Mieszkający obok (πάροικος paroikos)

A więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga. (Ef 2,19)

ἄρα οὖν οὐκέτι ἐστὲ ξένοι καὶ πάροικοι ἀλλὰ συμπολῖται τῶν ἁγίων καὶοἰκεῖοι τοῦ θεοῦ.

ergo iam non estis hospites et advenae sed estis cives sanctorum et domestici Dei.

Można znać Boga jak ktoś, kto z Nim przebywa i ma stałą relację, a można jak sąsiad, który mieszka obok (πάροικος). Różnica jest zasadnicza. Niby coś tam wiem zaglądając czasami przez żywopłot – a jakże – żywotnej teologii, słysząc raz na jakiś czas słowa płynące z domu obok, jednak nie znając dokładnie mieszkańców, a być może i stwierdzając, iż tam trawa jest bardziej zielona niż u mnie. Pan pragnie, abyśmy byli Mu bliscy, jako współobywatele, jako żyjący razem, stanowiąc jedno.

Hebrajskie Greckie słowo