„Lustro duszy” – cd.

Kolejny fragment z rozdziału, gdzie mówię o terapeutycznym aspekcie tzw. „psalmów złorzeczących”…

„[…] Złość nie musi prowadzić do przemocy. Może prowadzić do prawdy. A prawda jeżeli wypowiedziana przed Bogiem zaczyna człowieka oczyszczać. Tak jak ogień wypala to, co martwe, by mogło wzrosnąć nowe. Złorzeczące psalmy uczą nas jednego: nie musisz czekać, aż się uspokoisz, żeby stanąć przed Bogiem. Możesz przyjść roztrzęsiony, wściekły, pogruchotany. I On się nie odsunie, nie zawstydzi, nie oceni. Zostanie i wysłucha, bo Bóg jest nie tylko sprawiedliwy On jest źródłem pokoju. I w tym właśnie spotykają się psychologia i teologia. W uznaniu, iż emocje są ważne, iż nie wolno ich zamiatać pod dywan, iż potrzebują ujścia. Ale też, iż człowiek nie uzdrowi się sam. Potrzebuje relacji. Z sobą, z drugim, i jeżeli wierzy z Bogiem. Tym, który widzi głębiej niż my sami. Tym, który zna całe nasze wnętrze”.

Kwiatek, P. Lustro duszy, Psalmoterapia w praktyce” (w przygotowaniu).

„Stwórz metaforę”
Psalmista nie jest filozofem, który układa definicje. Nie jest teologiem, który precyzuje dogmaty. On jest poetą serca, człowiekiem, który zamiast wykładu daje nam obraz. Zamiast instrukcji metaforę. Bo są takie miejsca w duszy, których nie da się opisać prosto. Można tylko opowiedzieć je obrazem.
Z czasem w mojej pracy pojawiła się jeszcze jedna metoda o której wcześniej nie pisałem. Niby prosta, a potrafi bardzo dużo zmienić: „Stwórz metaforę”. Słowo metafora pochodzi z greckiego metaphora (μεταφορά) i oznacza przeniesienie. Już starożytni Grecy wiedzieli, iż czasem nie da się o czymś mówić wprost. Niektóre prawdy, emocje czy rany potrzebują obrazu, który uniesie ich ciężar i pozwoli mu dotrzeć tam, gdzie sucha definicja nigdy by nie dosięgła. Metafora to most, ułatwia przejście z tego, co niewyrażalne, do tego, co możliwe do wypowiedzenia”.

[…] „Dla psalmistów, którzy żyli w świecie przesyconym symboliką i bliskością natury, metafory były naturalnym sposobem wyrażania się. Widzieli Boga w burzy, w górach, w strumieniach. Widzieli swoje własne zmagania odzwierciedlone w walce wiatru z pustynnym piaskiem, w wytrwałości drzewa posadzonego nad wodami. To nie była jedynie poetycka licencja, to była głęboka intuicja o tym, jak działa ludzka psychika i jak najlepiej komunikować prawdy duchowe”.

Kwiatek, P. Lustro duszy, Psalmoterapia w praktyce” (w przygotowaniu).