Kilka słów o nabożeństwie do Przenajświętszego Oblicza Zbawiciela.
Sam na sam z Panem Jezusem, czyli Pokarm Anielski dla dusz pragnących Miłości Bożej 1917
Kwiat Eucharystyczny 1936
„Twarzy mojej nie odwróciłem od tających i plujących na mnie” — (Ks. Iz. 50, 6)
Pan Jezus, nasz najukochańszy Mistrz Boski, Sam raczył objawić nam nabożeństwo do Swego Najświętszego Oblicza — a przez nie jakoby otworzył nam nowe źródło Łask Bożych, obiecując, iż ci, którzy czcić będą Jego Najświętsze Oblicze w duchu zadośćuczynienia, dopełnią tego, co uczyniła Święta Weronika.
Zależnie od tego, z jaką gorliwością czcić będą Jego Najświętsze Oblicze, oszpecone przez bluźnierców, będzie czuwał nad ich obliczem, oszpeconym przez grzechy. «Oblicze Moje jest jakby Pieczęcią Bóstwa, która ma Moc przywracać duszom Podobieństwo Boże».
Obietnice Pana Jezusa dane czcicielom Jego Najświętszego Oblicza
Dla zachęcenia nas do tego pobożnego ćwiczenia, które wielce jest miłym Panu Jezusowi i całemu Niebu, udarował wszystkich czcicieli Swego Najświętszego Oblicza wielkimi obietnicami, które to z różnych miejsc wyjęte, razem są umieszczone.
- Osoby, mające nabożeństwo do Świętego Oblicza, otrzymują na ziemi wewnętrzne i stałe światło, a w Niebie szczególniejszą światłością jaśnieć będą.
- Osoby, które wpatrywać się będą w Rany Mego Oblicza na ziemi, wpatrywać się też będą w Niebie, jaśniejące Chwałą.
- Będę ich bronił od nieprzyjaciół.
- Będę ich bronił od wszelkich nieszczęść i złych przygód.
- Ci, którzy będą ofiarować Moje Święte Oblicze Ojcu Mojemu, wyproszą przez to nawrócenie wielu grzeszników.
- Przez to ofiarowanie nic im nie będzie odmówione.
- Przez to Święte Oblicze będą działać cuda
- Zapewnię im wytrwanie do końca.
- Żaden z nich nie będzie odłączony ode Mnie.
- Ci, którzy w jakikolwiek sposób bronić będą na ziemi Sprawy Mojej na zadośćuczynienie, Ja także będę ich bronił przed Moim Ojcem w Niebie i dam im Królestwo Moje.
- Tak samo, jak w jakim królestwie za monetę, na której znajduje się wyobrażenie panującego, można dostać wszystko, czego się żąda, tak za drogocenne Wyobrażenie Przenajświętszego Oblicza, otrzyma się w Królestwie Niebieskim wszystko, czego się zapragnie.
- Pan nasz powiada siostra od Św. Piotra, obiecał mi wyrazić w duszy tych, którzy czcić będą Jego Przenajświętsze Oblicze, Rysy Boskiego z Nim podobieństwa (21 stycznia 1847r.).
Obietnica uczyniona Św. Gertrudzie.
Sam na sam z Panem Jezusem, czyli Pokarm Anielski dla dusz pragnących Miłości Bożej 1917
Przytaczamy jedno zdarzenia z życia tej Świętej. W uczuciu żalu za swoje winy, chciała ona iść dnia pewnego uczcić cudowny Obraz Oblicza Pańskiego, jak to jest zwyczajem w Rzymie. Wyobrażała sobie Oblicze Pana naszego zmienione wskutek jej grzechów i rzuciła się do Nóg Jego błagając o przebaczenie. Naówczas Zbawiciel, podniósłszy rękę, pobłogosławił ją i rzekł: „Przez wnętrzności Miłosierdzia Mojego odpuszczam ci wszystkie grzechy, a chcąc, żebyś zupełnie uczuła poprawę, wskazuję ci, żebyś na zadośćuczynienie za te grzechy przez cały rok codziennie spełniła jaki dobry uczynek, na pamiątkę odpustu, jakiego ci udzielam”. I wówczas uczynił jej taką obietnicę: „Wszyscy, którzy, chcąc Mi okazać miłość swoją, pamiętać będą często o Wyobrażeniu, przedstawiającym Moje Boskie Oblicze, uczują w sobie przez odbicie Mego Człowieczeństwa, żywy odblask Mojej Twarzy, Która w nich będzie wyryta i jaśnieć będą świetniej od wielu innych w życiu wiekuistym!”
