Ks. Jan Domaszewicz: Św. Piusa I., Papieża i Męczennika (11 lipca)

Żył około 154 roku. Bogatego obywatela Rufina w Antyochii syn, ze słynnego wówczas zgromadzenia ,,Kanoników Regularnych”, narodowości włoskiej, wybrany po trzech dniach postu ogólnego przez chrześcijan w 140 roku na Papieża po śmierci św. Hygina. W pierwotnym Kościele posty w owe czasy były długie i częste, a panując nad rozkoszą i swymi zmysłami chrześcijanie rzeczywiście czynili ze siebie żywy przybytek św. Ducha. Hygin św. Papież konsekrował sam św. Piusa I. za swego życia na Biskupa, i używał go do najważniejszych spraw w zarządzie Kościoła. Papież św. Pius I. nakazał obchodzić Wielkanoc, z tradycyi Apostolskiej, w pierwszą Niedzielę po Marcowej pełni księżyca wszędzie jednostajnie; a to dla tego, iż w niektórych dyecezyach, by nie zrażać świeżo nawróconych żydów, obchodzono podług daty starego Zakonu 14 dnia w marcu. Pokój chwilowy za cesarza Antonina-Piusa, ułatwił rozpowszechnienie wiary św. i wydanie dekretów karności kościelnej; zabronił obracać dobra duchowne na jakikolwiek świecki użytek. Papież św. Pius O. powstał surowo przeciwko zwyczajowi, jaki się zaczynał szerzyć, nie przymowania do wiary św. pogan i żydów; ustanowił obrzęd konsekracyi kościołów i obłóczyn zakonnic; ustanowił surowe kary za fałszywą przysięgę i bluźnierstwo. Nabył wielki gmach senatora Pudensa i przerobił na kościół ,,Dobrego Pasterza,” gdzie sam odprawiał nabożeństwo — był to pierwszy kościół w którym za pozwoleniem rządu jawnie odprawiać można było nabożeństwo. Św. Pius I. walczył z błędami heretyków ówczesnych Walentynem i Marcyanem, których za ich upór wyklął; założył pierwszą Akademię chrześcijańską w Rzymie pod kierownictwem słynnego św. Justyna-filozofa. Papież św. Pius I., dekretem wielkorządcy Rzymu za wiarę św. schwytany i osadzony w więzieniu, poniósł tam śmierć męczeńską w 154 roku i pogrzebany jest na Watykanie.