Kilka słów o nabożeństwie do Przenajświętszego Oblicza Zbawiciela.
Sam na sam z Panem Jezusem, czyli Pokarm Anielski dla dusz pragnących Miłości Bożej 1917
Kwiat Eucharystyczny 1936
„Twarzy mojej nie odwróciłem od tających i plujących na mnie” — (Ks. Iz. 50, 6)
Pan Jezus, nasz najukochańszy Mistrz Boski, Sam raczył objawić nam nabożeństwo do Swego Najświętszego Oblicza — a przez nie jakoby otworzył nam nowe źródło Łask Bożych, obiecując, iż ci, którzy czcić będą Jego Najświętsze Oblicze w duchu zadośćuczynienia, dopełnią tego, co uczyniła Święta Weronika.
Zależnie od tego, z jaką gorliwością czcić będą Jego Najświętsze Oblicze, oszpecone przez bluźnierców, będzie czuwał nad ich obliczem, oszpeconym przez grzechy. «Oblicze Moje jest jakby Pieczęcią Bóstwa, która ma Moc przywracać duszom Podobieństwo Boże».
Obietnice Pana Jezusa dane czcicielom Jego Najświętszego Oblicza
Dla zachęcenia nas do tego pobożnego ćwiczenia, które wielce jest miłym Panu Jezusowi i całemu Niebu, udarował wszystkich czcicieli Swego Najświętszego Oblicza wielkimi obietnicami, które to z różnych miejsc wyjęte, razem są umieszczone.
- Osoby, mające nabożeństwo do Świętego Oblicza, otrzymują na ziemi wewnętrzne i stałe światło, a w niebie szczególniejszą światłością jaśnieć będą.
- Osoby, które wpatrywać się będą w Rany Mego Oblicza na ziemi, wpatrywać się też będą w Niebie, jaśniejące Chwałą.
- Będę ich bronił od nieprzyjaciół.
- Będę ich bronił od wszelkich nieszczęść i złych przygód.
- Ci, którzy będą ofiarować Moje św. Oblicze Ojcu Mojemu, wyproszą przez to nawrócenie wielu grzeszników.
- Przez to ofiarowanie nic im nie będzie odmówione.
- Przez to Święte Oblicze będą działać cuda
- Zapewnię im wytrwanie do końca.
- Żaden z nich nie będzie odłączony ode Mnie.
- Ci, którzy w jakikolwiek sposób bronić będą na ziemi sprawy Mojej na zadośćuczynienie, Ja także będę ich bronił przed Moim Ojcem w niebie i dam im królestwo Moje.
- Tak samo, jak w jakim królestwie za monetę, na której znajduje się wyobrażenie panującego, można dostać wszystko, czego się żąda, tak za drogocenne wyobrażenie Przenajświętszego Oblicza, otrzyma się w Królestwie Niebieskim wszystko, czego się zapragnie.
- Pan nasz powiada siostra od Św. Piotra, obiecał mi wyrazić w duszy tych, którzy czcić będą Jego Przenajświętsze Oblicze, rysy Boskiego z Nim podobieństwa (21 stycznia 1847r.).
Obietnica uczyniona Św. Gertrudzie.
Sam na sam z Panem Jezusem, czyli Pokarm Anielski dla dusz pragnących Miłości Bożej 1917
Przytaczamy jedno zdarzenia z życia tej Świętej. W uczuciu żalu za swoje winy, chciała ona iść dnia pewnego uczcić cudowny Obraz Oblicza Pańskiego, jak to jest zwyczajem w Rzymie. Wyobrażała sobie Oblicze Pana naszego zmienione wskutek jej grzechów i rzuciła się do Nóg Jego błagając o przebaczenie. Naówczas Zbawiciel, podniósłszy rękę, pobłogosławił ją i rzekł: „Przez wnętrzności Miłosierdzia Mojego odpuszczam ci wszystkie grzechy, a chcąc, żebyś zupełnie uczuła poprawę, wskazuję ci, żebyś na zadośćuczynienie za te grzechy przez cały rok codziennie spełniła jaki dobry uczynek, na pamiątkę odpustu, jakiego ci udzielam”. I wówczas uczynił jej taką obietnicę: „Wszyscy, którzy, chcąc Mi okazać miłość swoją, pamiętać będą często o wyobrażeniu, przedstawiającym Moje Boskie Oblicze, uczują w sobie przez odbicie Mego Człowieczeństwa, żywy odblask Mojej Twarzy, która w nich będzie wyryta i jaśnieć będą świetniej od wielu innych w życiu wiekuistym!”