O jak droga obietnica! Czyż ona nie powinna ożywić naszej pobożności do Cudownego Oblicza Boskiego Zbawiciela? A o ile nie możemy iść do Rzymu, postarajmy się przynajmniej mieć ten obraz Jego w domach swoich.
O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała Św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.
Odpusty:
1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.).
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
🔉DZIEŃ 30.
Wysłuchaj rozważania:
ROZWAŻANIE. OBLICZE ŚWIĘTE W OSTATNIM DNIU.
O cudowne Oblicze, które ukażesz się przy końcu świata z wielką chwałą i majestatem, zmiłuj się nad nami!
Nic straszniejszego, nic zarazem bardziej pocieszającego, przy końcu świata, jak Oblicze Boskie, które się ukaże w Chwale i Majestacie. Jak sprzeczne wyrażenia! Jakie szczęście, jaka rozkosz dla sprawiedliwych, ujrzeć Oblicze Pańskie łaskawym i Miłością ku Sobie pociągającym — jaka rozpacz dla potępionych, widzieć je strasznym i zagniewanym.
I. Oblicze Święte straszne dla złych, niepoprawnych grzeszników.
Po zmartwychwstaniu ciał i odłączeniu dobrych od złych, ukaże się Znak Syna Człowieczego, sztandar Najwyższego Sędziego — Krzyż. „Tunc parebit signum Filii hominis“ (Mat. XXIV, 30). W ślad za tym znakiem, ukaże się Pan Jezus niesiony na Cherubinach, otoczony wielkim orszakiem Aniołów. Jednym rzutem oka przebiegnie księgę sumień.
Jakże źli wytrzymają wzrok swego Sędziego! Ujrzą rany w Jego Rękach i Nogach, blizny na Jego Świętym Obliczu, ślady korony cierniowej — wszystko to będą dla nich głosy oskarżające: Videbunt in quem transfixemut (Jan IX, 37).
Ujrzą w Ranach Tego, którego grzechami swymi przeszyli. To wasze dzieło — powie do nich Ojciec Niebieski.
Po Prorokach, posłałem wam Syna Mojego Jedynego, a wyście się z Nim obeszli jak z ostatnim z niewolników, zabiliście Go i do krzyża przybili!
Będą oni żałośnie wzywać i wołać miłosierdzia, ale już za późno, bo już godzina sprawiedliwości wybiła.
Pan Jezus dawniej tak słodki i cierpliwy, rzucił na nich spojrzeniem strasznym, o którym mógł powiedzieć Dawid: „Respicit terram et fecit eam tremere. — Pan, Który patrzy na ziemię i czyni, iż drży, Który dotyka gór i dymią” (Ps. CIII, 32).
Ziemia w posadach świata zadrżała, ponieważ Pan spojrzał. Będą schnąć od strachu. Chcieliby dla odwrócenia od siebie Boskich oczu, skryć się głęboko we wnętrznościach ziemi, ale głos straszny, z przenikającym wejrzeniem wszędzie ich dosięgnie. Z ust najwyższego Sędziego usłyszą te piorunujące słowa, ten wyrok okropny, nigdy niecofniony: „Discedite a me maledicti, in ignem aeternum qui paratus est diabolo et angelis ejus. — Idźcie przeklęci w ogień wieczny, zgotowany diabłu i aniołom jego” (Mat. XXV, 41).
