Najlepszy ubezpieczyciel

W blasku prawdy objawionej

Życie na ziemi jest nierozerwalnie związane z ryzykiem. jeżeli człowiek chce wzrastać, musi ryzykować, podejmując różne decyzje. W nich kształtuje się jego serce. Życie pełne jest dynamiki i rozwoju. Bywa, iż ludzie tęsknią za tzw. „świętym spokojem”, nie wiedząc, iż wtedy kończy się ich twórcze działanie, a zaczyna wegetacja.

Ryzyko na naszej drodze życia jest ściśle związane z nieuniknionym spotkaniem z tajemnicą zła. Zła nie trzeba szukać. Ono jawi się na naszej drodze w różnej postaci, często nagle i niespodziewanie. Ma ono formę doświadczenia, cierpienia, nieszczęścia (śmierć kogoś z bliskich, ciężka choroba, złodziej, który ukradł samochód lub zniszczył mieszkanie). W tym doświadczeniu pojawia się pokusa zniechęcenia, zwątpienia, strachu. W innej postaci zło podchodzi, gdy nas wabi (pieniądze, seks, alkohol, narkotyki itp.). Z tymi formami zła trzeba się liczyć prawie na każdym kroku.

Zaufanie – ryzykiem

Ryzyko połączone jest z sięganiem po wartości wielkie, i człowiek, decydując się na rozwój miłości, musi zaufać drugiemu człowiekowi. To zaufanie jest wielkim ryzykiem (każde małżeństwo, każda decyzja dotycząca poczęcia dziecka, wszystkie momenty, w których decydujemy się wyciągnąć rękę do drugiego człowieka na płaszczyźnie przyjaźni). A ponieważ są to trudne decyzje, człowiek prosi Ojca Niebieskiego, żeby ten go ubezpieczał. To jest tak, jak przy trudnym przejściu w górach. Wezwanie z Modlitwy Pańskiej – „Ojcze, nie wódź nas na pokuszenie” jest prośbą, aby Bóg był blisko wtedy, gdy jesteśmy w zasięgu pokusy.

W języku staropolskim słowo ‘wodzić’ znaczyło prowadzić. Istota tego wezwania polega zatem na prośbie, aby Ojciec nie dopuścił do tego, byśmy ulegli pokusie, czyli innymi słowy, aby nas bezpiecznie przeprowadził, gdy pokusa jest blisko.

Mądry trener

Trzeba na pokusę popatrzeć po Bożemu. Bóg chce, by człowiek ryzykował. Musi jak trener sprawdzić zawodnika aż do granic jego wytrzymałości. W Jego ręku zawodnik chodzi po krawędzi ryzyka i dopiero wtedy rośnie. Tak samo dobry ojciec i matka, wychowując dziecko, czekają na jego kroki dojrzałości, a są to zawsze kroki ryzyka.

Bóg nie zasłania nam oczu, nie zakrywa przed nami niebezpieczeństwa, ale powiada: „Przejdziesz, wyjdziesz, potrafisz, stać cię na to”. Bóg w nas wierzy, ale człowiek może przejść zwycięsko i nie ulec pokusie tylko wtedy, gdy ma oparcie w Bogu. Dlatego potrzebne jest to wołanie: „Ojcze, nie wódź nas na pokuszenie”, czyli „Ojcze, ubezpieczaj”.

Clark Young | Unsplash

Dopiero z perspektywy lat widzimy, jak Bóg nas ubezpieczał, w ilu wypadkach byliśmy w zasięgu dramatu wielkiego niebezpieczeństwa, a jednak Bóg był z nami. Sami nie wiemy, jak to się stało, iż nie ulegliśmy pokusie. To jest cud. W wielu wypadkach po latach dziękujemy Bogu, zwłaszcza za opiekę w okresie młodości, kiedy człowiek ma szczególną skłonność do brawury. Z perspektywy lat droga naszego życia jawi się jako droga trudnych przejść. I dziękujemy za nie Bogu. Po zwycięstwie w sercu pojawia się wielka radość. Ale może się nie udać. Bóg szanuje naszą wolność, w trosce o naszą dojrzałość ryzykuje choćby nasz grzech. Jest to cena szacunku dla wolności, szacunku dla rozwoju i dojrzałości człowieka. Bóg nie boi się naszego grzechu. On się boi, iż pozostaniemy w grzechu. Oczywiście, może zaistnieć wielki dramat, nie tylko upadek, ale i pozostanie w grzechu. Dlatego Chrystus w Ojcze Nasz dodał wezwanie: „Ojcze, zbaw nas ode złego”.

Rodzice nie potrafią zatrzymać swojego dziecka w domu, ono musi być w środowisku często dalekim od ewangelicznych ideałów, musi wejść w kontakt ze światem. I co zostaje kochającym rodzicom? Prośba do Boga: „Ojcze, ubezpieczaj to dziecko, ja tam już nie sięgnę. Ty je ubezpieczaj”. Są też sytuacje szczególnego zagrożenia, gdy odpowiedzialny człowiek woła za siebie i innych 100 razy dziennie: „Ojcze, nie wódź nas na pokuszenie”.

ks. Edward Staniek

Artykuł ukazał się w dwumiesięczniku „Któż jak Bóg” (5/2016)

Oprac. Redakcja na podstawie: ks. E. Staniek, „Wady, cnoty i modlitwa”, Wydawnictwo Barbara, Kraków 1996