Łamać (κλάω klaō)

Ἐγὼ γὰρ παρέλαβον ἀπὸ τοῦ κυρίου, ὃ καὶ παρέδωκα ὑμῖν, ὅτι ὁ κύριος Ἰησοῦς ἐν τῇ νυκτὶ ᾗ παρεδίδετο ἔλαβεν ἄρτονκαὶ εὐχαριστήσας ἔκλασεν καὶ εἶπεν· τοῦτό μού ἐστιν τὸ σῶμα oτὸ ὑπὲρ ὑμῶν· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.

Ja bowiem przyjąłem od Pana i przekazuje wam, iż Pan Jezus w nocy, gdy był wydany wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i owiedział: To moje jest ciało za was, to czyńcie na Moją pamiątkę. (1Kor 11,23-24)

Sposób łamania chleba wskazuje na dzielenia się. Za każdym razem w NT (14×) czasownik “łamać” łączy się z chlebem. W tym gęściej, który łączy się ze słowami odczytujemy szlachetność i piękno serca Pana Jezusa. Chojność obdarowania w tym wypadku wiąże się nie z czymś zewnętrznym, ale z darem z samego siebie. Nasz Pan daje siebie do końca i bez końca, bo dzieląc się sobą, wskazuje na niepojętą miłość.