1582 – 1586
Filip utrzymuje je z własnych funduszów i z ofiarności Rzymian. Otrzymuje za to dzieło liczne gratulacje z Polski, np. od prymasa Karnkowskiego i kardynała Andrzeja Batorego. Jak wynika z listów oratorianów rzymskich do neapolitańskich, pisanych w latach 1583—1587, sprawa kolegium polskiego zajmowała poważne miejsce w zainteresowaniach św. Filipa i kongregacji. Pierwszym rektorem kolegium mianowany został o. Talpa. Jemu św. Filip zlecił opracowanie regulaminu kolegium. W przedmowie o. Talpa przytacza pobudki, jakie kierowały Filipem przy zakładaniu kolegium, mianowicie przygotowanie Kościołowi w Polsce odpowiednich ludzi. Reguła ułożona przez o. Talpę zawierała cztery rozdziały: 1) o pobożności, 2) o karności, 3) o naukach, 4) o służbie Bożej. Mieszkańcami kolegium mogli być Polacy, którzy ukończyli 22 rok życia; mogli oni studiować na wszystkich uczelniach rzymskich, faworyzowane jednak było prawo kanoniczne, jak wynika z listu Tomasza Bozio do Talpy z roku 1586. Oprócz prymasa Karnkowskiego interesowali się kolegium: Anna Jagiellonka, Andrzej Batory i niektórzy biskupi. Kardynał Savelli, protektor Królestwa, nalegał i czuwał nad jego założeniem. Ze strony polskiej było duże zainteresowanie, ale żadnej pomocy materialnej. Oratorianie wysyłali prośby o zasiłki do królów polskich i do biskupów, a nie doczekawszy odpowiedzi, nie mogąc podołać wydatkom, zlikwidowali kolegium.
ks. Henryk Jaromin COr, Zarys historii Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri w Polsce (1668-1968), w: Nasza Przeszłość XXXII, Kraków 1970, s. 12-13
