Mądrość (σοφία sophia)

Mądrość wywyższa swych synów i ma pieczę o tych, którzy jej szukają. Syr 4, 11

Ἡ σοφία υἱοὺς αὐτῆς ἀνύψωσεν καὶ ἐπιλαμβάνεται τῶν ζητοῦντων αὐτήν.

Mając wiedzę (דּעת – da‛ath) i umiejętność poznania (ידע – yâda) nie pozostało powiedziane, iż posiadłem mądrość. Ta dopiero warunkuje adekwatne (Boże) korzystanie z dwóch poprzednich. Jednak człowiek nie ma w zwyczaju skarżyć się na jej brak i tak ulega (podobnie jak pierwsi rodzice) pokusie, iż o własnych siłach rozróżni co jest dobre, a co złe.