O jak droga obietnica! Czyż ona nie powinna ożywić naszej pobożności do Cudownego Oblicza Boskiego Zbawiciela? A o ile nie możemy iść do Rzymu, postarajmy się przynajmniej mieć ten obraz Jego w domach swoich.
O nabożeństwie miesięcznym.
Źródło: Zbior wybornego y gruntownego nabozenstwa na codzienne, tygodniowe, miesięczne, w dni swięte i roczne 1819
Nauka.
Chociaż nie zdaje się być osobliwszym i różnym od codziennego, tygodniowego, i rocznego, jakoż nie znajduje się w innych do Nabożeństwa książkach, przestrzec jednak potrzeba Wiernych Chrystusowych.
Najpierw, iż niektórzy z nich zostają w rozmaitych Bractwach, którym oprócz innych w roku dni, na jedną w każdym miejscu Niedzielę nadane są Odpusty to zawsze pod obowiązkiem jakiego nabożeństwa. Po wtóre: Wszyscy, którzykolwiek nabożnie co dzień trzy razy odmawiają Anioł Pański, i którzy codziennie przez pół lub ćwierć godziny odprawiają medytację, to jest modlitwę wewnętrzną, tak ci jako i pierwsi wiernie się każdego dnia w tych pobożnych uczynkach zachowując przez cały miesiąc, w każdym całego roku dostąpić mogą zupełnego Odpustu w te dni Miesięczne, które sami sobie obiorą, a w nie spowiadać się i komunikować, i modlić się będą. Przysposobienia do Spowiedzi opisane są niżej w Nabożeństwie do Świętych Sakramentów, w Nabożeństwie także tyczącym się Odpustów, wyrażone tj. wzglądem nich uwiadomienia i modlitwy.
Co się zaś tyczy Medytacji, czyli modlitwy wewnętrznej, ta choćby tak wielkimi, (jako się wyżej nadmieniło) Odpustami zalecona nie była, sama jednakże przez się od modlitwy ustnej daleko jest zacniejsza i pożyteczniejsza; gdyż kiedy się modlimy ustnie mówimy tylko do Pana Boga; ale gdy się modlimy wewnętrznie, tj. gdy rozmyślamy co nabożnego, wtenczas Sam Pan Bóg mówi do nas, ponieważ więc tyle jest na świecie ludzi chcących choćby pobożniejsze prowadzić życie, którzy wiele różnych i długich modlitw ustnych codziennie odmawiają, a o modlitwie wewnętrznej albo nie wiedzą, albo nie dbają, albo co rozmyślać nie mają, przetoż kładzie się tu dla wszystkich wielce gruntowne i wyborne Uwagi na każdy dzień Miesiąca. Które przeczytawszy codziennie po jednej rozważając, trzeba je znowu na drugi, i na każdy poczynający się Miesiąc z początku zaczynać. Przez całe życie odprawiając je, znajdzie się zawsze w nich co nowego do używania i ku zbudowaniu.
Uwaga o odpustach.
Źródło: Głos duszy 1881;
Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opr. X. Augustyn Arndt 1890r.
Benedykt XIV, sławny i uczony papież, polecał Brewem d. 16 grudnia 1746r., bardzo gorąco rozmyślanie, i bardzo słusznie, mało bowiem jest ćwiczeń pobożnych, z których by Chrześcijanie mogli czerpać skuteczniejsze środki do zapewnienia sobie wytrwania i postępu w cnotach. „Dajcie mi kogoś, który co dzień choć kwadrans poświęca rozmyślaniu powiedziała św. Teresa, a ja mu obiecuję Niebo“.
Odpusty:
1) Zupełny raz na miesiąc w dzień dowolnie obrany, jeżeli kto przez miesiąc co dzień rozmyśla przez pół godziny lub przynajmniej przez kwadrans. Warunki: Spowiedź, Komunia Święta i modlitwa pobożna na zwyczajne intencje.