O Boże mój! jakiż mój los będzie, gdzież moja wiara, gdzież rozum, o ile nie drżą na myśl o tej strasznej chwili, o ile się nie biorą do poprawy życia, by nie należeć do potępionych!
II. Święte Oblicze pełne słodyczy i miłości dla Wybranych.
Wyrok dla sprawiedliwych już wyrzeczony. Pan Jezus słodko skłania się ku nim. Uznał je za owieczki swoje, odłączył i postawił po Prawicy.
O dniu szczęśliwy, tryumfu wielkiego, w którym Sędzia najsprawiedliwszy, przyjdzie wynagradzać wybranych swoich, za wszystkie dobre ich czyny i odda każdemu według zasługi.
Oni nie drżą przed Świętym Obliczem! dla nich Ono tak pełne słodyczy i łaskawości, tak miłosierne, tak miłośnie na nich spogląda. Szczęśliwi, cieszą się, iż oglądać będą w Chwale Tego, Którego boleści rozmyślali na ziemi. Rany Jezusa to dla nich jakby jaśniejące żywym blaskiem słońca, które duszo ich rozjaśniają euforią i szczęściem!
A cudowne Oblicze Pańskie jaśniejące chwałą, jest z tych wszystkich słońc najświetniejsze! ale oto otwierają się Boskie usta Zbawiciela i wypowiadają słowa pełne pociechy, które drżeniem radości, napełniają serca wybranych:
„Venite benedicti Patris mei, possidete paratum vobis regnum. – Pójdźcie błogosławieni Ojca mojego, posiądźcie królestwo, zgotowane wam od założenia świata?” (Mat. XXV, 34). Przeszedł już dla was czas próby, męki i cierpienia, nadeszła upragniona wieczność szczęścia i pokoju. Pójdźcie odebrać zasłużoną nagrodę; albowiem byłem głodny, a wyście Mnie nakarmili; byłem pragnący, a wyście Mnie napoili; byłem gościem, a wyście mnie przyjęli; byłem nagim, a wyście Mnie przyodziali; byłem chorym, a wyście Mnie nawiedzili; byłem więźniem, a wyście Mnie wykupili. Zaprawdę powiadam wam, ileście razy wspierali w potrzebach bliźnich waszych, Mnieście to czynili.
Pójdźcie błogosławieni, wejdźcie do Królestwa Mojego. Wtedy Pan Jezus wzniósłszy się w Niebiosa, zwróci ku wybranym Oblicze Swoje i pociągnie ich za Sobą do błogosławionej wieczności.
O jakaż radość, jakie szczęścia upojenie, ogarnie wtedy dusze Świętych. Widzieć Boga! posiadać Go bez żadnej obawy utraty! Wyśpiewywać Jego Chwałę! Zasiadać u Stołu Bożego Baranka, brać udział w uczcie zgotowanej dla wybranych! Czyż dla zdobycia takiej nagrody nie warto iść za Jezusem, ubogim, upokorzonym, ukrzyżowanym, wpatrywać się w Święte Oblicze Jego, zmienione bólem i zeszpecone na ziemi, aby je kiedyś w blasku piękności, w jasnościach nieśmiertelnej Chwały i Majestatu, oglądać na wieki.
STRESZCZENIE.
„Videbimus, amabimus, laudabimus” (st. Augustinus)! — „Będziemy oglądali Boga, będziemy Go kochali i wieczną Mu Chwałę wyśpiewywać będziemy”.
PRZYKŁAD. PROCES KANONIZACJI LEONA DUPONTA W RZYMIE.
Po zamknięciu procesu śledczego w ordynariacie, co do sławy świętości, czynów, cnót i cudów przypisywanych Leonowi Dupontowi, biskup delegował dwóch członków trybunału duchownego do Rzymu, dla przedstawienia Ojcu Świętemu aktów procesu.
Było ich dwa ogromne tomy in quarto. Złożono je najpierw na grobie Sługi Bożego, potem przed Świętym Obliczem.
