Litania do Serca Jezusa – skarb duchowości Kościoła

Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa to głęboka medytacja nad tajemnicą Boskiej Miłości. Każde wezwanie odsłania nowe oblicze Serca, które „tak bardzo umiłowało świat”. Ta modlitwa kształtowała duchowość wielu świętych, a także całych narodów – w tym Polski.

1. Odpowiedź Kościoła na oziębłość świata wobec Boga

Pierwsze litanie do Najświętszego Serca Jezusowego powstały w XVII wieku. Obecna pochodzi z wieku XIX i jest związana z francuskimi wizytkami. Do publicznego odmawiania zatwierdził papież Leon XIII 2 kwietnia 1889 roku. Papież dołączył do litanii akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Papież Pius XI dodał akt wynagrodzenia Sercu Jezusowemu. Każde wezwanie to próba uczczenia Miłości, którą świat zlekceważył.

2. Serce Jezusa – centrum całego Objawienia
W Litanii adorujemy Serce Jezusa, które jest symbolem Jego Osoby – wcielonego Boga. To Serce, które bije w Ewangelii, które cierpi na Krzyżu, które płonie w Eucharystii. Kościół modli się do Serca, bo wierzy, iż przez nie jesteśmy wprowadzeni w życie Trójcy Świętej.

3. Wezwania są drogą kontemplacji – nie tylko wyliczanką
Litania zawiera 33 wezwania – symbolizując każdy rok ziemskiego życia Jezusa. To nie przypadkowy zbiór tytułów, ale duchowa droga, która prowadzi przez cnoty i działanie Serca Bożego. Od ” Serce Jezusa, Syna Ojca Przedwiecznego” aż po ” Serce Jezusa, rozkoszy wszystkich Świętych”.

4. Prawda o Serce Jezusa jako „źródle życia i świętości”
Wezwania uczą nas, iż Jezus nie jest tylko Nauczycielem, ale Życiem. Serce Jezusa jest źródłem łask sakramentalnych, pociechy w cierpieniu, siły do walki duchowej. Kiedy mówimy „Serce Jezusa, źródło wszelkiej pociechy” – wyznajemy wiarę w Jego bliskość.

5. Przez Serce Jezusa – do nowej ewangelizacji
Serce Jezusa jest dziś znów kluczem do odnowy duchowej. Litania jest narzędziem kontemplacji, ale i misji: każdy, kto odmawia ją z wiarą, zostaje posłany, by nieść miłość Serca Jezusowego.