🔉Miesiąc Wrzesień poświęcony ku czci Krzyża Świętego – Dzień 28

Zdjęcie: Krzyż Święty

O nabożeństwie miesięcznym.

Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819

Nauka.

Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych. Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa.

WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.

V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.

R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.

V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.

R. A cała ziemia będzie odnowiona.

V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.

R. Amen.

DZIEŃ 28.

🔉ROZWAŻANIE. O cierpliwym znoszeniu choroby.

O dźwiganiu krzyża swojego – wyjątek z dzieła Droga uświątobliwienia przez Św. Alfonsa M. Liguori’ego, Biskupa i Doktora Kościoła, Kraków 1888r.

Wysłuchaj rozważania:

Zobaczmy teraz, jak mamy przyjmować i znosić krzyż choroby. Choroba, to kamień probierczy ducha doskonałości w duszy Oblubienicy Chrystusa. Nieraz się zdarza spotkać dusze pobożne, które w dobrem zdrowiu sił wesołe, uprzejme, cierpliwe, pełne pobożności i cnoty, ale niechże tylko najmniejszą chorobą nawiedzone zostaną, zaraz wpadają w mnóstwo grzechów i niedoskonałości.

W niczym nie mogą znaleźć pociechy, unoszą się niecierpliwością, względem tych nawet, które w duchu miłości najochotniej im służą; stają się uprzykrzone i nudne tak, iż niczym dogodzić im nie można; jęczą i wzdychają, dla byle jakiej dolegliwości; skarżą się na wszystkich, ktokolwiek się do nich zbliży, na lekarza, na Starszych, na domowników, na posługujących, wyrzucają im niedbalstwo, brak troskliwości, brak serca itd. „Cóż mi Ojciec wyrzuca?“ — zawołasz może, „ja tak strasznie cierpię, czyliż choćby użalać się nie mam prawa?“ Nie zabraniam ci, wyrazić twoją boleść, wtedy szczególnie gdy jest bardzo mocną; ale za lada drobnostką skarżyć się przed wszystkimi, i od wszystkich chcieć pożałowania, to słabość, to brak cierpliwości, nic więcej. jeżeli ci lekarstwa ulgi nie przynoszą, radzę ci zamiast niecierpliwienia się z tej przyczyny, poddać się spokojnie Woli Bożej, a niezawodnie doznasz osłody w cierpieniu. ale może na inny sposób skargi rozwodzić będziesz, może zawołasz: „Nie ma miłości w moim otoczeniu, rodzina i znajomi zapominają o mnie, opuszczają mnie na łożu boleści, i to mi jest najdotkliwsze!“ Smutne, to bardzo, odpowiem na tę skargę; żałuję cię mocno, ale nie dla cierpień dokuczających ciału twemu, jak raczej, dlatego, iż masz tak mało cierpliwości, co podwaja twoją chorobę, bo sprawia to, iż cierpisz na ciele i na duszy. Wszyscy cię opuszczają! ale przypomnij sobie, iż Pan Jezus dla Miłości twojej umarł na Krzyżu, opuszczony od wszystkich. Na cóż ci się przydadzą wszystkie twe narzekania? Raczej uskarżaj się na to, iż tak ozięble kochasz Pana Jezusa, iż tak mało masz cierpliwości. Św. Józef Kalasanty mawiał, iż gdyby cierpliwość znalazła się w piekle, choćby tam ustały by jęki. Pisze Salwian, iż wiele osób nie byłoby nigdy doszło do świątobliwości, gdyby dobrem zdrowiem obdarzone były. W samej rzeczy Żywoty Świętych czytając, przekonujemy się, iż po większej części, liche zdrowie było udziałem sług Bożych. Św. Teresie od Jezusa z Avili przez lat czterdzieści, nie minął ani jeden dzień bez dolegliwości. Dlatego też, dodaje Salwian, osoby Chrystusowi poświęcone, bywają zwykle słabowite, i pragną żyć w tym stanie chorobliwym, jednak walczą, aby słabość ciała mocą ducha pokonywać mężnie.

