57. Św. Marek, Papież i Wyznawca.
Żył około 340 roku. Po św. Sylwestrze zwanym przed swym wyborem na Papieża ,,Primicerius” , tj. zapisany na pierwszem miejscu, w 337 roku był wyniesiony na Stolicę Apostolską Rzymianin św. Marek. Cały pontyfikat jego był za cesarza Konstantyna, kiedy po trzech wiekach strasznych prześladowań Kościół zyskał wreszcie możność swobodnego istnienia, a religia chrześcijańska uprawnienie w obrębie całego państw a Rzymskiego: odtąd historya Kościoła weszła w nową fazę dziejową. W krótkim czasie swego papiestwa, św. Marek przyczynił się wielce do przytłumienia herezyi aryańskiej, mógł wprowadzić ściślejszą karność kościelną i jej przestrzegać. Zbudował na swój koszt w m. Rzymie dwie bazyliki: jedną przy drodze Ardeatyńskiej blisko za miastem, drugą w samem mieście, którą później od niego nazwano bazyliką św. M arka. Obie uposażył wspaniale i zaopatrzył w bogate ze złota i srebra naczynia kościelne, które cesarz Konstantyn obdarzył wielkimi darami. Papież św ięty M arek nadał Biskupowi Ostyeńskiemu „palliusz” , który jest znakiem pełności władzy Biskupiej; nakazał, aby po przecztaniu św. Ewangelii we Mszy św. był śpiewany „Symbol Nicejski”, czyli Symbol wiary ułożony przez św. Atanazego zatwierdzony na Soborze powszechnym w Nicei. Za jego pontyfikatu umarł w 340 roku św. Pachomiusz pustelnik, drugi po św. Antonim Zakonodawcy Egipskich pustelników; także, słynny w walce z aryanami- heretykami św. Atanazy, Biskup i Doktor Kościoła. Papież św. Marek, który wiele przyczynił się do chwały Kościoła, umarł w 340 roku i był pogrzebany na cmentarzu Balbiny; ciało jego w 1150 roku zostało przeniesione za Papieża św. Leona IX. do bazyliki św. Marka w Rzymie, i tam pochowane; po nim na tron Papieski wstąpił św. Juliusz I.
