„Mamusia jest narzędziem Miłosierdzia Bożego, a nie sprawiedliwości – pisał o. Maksymilian. – Dobry Bóg dał nam Mamusię, by nas nie karać. Bądź spokojny: oddaj się cały w ręce miłosiernej Opatrzności Bożej, to jest Niepokalanej”

„Maryja! Tak nieraz ciężko w życiu. Zdaje się, iż już wyjścia żadnego nie ma. Głową muru nie przebijesz. I smutno, i ciężko, i straszno nieraz, i rozpaczliwie. A dlaczego? Czyż naprawdę tak straszno na świecie? Czyż Pan Bóg nie wie o wszystkim? Czyż nie jest wszechmocny? Czyż w Jego rękach nie są wszystkie prawa natury i choćby wszystkie serca ludzkie? Czyż cośkolwiek może się stać we wszechświecie, o ile On na to nie zezwoli?… A o ile zezwala, czyż może zezwolić na coś, co nie byłoby dla naszego dobra, dla większego dobra, jak największego dobra?… I gdybyśmy na chwilkę otrzymali rozum nieskończony i zrozumieli wszystkie przyczyny i skutki, nie wybralibyśmy dla nas niczego innego, tylko właśnie to, co Pan Bóg dopuszcza, bo On jako nieskończenie mądry, wie najlepiej, co dla naszej duszy lepsze, i jako nieskończenie dobry, tego tylko chce i na to tylko zezwala, co nam posłuży do większego szczęścia w niebie”.

św. Maksymilian Kolbe