O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczv Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj., gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję niebo“.
Odpusty:
1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia św. za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.)
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
DZIEŃ 2.
CZYTANIE DUCHOWNE.
Źródło: Miesiąc Aniołów czci Nieba i ziemi Królowej Najświętszej, Niepokalanej Dziewicy Maryi i Wszystkich Chórów Niebiańskiej napisał ks. Stanisław Ulanecki, Wyd. nowe uzupełnione Kraków 1898r.
ROZWAŻANIE. ANIOŁY, DUCHY CZYSTE.
„Anioły Twoje czynisz duchami” (Ps. 104/103/, 4).
1. Kościół Boży, Pismo Święte wyraźnie nas poucza, iż Anioły są duchami; na wielu miejscach mówi, iż Pan Bóg je stworzył, aby lepiej, niż my ludzie, poznawali jasność, Światło Bóstwa. Wypadało zatem, aby byli bez ciała, bez materii; im bowiem bardziej kto wyswobodzony z materii i ciała, tym widzenie jego jest jaśniejsze, pojęcie czystsze, szczytniejsze. Człowiek ma ciało, więcej jest zbliżony do ziemi, do nicestwa. Anioły zaś im bliżej są Pana Boga, tym więcej są doskonałymi, a ta doskonałość wymaga, aby byli bez ciała, zupełnie duchowi. Z natury swej są czystymi, niepokalanymi, to jest ich charakter przyrodzony; ta zaś duchowość czyni ich wyższymi nad wszystkie inne stworzenia.
Będę podziwiał, Panie Boże! szczęście tych czystych, niepokalanych na Niebiosach Duchów; będę usiłował przy Łasce Twojej, o ile w mej jest możności, naśladować czystość, niewinność anielską. Żyć w ciele a bez ciała, to nie jest ziemskie, ale niebiańskie, anielskie życie; kto tak żyje jest aniołem już na ziemi, człowiekiem niebiańskiej krainy. O Jezu, wielkiej Rady Aniele, daj mi Łaskę, wspieraj mnie, abym unikał wszelkich brudów i sprośności ciała.
2. Aniołowie więcej jeszcze są duchowymi niż dusza nasza. Dusza bowiem choć z istoty swej zupełnie duchowa, ale przeznaczona żyć w ciele, chociaż wzdycha za Niebem i pragnie być wyswobodzoną z ciała, przecież nie może zapomnieć o nim i choćby na niebiosach z natury swojej wzdycha, aby to narzędzie przez nią ożywiane, ten towarzysz wszystkich jej spraw dobrych, cierpień i umartwień, nie pozostał w prochu ziemi, ale żeby przez zmartwychwstanie odmieniony, uduchowiony, z nią wspólnie był ubłogosławiony. Co większa: dusza zespolona z ciałem wziętym z ziemi, w nim zamknięta, pociągana jest nieraz ku ziemi przez różne ciała skłonności. I chociaż powinna być panią tego ciała, nim kierować i rządzić, uwikłana przecież o swoich prawach wyższości… i zamiast co by miała myślą, uczuciami na skrzydłach wiary i nadziei wznosić się ku Niebu, grzęźnie nieraz w pyle doczesności, więcej troszczy się o ciało, niż o samą siebie. Obmywa człowiek nogi, ciało swoje w wodzie czystej, a na oczach duszy błoto ziemskie, nie dozwala dojrzeć rzeczy przyszłego wieku, tak dalece, iż dusza ludzka z istoty swej duchowa, anielska, staje się nieraz poczwarą ziemską, zwierzęcą, brudną w uczuciach i pragnieniach, brudną niekiedy w samychże postępkach. Anioł zaś bez ciała nie troszczy się bynajmniej o ciało, o ziemię; wolny od wszelkich pokus, całkowicie i jedynie zajmuje się Panem Bogiem, Stwórcą swoim.
O duszo moja, patrz na lilie polne, co nie przędą, nie sieją, a tak są piękne, iż Salomon w swej wspaniałości im dorównać nie może. Te lilie śnieżnej bieli, wdzięcznej woni, to anieli co nie myślą o ziemi i ciele. Ty zaś, duszo moja, troszczysz się około wiela, nurzasz w kale świata, zapominasz o swym wzniosłym przeznaczeniu, iż jedna ci tylko rzecz potrzebna koniecznie, być niebiańską, czystą jak Anioł. O Panie Boże, podnieś, oczyść duszę moją, abym o Tobie myślał jedynie i o sposobach, jakbym Cię posiadł na wieki.
3. Chociaż Aniołowie są czyste, doskonałe duchy, w porównaniu jednak z Duchem Bożym, z jasnością Jego Chwały, są ciemnością, są niczym. Błyszczą wprawdzie pięknie gwiazdy w pogodnej nocy na błękicie nieba, ale gdy słońce na widnokrąg wnijdzie, wszystkie znikają. Tak przed Panem Bogiem znika czystość, duchowość Aniołów. I dlatego powiada Pismo Boże: „ Oto księżyc nie świeci i gwiazdy nie są czyste przed oczyma Jego (Ks. Hioba 25, 5). „Oto w Świętych Swoich nie znalazł prawdy i niebiosa nie są czyste przed Oczyma Jego” (Ks. Hioba 4, 15).