2) 7 lat i 7 kwadr. za każdy raz, gdy kto w kościele lub gdzieindziej, publicznie lub prywatnie, naucza innych o sposobie rozmyślania, albo gdy kto tej nauki słucha. Warunek: Spowiedź, Komunia Święta za każdym razem.
3) Odpust zupełny raz na miesiąc w dniu dowolnie obranym, gdy kto pilnie naucza, albo się dał pouczyć. Warunki: Spowiedź, ilekroć z sercem skruszonym przyjmą Komunię Świętą i modlitwa na zwyczajne intencje. (Benedykt XIV. Brew. dn. 16 grudnia 1746r.).
Wszystkie te odpusty można ofiarować za dusze wiernych zmarłych.
WEZWANIE DO DUCHA ŚWIĘTEGO.
V. Racz przyjść Duchu Święty i napełnić serca wiernych Twoich.
R. A ogień Miłości Twojej racz w nich zapalić.
V. Ześlij Ducha Twego, a będą stworzone.
R. A cała ziemia będzie odnowiona.
V. Módlmy się: Boże! Światłem Ducha Świętego serca wiernych nauczający, daj nam w Tymże Duchu poznawać co jest dobrem, i zawsze obfitować w pociechy Jego. Przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje, Bóg w Trójcy Świętej Jedyny na wieki wieków.
R. Amen.
🔉DZIEŃ 14.
Wysłuchaj rozważania:
ROZWAŻANIE. OBLICZE ŚWIĘTE I TABOR.
O cudowne Oblicze Pańskie! Jaśniejące jak słońce, promieniejące chwałą na górze Tabor, zmiłuj się nad nami!
Rzewna tajemnica dziś nam się przedstawia do rozmyślania.
Pan Jezus, bierze trzech apostołów na górę wysoką, osobno — i przemienia się przed nimi. Oblicze Jego jaśnieje jak słońce, szaty bieleją jak śnieg.
W tej samej chwili stojący przy Nim, Mojżesz i Eliasz, rozmawiają z Nim o tej strasznej męce, którą ma ponieść w Jeruzalem.
Jakaż dziwna sprzeczność o mój Boże i jak wielki przedmiot do rozważania!
I. Chwała Oblicza Pańskiego w Przemienieniu.
Pan Jezus wybrał miejsce osobne. Bóg nie rozmawia z nami wśród zgiełku świata; chcąc głos Jego słyszeć, trzeba ażeby dusza zamknięta dla stworzeń, dla Niego Samego tylko otwartą była.
Pan Jezus wybiera górę wysoką, aby nam dać zrozumieć, iż serce nasze powinno być wzniesione nad rzeczy tego świata i deptać je powinno.
Tam przemienia się Pan Jezus wobec małej liczby Apostołów. W jaki sposób ten cud się spełnia? Trzeba by powiedzieć raczej, w jaki sposób ustaje cud ustawiczny? Do Przemienienia Pan Jezus potrzebuje tylko ukazać rysy Bóstwa na ludzkim Swym Obliczu — przestać powstrzymywać ten promień Chwały, który w niebie jest euforią i zachwytem Aniołów. Jasność Oblicza, białość szat nie zstępują Nań z Nieba, ale wynikają z Jego Najświętszej Osoby.
„Widząc ten stan Chwały — Piotr olśniony i ponad siebie porwany, woła: Panie! dobrze nam tu być! zbudujemy tutaj namioty. Szczęśliwy Piotr, szczęśliwi uczniowie, którym było dane oglądać piękność przemienionego Oblicza Jezusowego! Takie szczęście o duszo moja i tobie jest obiecane, nie na krótką chwilę na tej ziemi, ale na wieki w niebie. Gdy spadnie z ciebie gliniana lepianka, która cię więzi na ziemi, na łonie światłości niedościgłej, w całym blasku piękności i majestatu, będziesz mogła oglądać piękność Oblicza Zbawcy Twojego. „Wiem, iż Odkupiciel mój żyje — mówił Job — i iż kiedyś ujrzę Go w ciele moim i oczy moje rysy Oblicza Jego oglądać będą. Ta nadzieja jest euforią serca mojego” (Job XIX, 25).
