Matka (אֵם ’êm)

Mężczyzna dał swej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących. (Rdz 3,20)

וַיִּקְרָ֧א הָֽאָדָ֛ם שֵׁ֥ם אִשְׁתֹּ֖ו חַוָּ֑ה כִּ֛י הִ֥וא הָֽיְתָ֖ה אֵ֥ם כָּל־חָֽי׃

καὶ ἐκάλεσεν Αδαμ τὸ ὄνομα τῆς γυναικὸς αὐτοῦ Ζωή, ὅτι αὕτη μήτηρ πάντων τῶν ζώντων.

Et vocavit Adam nomen uxoris suæ, Heva: eo quod mater esset cunctorum viventium.

Jest jedno z najcenniejszych słów, które każdemu z nas uruchamia bogactwo wspomnień, przeżyć. Jest nim słowo matka. W języku hebrajskim ten rzeczownik ma jedną sylabę. Jakby miało to ułatwić dziecku wypowiedzić pierwsze słowo. choćby można wychwycić prostą grę słów: “em” jak matka, jak miłość, jak macierzyństwo. Adam nadał jej imię: Ewa. W LXX w tym miejscu tłumacz zapisał Ζωή [dzōē], czyli życie. Ona jest pełna życia, jednak samo życie jest darem Boga. Jest pośredniczką życia. Pierwsza kobieta nie miała matki tak jak my ją mamy. Wyszła piękna i pełna życia z rąk Bożych. W Bogu jest miłość ojca i miłość matki.

Nasze zdrobnienie “mama” pochodzi od łacińskiego słowa “mammae” tzn. piersi, które są atrybutem piękna kobiecości i czułości macierzyństwa.