Czymże jest wszelkie stworzenie przed Obliczem Twoim, Panie Boże? Cóż jest człowiek, ten zlepek z ziemi i błota, aby się mógł nadymać, porównywać z Tobą? O! jakże zdziwiony, pomieszany będzie, gdy stanie przed Tobą, Świętością Najwyższą!… Drżyj i lękaj się człowiecze, prochu nędzny i pastwo robactwa, co pijesz jak wodę nieprawość! O duszo moja! jeżeli Aniołowie nie są dość duchowymi, czystymi przed Oblicznością Bożą, cóż będzie z tobą, coś tak ziemska, nieczysta, zwierzęca, nieprawości pełna?…
PRZYKŁAD.
W dziejach ojców pustyni czytamy: Pobożnemu pustelnikowi towarzyszył Anioł w podróży. W drodze natrafili na przegniłą, robactwem przejętą padlinę. Pustelnik, nie mogąc znieść obrzydłej woni, nos zatykał; Anioł zaś tego nie czynił. Nieco dalej spotkali pięknie ubranego, wyświeżonego młodziana i Anioł począł nos zatykać. Kiedy się dziwił pustelnik, dlaczego to czynił, czemu odwracał się od pięknego młodziana, a około cuchnącej padliny spokojnie przechodził. Odpowiedział mu Anioł: „Ciałem otoczon, czujesz tylko niemiłą woń ciała; ale my duchy, już z daleka czujemy obrzydły stan duszy. Ów młodzian na zewnątrz wydaje się pięknym, ale wewnątrz dusza jego sprośnymi zeszpecona jest grzechami i dlatego znieść jej odoru nie mogłem; jest on obrzydliwszy, niż wszystkie razem trupy i zgnilizny całej ziemi”.
Westchnienie do Aniołów.
Aniele Boży, coś wskazał źródło wśród pustyni i pocieszył Agarę (Ks. Rodz. XXI), wskazuj nam takie źródło prawdy wśród świata pustyni i pocieszaj w wszelkich przygodach.
V. Wstawiajcie się za nami wszystkie Aniołów Chóry.
R. Aby Król Aniołów przyjął nas w Niebian grono.
Modlitwa kościelna.
V. Módlmy się. Boże, Który cudownym porządkiem różne posłannictwa między Anioły i ludzie rozdzielasz, racz sprawić łaskawie, aby ci, którzy nieustannie przed Oblicznością Twoją są obecni i służą Tobie na Niebiosach, nas także na ziemi nieustannie w swej straży i pieczy mieli. Przez Chrystusa Pana naszego.
R. Amen.
Litania do Anioła Stróża
Panie, zmiłuj się nad nami! Chryste, zmiłuj się nad nami! Panie, zmiłuj się nad nami!
Chryste, wysłuchaj nas! Chryste, usłysz nas!
Ojcze z Nieba, Boże, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,
Święta Maryo, Królowo Nieba; módl się za nami.
Święty Aniele, Stróżu mój;
Święty Aniele, Opiekunie mój we wszelkich niebezpieczeństwach;
Święty Aniele, moja obrono od wszelkich napaści;
Święty Aniele, mój najwierniejszy Oblubieńcze;
Święty Aniele, mój Nauczycielu;
Święty Aniele, mój Przewodniku;
Święty Aniele, Świadku wszystkich mych uczynków;
Święty Aniele mój Wspomożycielu we wszystkich trudnościach;
Święty Aniele, mój Orędowniku u Boga;
Święty Aniele, mój Obrońco;
Święty Aniele, miłujący czystość;
Święty Aniele, miłujący niewinność;
Święty Aniele, najposłuszniejszy Bogu;
Święty Aniele, Przewodniku mojej duszy;
Święty Aniele, Wzorze czystości;
Święty Aniele, Wzorze posłuszeństwa;
Święty Aniele, mój Doradco w chwilach wątpliwości;
Święty Aniele, mój Stróżu w żywocie doczesnym;
Święty Aniele, moja Tarczo w godzinie śmierci;
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami!
V. Módlmy się: Boże! Któryś w niewysłowionej Opatrzności raczył posłać Swoich Aniołów jako naszych stróżów, spraw łaskawie, byśmy my pokornie proszący, mieli zawsze tę obronę i mogli cieszyć się ich wieczną kompanią. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, Który żyje i króluje z Tobą, w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.
© salveregina.pl 2024
![Przegląd wiadomości: kryptowaluty i blockchain [26.11.2024]](https://cryps.pl/wp-content/uploads/2024/11/PRZEGLAD-WIADOMOSCI-1-28.jpg)