II. ale jak dziwna to Tajemnica Bożych zamiarów, iż pośród Chwały, którą jest otoczone, Oblicze Boskie nabiera wyrazu głębokiego smutku?
Pan Jezus rozmawia z Mojżeszem i Eliaszem, największymi prorokami starego Zakonu — i mówi o strasznych cierpieniach, które ma niedługo ponieść w Jeruzalem. Pamięć męki ani na chwilę nie opuszcza Zbawiciela, nosi ją w duszy pośród radości, zawsze Serce Jego wzdycha za chrztem krwi, w którym się ma spełnić odrodzenie ludzi. Jak w tym wielka dla nas nauka: Dla czego euforii nasze są tak przemijające? Chwała jak błyskawica ukazuje się na zachmurzonym niebie, boleść zaś jest smutną koniecznością życia chrześcijańskiego na ziemi. Prawo zadośćczynienia za grzech ciąży na ludzkości — i chcąc być uwielbionym z Jezusem, trzeba przejść tutaj po twardej drodze pokuty. Żałobna zasłona próby rozdartą będzie dopiero w chwili śmierci. Czekając tego końca, jesteśmy tu jak więźniowie — jak podróżni — Pan Jezus nie chce byśmy tu namioty budowali.
Utkwijmy przeto wzrok duszy naszej w Jezusie naszym Wzorze, Sprawcy i Kończycielu Wiary naszej, Który nad pociechy i euforii tego życia, wybrał upokorzenie krzyża. Bóg jest wierny, nie pozwoli, abyśmy nadto co możemy byli kuszeni. choćby pociechy do prób naszych domierzy. Miłość Jego wydzielać nam będzie cierpienia aby serce nasze nie uwikłało się przywiązaniem do stworzeń i nie uwiodło powabami pociech życia doczesnego.
Oto dla tego, skoro Bóg szczególnie umiłuje jaką duszę, bierze ją na osobność, podnosi na górę świętych rozmyślań, daje na chwilkę zakosztować słodyczy niebieskiej, ukazuje w jasności piękność Oblicza swojego. ale po chwili wyrywa ją z tego błogiego zachwytu, by jej ukazać drogę, którą ma przebyć, nim się dostanie do przybytku euforii wiecznej i wiecznego, niczym niezamąconego pokoju.
Naucz nas, o Panie, dać się prowadzić Łasce, racz nas zapalić Twoją Miłością, byśmy zdolni byli oglądać Oblicze Twoje upokorzeniem i wzgardą okryte, by się stać godnymi widzieć je kiedyś w Chwale Wiecznego Taboru.
STRESZCZENIE.
„Facta est, dum oraret species vultus eius altera. — A gdy mówił, Oblicze Jego rozjaśniało!” (Łuk. XVIII).
PRZYKŁAD. ŚWIĘTE OBLICZE SZTANDAR DZIEŁA ZADOŚĆUCZYNIENIA.
Potrzeba było dziełu zadośćczynienia które Sam Zbawiciel założył, znaku zewnętrznego — sztandaru zjednoczenia do wielkich walk, do których Pan wzywał tylu mężnych obrońców swej sprawy. Ten znak zewnętrzny, ten sztandar zjednoczenia daje Pan Jezus siostrze Marii od Św. Piotra, dając jej Święte Swe Oblicze. „Pan przedstawił mi żywo mówi ona, pobożny czyn Weroniki, która Chustą swoją otarła Pańskie Oblicze, pokryte plwocinami, potem i krwią. Boski Zbawiciel dał mi poznać, iż bezbożnicy odnawiali swymi bluźnierstwami zniewagi czynione Boskiemu Obliczu w czasie Męki. Wszystkie te bluźnierstwa, którymi bezbożni miotają na Bóstwo nie mogąc Go dosięgnąć, spadają jak plwociny żydów na Święte Oblicze Zbawiciela, który się stał ofiarą u grzeszników. Powiedział mi wtedy, iż mam naśladować gorliwość pobożnej Weroniki. Ona tak odważnie przeszła przez ulice Jerozolimy wśród tłumu Jego nieprzyjaciół, dał mi ją Pan Jezus za wzór i za opiekunkę. Oddając się dziełu zadośćczynienia oddaje się Zbawicielowi taką samą przysługę, jak oddała ta święta heroiczna niewiasta. Pan Jezus na tych, którzy należą do tego dzieła z tym samym patrzy upodobaniem, jak patrzył na nią czasu bolesnej swej męki.
