Chwała na wysokości Bogu, a na ziem i pokój ludziom dobrej woli."
Gdy Aniołowie odeszli, pasterze mówili jeden do drugiego: „Pójdźmy do Betleem, a oglądajmy to, co Pan nam objawił.“ To rzekłszy poszli ze skwapliwością, i wstąpiwszy do groty znaleźli tam Maryą i Józefa z dzieciątkiem złożonem we żłobie, tak jak był powiedział im Anioł. Wracali z tamtąd wielbiąc Boga i opowiadając to, co widzieli i słyszeli. Wszyscy dziwowali się temu wielce; Marya zaś wszystkie te słowa i cuda przechowywała w pamięci i o nich rozmyślała.
Ósmego dnia po narodzeniu Boskiego dzieciątka, dopełniono nad niem, według przepisu Mojżeszowego prawa, obrządku obrzezania i nadano mu imię Jezus t. j. Zbawiciel, dla tego , iż miał wybawić lud swój od grzechu potępienia wiekuistego. Łuk. r. 11
Uwaga. Według przepowiedni Proroków, Messyasz miał pochodzić z rodu Dawidowego, narodzić się w miasteczku Betleem i w czasie, kiedy będzie powszechny pokój na ziemi. I tak się stało. Monarcha Rzymski, władca całego prawie świata ustaliwszy pokój w Państwie, zapragnął wiedzieć liczbę swoich poddanych Nakazał popis ludności i ten rozkaz sprowadził Józefa i Maryą do Betleem, i tu się narodził Jezus Chrystus, Bóg-Człowiek. Takto wszystkimi wypadkami na świecie kieruje niemyląca się w swem rozporządzeniu Opatrzność!
Betleem czyli Dom Chleba, o dwie godziny drogi odległe od Jerozolimy. Zowie się miastem Dawida dla tego, iż ztąd on i jego przodkowie pochodzili: zwane jest takoż Betleem Judy, dla różnicy od drugiego miasteczka, tegoż imienia w Galilei, w pokoleniu Zabulou.
Grota narodzenia Zbawiciela jest to jaskinią czyli pieczara w skale wykuta, o 200 kroków odległa od miasta. W Palestynie zwykle takie groty, czyli skaliste jaskinie służą za stajenki dla bydląt. Wedle podania, wtedy kiedy się narodził Chrystus Pan w stajence Betlejemskiej znajdowały się tam wół i osieł.
Ten Chrystus przyszedł na świat w największem poniżeniu i ubóstwie aby pocieszył ubogich i wzgardzonych, i aby pokazał zepsutemu światu, iż prawdziwe dobra, które mogą uszczęśliwić człowieka nie są ziemskie i zmysłowe, ale duchowne niebieskie. Bo Zbawiciel przyszedł leczyć choroby umysłu i serca ludzi nie tylko boską swą łaską i nauką, ale i przykładem.
Wedle podania, Jezus Chrystus narodził się dnia 25 Grudnia około północy; dla tego corocznie w tym dniu uroczyście obchodzimy pamiątkę Bożego Narodzenia. W główniejszych miastach, o północy odprawuje się Msza s. zwana Pasterką, od pasterzy, którzy pierwsi mieli szczęście posłyszeć radośne pienie Aniołów, i pierwsi oddali pokłon nowo-narodzonemu Chrystusowi.
W dzień Bożego Narodzenia, jako w święto jedno z najradośniejszych, Kościół nasz ś. uwalniaS swoich wyznawców od od postu, o ile wypada w piątek lub sobotę; dla pomnożenia uroczystości pozwala każdemu kapłanowi trzy mszy odprawować. W pierwszej odprawianej o północy, w uczuciu najżywszej miłości i wdzięczności szczególniej rozważa się pamiątka doczesnego narodzenia Jezusa Chrystusa z błogosławionej Maryl dziewicy, w stajni Betleemskiej; druga Msza o świtaniu odprawuje się na cześć duchownego narodzenia Jezusa Chrystusa w sercach ludzi sprawiedliwych przez łaskę; w trzeciej zaś porannej rozpamiętywa się tajemnica boskiego narodzenia Jezusa Chrystusa przed wieki, na łonie Boga Ojca.
Tajemnica Obrzezania Jezusa Chrystusa, przez którą, przyjął na się postać grzesznika i począł krew przelewać z grzeszników, w dorocznej pamiątce obchodzi się dnia 1 Stycznia, czyli w dzień Nowego Roku
Ks. S. Kozłowski, Historya święta dla użytku młodzieży. Cz.2, str. 19-21