Dnia 28 Czerwca w dzień Św. Piotra, kapłani delegowani otrzymali u Ojca Świętego audiencję. Papież, przyjął ich łaskawie, a dowiedziawszy się o celu ich podróży i o przedstawieniu do kanonizacji sprawy Duponta, wzniósł oczy w niebo i z uczuciem radości, która na wskroś przeniknęła wszystkich obecnych rzekł: Dupont o! Dupont będzie błogosławionym! Błogosławię jego dzieło, błogosławię archikonfraternię Oblicza Świętego, jej dyrektora i wszystkich jej członków.
W tym samym dniu w Tours stowarzyszeni zgromadzeni w Oratorium Świętego Oblicza, dawnym salonie Duponta, obchodzili uroczystość Św. Piotra, Patrona archikonfraternii. Jakaż była ich euforia gdy przez telegram doszła ich wiadomość o słowach namiestnika Chrystusowego i ojcowskie Jego błogosławieństwo.
Proces sprawy Duponta złożono potem w kancelarii, w ręce ks. Ponsy substytuta Kongregacji Świętych Obrzędów, aż do chwili, w której podoba się Bogu nakazać przez Ojca Świętego otwarcie procesu i prowadzenia dalszych prac kanonizacji.
Wtedy wyznaczeni będą Komisarze Apostolscy do zbadania, czy wszystkie wymagane formalności przy badaniu świadków, były zachowane. Wtedy dopiero p. Dupont uznany i ogłoszony będzie czcigodnym (venerable).
Po upływie lat dziesięciu w zwykłym porządku rzeczy — może być sprawa na nowo podniesiona, ale ten czas przez dyspensę Ojca Świętego może być skrócony.
Spodziewamy się, iż gorące modlitwy czcicieli Świętego Oblicza Pańskiego i wielbicieli cnót Duponta tą nam upragniona dyspensę wyjednają.
Tymczasem wspominajmy sobie na pociechę z żywą ufnością te słowa Ojca Świętego: „Pan Dupont niedługo będzie Czcigodnym”.
MODLITWA PAPIEŻA PIUSA XI.
O mój Jezu! rzuć na nas okiem Miłosierdzia! zwróć ku nam Twarz Swoją, tak jak to uczyniłeś względem Weroniki, nie żebyśmy Ją ujrzeli oczyma ciała, bo tego niegodni jesteśmy, ale zwróć Ją ku sercom naszym, abyśmy Łaską Twą wsparci mogli zawsze czerpać w tern źródle siły moc potrzebną do walk, które staczać mamy. Amen.
„Protector noster, aspice Deus; Et respice in faciem Christi Tui. — Spójrz, Obrońco nasz, Boże, i wejrzyj na Oblicze Pomazańca Twego”. (Ps. LXXXIII, 10).
PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503
UCZCZENIE PRZENAJŚWIĘTSZEGO OBLICZA PANA JEZUSA.
Litania do Świętego Oblicza Pańskiego
Wiadomość o Szkaplerzu Męki Pańskiej 1869
Róża duchowna czyli zbiór nabożeństwa 1877
Nawiedzania Najświętszego Sakramentu i Niepokalanie NMP 1857
Panie zmiłuj się nad nami. Jezu zmiłuj się nad nami. Panie zmiłuj się nad nami.
Jezu Chryste usłysz nas. Jezu Chryste wysłuchaj nas.
Święta Maryo, Matko Boska, módl się za nami.
O Oblicze czcigodne, zwierciadło Boskich doskonałości, zmiłuj się nad nami.