Zrozumiałam, iż jak Serce Pana Jezusa jest przedmiotem uzmysłowionym miłości Pana Jezusa w Sakramencie Ołtarza, tak w dziele zadośćczynienia Oblicze Pana Jezusa, jest przedmiotem ujawnionym dla hołdów stowarzyszonych członków dzieła zadośćczynienia za zniewagi bluźnierców, rzucających się na Bóstwo, którego Oblicze Boskie jest wiernym odbiciem i zwierciadłem.
Mocą tego Najświętszego Oblicza przedstawionego Ojcu Niebieskiemu można uśmierzyć Gniew Jego i otrzymać nawrócenie bezbożników i bluźnierców.
Opisując dalej to objawienie siostra mówi: Pan nasz Jezus Chrystus rzekł wtedy do mnie: „Szukam takich Weronik, które by ocierały i czciły Boskie Oblicze moje, mało od ludzi uczczone”. Potem Pan Jezus powiedział mi te tajemnicze i pocieszające słowa: „Daję Wam Oblicze moje dla wynagrodzenia usług, które mi oddajcie; Wyście wprawdzie mało uczynili, ale w sercu wielkie mieliście pragnienia. Daję Wam przeto Oblicze moje w obecności Ojca mojego i w Mocy Ducha Świętego, w obecności Aniołów i Świętych; czynię wam ten podarunek przez Ręce Matki Mojej Najświętszej i Św. Weronikę, która Was nauczy Go czcić”.
Pan Jezus powiedział mi jeszcze: „Przez to święte Oblicze cuda czynić będziecie”.
We dwa dni potem, w dzień ŚŚ. Apostołów Szymona i Judy, Boski Zbawiciel przemawiał znowu do swej oblubienicy o Tajemnicach Świętego Oblicza Swego.
„Tak jak w ziemskim królestwie — mówił Pan Jezus — wszystko czego się zapragnie można nabyć za pieniądz, na którym wyryty jest obraz króla — tak za monetę cudowną świętego mego człowieczeństwa, którego znakiem jest Oblicze moje, otrzymać możecie w królestwie niebieskim wszystko, czego tylko zapragniecie”.
Wezwanie Św. Marii od św. Piotra.
O Panie Jezu, Któryś rzekł: O ile wy starać się będziecie naprawiać Oblicze moje bluźnierstwami starte i zeszpecone, o tyle ja nawzajem Oblicze wasze grzechami skażone naprawię — spełnij we mnie tę obietnicę, uczyń duszę moją piękną i miłą oczom Twoim jak była w chwili Chrztu Świętego.
PRZEKAŻ 1.5% PODATKU
na rozwój Salveregina. Bóg zapłać
KRS: 0000270261 z celem szczegółowym: Salveregina 19503
UCZCZENIE PRZENAJŚWIĘTSZEGO OBLICZA PANA JEZUSA.
Litania do Świętego Oblicza Pańskiego
Wiadomość o Szkaplerzu Męki Pańskiej 1869
Róża duchowna czyli zbiór nabożeństwa 1877
Nawiedzania Najświętszego Sakramentu i Niepokalanie NMP 1857
Panie zmiłuj się nad nami. Jezu zmiłuj się nad nami. Panie zmiłuj się nad nami.
Jezu Chryste usłysz nas. Jezu Chryste wysłuchaj nas.
Święta Maryo, Matko Boska, módl się za nami.
O Oblicze czcigodne, zwierciadło Boskich doskonałości, zmiłuj się nad nami.