Lecz może kto odezwie się: „Ja nie narzekam na chorobę, ale mi żal bardzo, iż nie mogę chodzić do Komunii Świętej, nie mogę odbywać ćwiczeń, nie mogę brać udziału w pracach i zajęciach domowych i czuję się być ciężarem dla całego otoczenia mojego”. Posłuchaj co ci odpowiem na te skargi. Powiedz mi, dlaczego pragniesz odbywać ćwiczenia i przystępować do Komunii Świętej? Aby się podobać Panu Bogu, bez wątpienia. To bardzo dobre, ale jeżeli się Bogu podoba, pozbawić cię możności odbywania ćwiczeń, przystępowania do Komunii Świętej, i o ile On chce złożyć cię cierpieniem, czemuż chcieć czego innego, kiedy właśnie na obecną chwilę, to czyniąc, a raczej to cierpiąc możesz się podobać Panu Bogu. Posłuchaj co pisał Ojciec Avila do pewnego kapłana chorobą złożonego: „Nie zabawiaj się przyjacielu, myśląc o tym, co mógłbyś czynić, gdybyś miał dobre zdrowie; dopóki podoba się Panu Bogu chorym cię trzymać, ciesz się chorobą”. jeżeli w prostocie i szczerości szukasz Woli Bożej cóż ci na tym zależy, być chorym lub zdrowym? Według zdania Św. Franciszka Salezego, lepiej Panu Bogu służymy cierpieniem, niżeli modlitwą. Użalasz się i na to, iż z powodu choroby modlić się nie możesz. Powiedz mi, któż ci przeszkadza? Przyznaję, iż nie możesz przykładać się myślą do pracowitego rozmyślania, ale któż ci zabroni zwracać oczy i serce ku Ukrzyżowanemu Jezusowi, ofiarując Mu wszystko co cierpisz. Czyliż może być obfitsza w zasługę modlitwa, nad cierpienie i poddanie się Woli Bożej, łącząc twe boleści z Męką Chrystusową, i w tym zjednoczeniu ofiarując ją Bogu Ojcu? Mówisz jeszcze, iż choroba odbiera ci możność pełnienia obowiązków, i czyni ciężarem dla otaczających. ale gdy ty się zgadzasz z Wolą Bożą, myśleć należy, iż i drudzy toż samo czynią, widząc tę chorobę zesłaną z Woli Bożej, a nie z własnej twojej winy i chęci. Obawiać się można, aby skargi takowe nie pochodziły raczej z miłości własnej, niżeli z Miłości Bożej, lub bliźniego, bo żaląc się, okazujesz jawnie, iż chcesz Panu Bogu służyć według woli własnej, nie zaś według Upodobania Bożego.

Przyjmuj więc cierpliwie wszelkie choroby, którymi Pan Bóg nawiedza ciebie, a tym sposobem podobasz się Boskiemu Oblubieńcowi, i będziesz dla wszystkich zbudowaniem. O! jakże piękny przykład daje ta dusza, która cierpieniem znękana, a choćby bliska śmierci, spokój anielski zachować potrafi, a zamiast skarżyć się na lekarzy i na otaczających, z wdzięcznością przyjmuje troskliwe ich starania, z posłuszeństwa bierze lekarstwa choćby najprzykrzejsze, i poddaje się najboleśniejszym środkom do uleczenia swego, chociaż to jej żadnej ulgi nie przynosi, ale jedynie dlatego, iż w tym widzi Wolę Bożą. Jakże liczne są w tym przedmiocie przykłady Świętych! Św. Ludwina przez lat 38 leżała na twardej desce, od wszystkich opuszczona, okryta ranami, tysiącznymi bólami ściśniona, i w takiej nędzy, iż jej ciało zeskorupiałe, przywierało do drzewa, na którym spoczywała, a w porze zimowej łzy jej marzły na licach; jednak to wszystko znosiła bez najmniejszej skargi, z niezachwianą cierpliwością i z miłosnym dziękczynieniem, które ciągle ku Niebu wznosiła. Bł. Humiljanna z Florencji, rozlicznymi i najboleśniejszymi chorobami trapiona, podnosząc w Niebo ręce, z weselem wołała nieustannie: „Bądź błogosławiony, o Panie! bądź błogosławiony za wszystko!“ Św. Klara z Asyżu, przez dwadzieścia osiem lat, na nędznym i twardym posłaniu ciągłą chorobą złożona, ten czas tak długi przetrwała tak spokojnie, iż nigdy z jej ust nie wyszło żadne użalenia słowo. Św. Teodor opat, przez całe życie swoje znosił bolesną ranę, ciesząc się, iż w tej dolegliwości, znajduje ciągłą pobudkę dziękowania Panu Bogu. Gdy nam jaka boleść dokucza, spojrzyjmy na takie mnóstwo Świętych Męczenników, których ciało szarpane było żelaznymi pazurami, albo rozżarzoną blachą palone, a którzy pośród najokropniejszych męczarni, z dziękczynieniem ofiarowali Panu Bogu dla Jego Miłości znoszone katusze.