O Oblicze czcigodne, rozkoszo Maryi i Józefa,
O Oblicze czcigodne, któreś w Betlejem napawało euforią Aniołów, pasterzy i Mędrców,
O Oblicze czcigodne, któreś napełniło pociechą serce święte starca Symeona i Anny prorokini,
O Oblicze czcigodne, oblane łzami w świętym dzieciństwie,
O Oblicze czcigodne, uwielbienie mędrców gdyś przemawiało w świątyni,
O Oblicze czcigodne, wzrastające codziennie wdziękiem i mądrością,
O Oblicze czcigodne, wychudłe na pustyni skutkiem postu i chłodu nocnego,
O Oblicze czcigodne, ogorzałe skwarem słońca i oblane potem znużenia,
O Oblicze czcigodne, którego uprzejmość i skromność wabiła do siebie sprawiedliwych i grzeszników,
O Oblicze czcigodne, uwielbienia godne, pomieszane i łzami skropione nad grobem Łazarza,
O Oblicze czcigodne, świetne jak słońce jaśniejące Chwałą na górze Tabor,
O Oblicze czcigodne, napełnione smutkiem na widok Jerozolimy i płaczące nad tym miastem niewdzięcznym,
O Oblicze czcigodne, schylone do ziemi w Ogrójcu dźwigając ohydę grzechów ludzkich,
O Oblicze czcigodne, oblane potem krwawym na myśl sprawiedliwej kary zbrodniom naszym przynależnej,
O Oblicze czcigodne, ucałowane przez Judasza zdrajcę,
O Oblicze czcigodne, którego majestatyczność i świętość obaliła żołnierzy trwogą przerażonych,
O Oblicze czcigodne, policzkowane przez niegodziwego służalca, okryte hańbą i sprofanowane rękoma świętokradzkimi,
O Oblicze czcigodne, skalane plwocinami i razami poszarpane,
O Oblicze czcigodne, którego święte spojrzenie zraniło serce Piotra Świętego ciosem boleści i miłości,
O Oblicze czcigodne, poniżone i zelżone w sądach Jerozolimskich,
O Oblicze czcigodne, pełne słodyczy i spokoju słysząc wyrok Piłata,
O Oblicze czcigodne, potem i krwią oblane pod ciężarem krzyża,
O Oblicze czcigodne, otarte ręką pobożnej niewiasty, na drodze do Kalwarii wiodącej,
O Oblicze czcigodne, dane światu na narzędzie najsromotniejszej męki,
O Oblicze czcigodne, zasmucone rychłym zbliżaniem się śmierci,
O Oblicze czcigodne, obmyte i namaszczone Ręką Najświętszej Maryi Panny i Świętych Niewiast,
O Oblicze czcigodne, owinięte prześcieradłem i w grobie złożone,
O Oblicze czcigodne, jaśniejące Chwałą i Pięknością w dzień Zmartwychwstania,
O Oblicze czcigodne, promieniejące blaskiem w dzień Wniebowstąpienia,
O Oblicze czcigodne, prawdziwie obecne w Eucharystii,
O Oblicze czcigodne, które z końcem świata okażesz się pełne Mocy i Majestatu
O Oblicze czcigodne, przed którym drżeć będą bezbożni,
O Oblicze czcigodne, które napełni euforią sprawiedliwych,
O Oblicze czcigodne, które będzie na wieki rozkoszą świętych,
O Oblicze czcigodne, teraz schronienie i nadziejo grzesznych nawróconych,
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…
℣. O Panno Niepokalana, Matko Boleści.
℟. Wraź głęboko w serca nasze Mękę Ukrzyżowanego Jezusa.
℣. Módlmy się: Witam Cię, uwielbiam i kocham Oblicze czcigodne! okryte nowymi obelgami bluźnierców i bezbożnych…. Ofiaruję Ci w Sercu Niepokalanym Panny Maryi żal Aniołów, Świętych i wszystkich pokutujących grzeszników. O Boże! błagam Cię pokornie, dla Chwały Imienia Twego, przywróć mi jak i wszystkim uwielbiającym Przenajświętsze Oblicze Twoje, Obraz Twój, wyciśnięty w duszy mojej przez Chrzest Święty, a oszpeconej mnogimi grzechami!
℟. Amen.
Jeżeli czas pozwala, zachęcamy do podjęcia odmówienia wybranych wedle swojej pobożności dodatkowych modlitw ku uczczeniu Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa.