O Oblicze czcigodne, rozkoszo Maryi i Józefa,
O Oblicze czcigodne, któreś w Betlejem napawało euforią Aniołów, pasterzy i Mędrców,
O Oblicze czcigodne, któreś napełniło pociechą serce święte starca Symeona i Anny prorokini,
O Oblicze czcigodne, oblane łzami w świętym dzieciństwie,
O Oblicze czcigodne, uwielbienie mędrców gdyś przemawiało w świątyni,
O Oblicze czcigodne, wzrastające codziennie wdziękiem i mądrością,
O Oblicze czcigodne, wychudłe na pustyni skutkiem postu i chłodu nocnego,
O Oblicze czcigodne, ogorzałe skwarem słońca i oblane potem znużenia,
O Oblicze czcigodne, którego uprzejmość i skromność wabiła do siebie sprawiedliwych i grzeszników,
O Oblicze czcigodne, uwielbienia godne, pomieszane i łzami skropione nad grobem Łazarza,
O Oblicze czcigodne, świetne jak słońce jaśniejące Chwałą na górze Tabor,
O Oblicze czcigodne, napełnione smutkiem na widok Jerozolimy i płaczące nad tym miastem niewdzięcznym,
O Oblicze czcigodne, schylone do ziemi w Ogrójcu dźwigając ohydę grzechów ludzkich,
O Oblicze czcigodne, oblane potem krwawym na myśl sprawiedliwej kary zbrodniom naszym przynależnej,
O Oblicze czcigodne, ucałowane przez Judasza zdrajcę,
O Oblicze czcigodne, którego majestatyczność i świętość obaliła żołnierzy trwogą przerażonych,
O Oblicze czcigodne, policzkowane przez niegodziwego służalca, okryte hańbą i sprofanowane rękoma świętokradzkimi,
O Oblicze czcigodne, skalane plwocinami i razami poszarpane,
O Oblicze czcigodne, którego święte spojrzenie zraniło serce Piotra Świętego ciosem boleści i miłości,
O Oblicze czcigodne, poniżone i zelżone w sądach Jerozolimskich,
O Oblicze czcigodne, pełne słodyczy i spokoju słysząc wyrok Piłata,
O Oblicze czcigodne, potem i krwią oblane pod ciężarem krzyża,
O Oblicze czcigodne, otarte ręką pobożnej niewiasty, na drodze do Kalwarii wiodącej,
O Oblicze czcigodne, dane światu na narzędzie najsromotniejszej męki,
O Oblicze czcigodne, zasmucone rychłym zbliżaniem się śmierci,
O Oblicze czcigodne, obmyte i namaszczone Ręką Najświętszej Maryi Panny i Świętych Niewiast,
O Oblicze czcigodne, owinięte prześcieradłem i w grobie złożone,
O Oblicze czcigodne, jaśniejące Chwałą i Pięknością w dzień Zmartwychwstania,
O Oblicze czcigodne, promieniejące blaskiem w dzień Wniebowstąpienia,
O Oblicze czcigodne, prawdziwie obecne w Eucharystii,
O Oblicze czcigodne, które z końcem świata okażesz się pełne Mocy i Majestatu
O Oblicze czcigodne, przed którym drżeć będą bezbożni,
O Oblicze czcigodne, które napełni euforią sprawiedliwych,
O Oblicze czcigodne, które będzie na wieki rozkoszą świętych,
O Oblicze czcigodne, teraz schronienie i nadziejo grzesznych nawróconych,
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Przepuść nam, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Wysłuchaj nas, Panie!
Baranku Boży, Który gładzisz grzechy świata, Zmiłuj się nad nami!
Chryste, usłysz nas! Chryste, wysłuchaj nas!
Kyrie elejson! Chryste elejson! Kyrie elejson!
Ojcze nasz… Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…
℣. O Panno Niepokalana, Matko Boleści.
℟. Wraź głęboko w serca nasze Mękę Ukrzyżowanego Jezusa.
℣. Módlmy się: Witam Cię, uwielbiam i kocham Oblicze czcigodne! okryte nowymi obelgami bluźnierców i bezbożnych…. Ofiaruję Ci w Sercu Niepokalanym Panny Maryi żal Aniołów, Świętych i wszystkich pokutujących grzeszników. O Boże! błagam Cię pokornie, dla Chwały Imienia Twego, przywróć mi jak i wszystkim uwielbiającym Przenajświętsze Oblicze Twoje, Obraz Twój, wyciśnięty w duszy mojej przez Chrzest Święty, a oszpeconej mnogimi grzechami!
℟. Amen.
Jeżeli czas pozwala, zachęcamy do podjęcia odmówienia wybranych wedle swojej pobożności dodatkowych modlitw ku uczczeniu Przenajświętszego Oblicza Pana Jezusa.
.webp)