Z cierpliwością w chorobach, połączyć trzeba także odważne znoszenie przykrości i niewygód, jakie się w porach roku znajdują. Wiele znajdziemy dusz pobożnych, które w czasie mrozów lub upałów wielkich, kłopoczą się i skargi rozwodzą, gdy im cośkolwiek z odzienia brakuje, lub gdy nie mogą znaleźć ulgi jakiej pragną. Nie czyń tak, ale wszystkie pory roku błogosław, z prorokiem Danielem: Błogosławcie ogniu i gorąco Panu. Błogosławcie mrozie i zimno Panu, chwalcie a wywyższajcie Go na wieki (Ks. Dan. 3, 66.69).

Trzeba szczególnie w chorobie mieć gotowość na przyjęcie śmierci, o ile Pan Bóg zesłać nam ją zechce, i w sposób jaki Mu się podoba. Czymże jest to życie, jeżeli nie ciągłą burzą, w której nieustannie zagrożeni jesteśmy niebezpieczeństwem wiecznej zguby? Św. Alojzy Gonzaga, umierając w kwiecie wieku, wołał radośnie: „Mam nadzieję, iż teraz jestem w Łasce Bożej, w jakim stanie byłbym później, tego nie wiem, a więc szczęśliwy jestem, iż ten świat opuszczam, iż się podobało Panu Bogu powołać mnie do innego życia!“ ale może na to znajdziesz gotową odpowiedź: „Alojzy był święty, a ja grzeszne stworzenie”. Posłuchaj więc, co mówi świątobliwy Avila: „Ktokolwiek jest w dobrym, a choćby w miernym usposobieniu duszy, powinien pragnąć śmierci, aby nie utracić Łaski Bożej, na co ciągle na tej ziemi narażeni jesteśmy”. Cóż pożyteczniejsze być może nad dobrą śmierć, przez którą posiadanie Boga zapewniamy sobie na wieki? ale powiesz może: „Nic jeszcze dotąd nie udało mi się zrobić dla zbawienia mego; dlatego pragnę jeszcze pożyć trochę, aby cośkolwiek uczynić przed śmiercią”. A czyli możesz wiedzieć o tym, jakie byłoby postępowanie twoje w przyszłości, gdyby cię Pan Bóg teraz nie zabrał z tego świata? Czy możesz mieć pewność, iż nie upadniesz w grzechy jeszcze cięższe, które by mogły być dla ciebie powodem wiecznego potępienia? A chociażby choćby udało ci się nie zboczyć z drogi, po której jako tako postępujesz, trzeba chętnie poddać się śmierci, skoro jej chwila nadchodzi, trzeba się jej poddać, bo śmierć od grzechów nas uwalnia. Nikt na tym świecie, żyć nie może bez upadków i lekkich grzechów, i dlatego Św. Bernard mówi: „Czemuż pragnąć życia, kiedy wiemy, iż dzień każdy grzechów nam przymnaża?” Gdybyśmy kochali Pana Boga, jedynym pragnieniem naszym, byłoby widzieć Go w Niebie, i wiecznie płonąć Jego Miłością; a jeżeli śmierć drzwi nam nie otworzy, do tej Błogosławionej Ojczyzny wnijść nie możemy. Tą myślą głęboko przenikniony Św. Augustyn, wołał: „Panie, daj mi umrzeć, abym ujrzał Ciebie!”

Modlitwa.

Boże mój! ofiaruję Ci Mękę Ducha i Konanie w Ogrójcu Boskiego Syna Twego, i całą Mękę i Śmierć Jego krzyżową, na zadosyćuczynienie za grzechy moje. Oto Baranek zabity dla Chwały Twojej, i dla mojego zbawienia na Ołtarzu Krzyża. Dla Miłości tej Przenajdroższej Ofiary, przebacz mi wszystkie przestępstwa i niewierności moje, żałuję bowiem za nie z całego serca, bo one obrażają Boską Dobroć Twoją. Żałuję za wszystkie niecierpliwości moje w znoszeniu cierpień na mnie zesłanych. Daj mi Łaskę, na Wzór Pana Jezusa zawsze się zgadzać z Wolą Twoją Przenajświętszą, ile razy Krzyżem choroby nawiedzić mnie zechcesz. Amen.

Modlitwa przed krzyżem.

Bądź pozdrowiony, o Krzyżu Święty, chwalebne Znamię naszego Odkupienia, drzewo życia, na którym Zbawiciel świata śmiercią Swą przemógł śmierć rodzaju ludzkiego! W tym Świętym Krzyżu spoczywa Chwała nasza, radość, nadzieja i ucieczka. Tym pełnym Chwały znamieniem znaczę czoło moje, abym się nigdy Krzyża Chrystusowego nie wstydził; usta moje, aby Śmierć Twoją, o Jezu, wiecznie chwaliły; pierś moją, aby w niej nigdy nie wygasła pamięć Twych Cierpień i Twej Śmierci. Spraw, o Boski Zbawicielu, żebym w ten Znak uzbrojony, nie doznał żadnej krzywdy ani od widzialnych ani niewidzialnych wrogów, ale siłą Twego Krzyża szczęśliwie wszystkie pokusy przezwyciężał. A gdy się kiedy ten Znak na Niebie ukaże, spraw, o Jezu, ażeby Krzyż Twój nie był dla mnie postrachem, ale pociechą. Amen.

Litania o Krzyżu Świętym.

Kancyonał katolicki i razem książka modlitewna 1868

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Ojcze z Nieba Boże, zmiłuj się nad nami!

Synu Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty Boże,

Święta Trójco Jedyny Boże,

O Krzyżu Święty, Przyczyń Łask sprawiedliwym, a grzesznym spraw odpuszczenie.

Krzyżu, wynalazku prawdziwej mądrości,

Krzyżu, skarbie nieprzebranych Zasług Chrystusowych,

Krzyżu, dzieło zbawienne Ducha Świętego,

Krzyżu, nadziejo i zbawienie nasze,

Krzyżu, niewiernym pogorszenie,

Krzyżu, poganom pośmiewisko,

Krzyżu, Znaku Chrześcijan,

Krzyżu, podziwienie duchom niebieskim,

Krzyżu, rozpaczających drogo,

Krzyżu, pogromie szatanów,

Krzyżu, jedyna nadziejo grzesznych,

Krzyżu, drzewo życia,

Krzyżu, drzewo ozdobne,

Krzyżu, podstawo Kościoła Świętego,

Krzyżu, obrazie doskonałości chrześcijańskiej,

Krzyżu, zapłato Apostołów,

Krzyżu, męstwo Męczenników,

Krzyżu, chwało Wyznawców,

Krzyżu, nagrodo Panien,

Krzyżu, zaprzenie zakonników,

Krzyżu, pocieszenie wdów i sierót,

Krzyżu, lekarzu chorych,

Krzyżu, ucieczko nędznych i opuszczonych,

Krzyżu, znaku wybranych,

Krzyżu, euforii kapłanów,

Krzyżu, znaku i początku cudów,

Krzyżu, Monarcho kuli ziemskiej,

Jezu Chryste Ukrzyżowany, bądź nam miłościw, Przepuść nam, Panie!

Od wszego złego, Wybaw nas, Panie!

Od grzechu każdego,

Od potępienia wiekuistego,

Od powietrza, głodu, ognia i wojny,

Przez Krzyż Twój Święty,

Przez dźwiganie Krzyża Świętego,

Przez Śmierć na Krzyżu podjętą,

Przez złożenie Ciała Twego z Krzyża,

Przez Znalezienie Krzyża Twego,

Przez Podwyższenie Krzyża Twego,

Przez Tajemnice Krzyża Twego,

Przez pokazanie przed Sądem Krzyża Twego,

Przez Chwałę Krzyża Twego,

Przez wsławienie Krzyża Twego Świętego,

W Dzień Sądu Twego,

My grzeszni, Ciebie Boga prosimy, Wysłuchaj nas Panie!

Abyś nas do pokuty prawdziwej przyprowadzić raczył,

Abyś Kościół Twój Święty rządzić i zachować raczył,

Abyś nam grzechy odpuścić raczył,

Abyś Gniew Twój i wszelkie plagi nad nami wiszące przez większość Miłosierdzia i Zasługi Twoje folgować raczył,

Abyś nas nie zbierał z tego świata bez Spowiedzi Świętej,

Abyśmy Anielskim Chlebem posileni w Bogu zasnęli,

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!

Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!

Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!

Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!

Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

℣. Panie! wysłuchaj modlitwy nasze.

℟. A wołanie nasze niech do Ciebie przyjdzie.

℣. Módlmy się: Wszechmogący Wieczny Boże nasz, Któryś poświęcił drzewo krzyża, daj nam, prosimy Cię pokornie, abyśmy, którzy teraz cześć wyrządzamy Krzyżowi Twemu, zbawiennej Jego Chwały skutków uczestnikami stać się zasłużyli. Który żyjesz i królujesz Bóg Jeden na wieki wieków.

℟. Amen.

Zachęcamy do uczczenia Tajemnicy Krzyża Świętego poprzez inne modlitwy: Nabożeństwo ku czci Krzyża Świętego.