ODPUSTY.(Źródło: Ks. Wojciech Szmyd T.J. Odpusty 1930r.; Arndt Augustyn T. J., Odpusty, Kraków, 1890) Miesiąc lipiec poświęcony jest czci Przenajdroższej Krwi naszego Zbawiciela.1. Kto przez cały ten miesiąc na cześć Krwi Przenajdroższej odmawia jakie modlitwy, choćby prywatnie, zyskuje: a) 300 dni odpustu w każdy dzień. b) Odpust zupełny w ostatni dzień miesiąca lub w jednym z następnych siedmiu dni, pod warunkiem, iż po Spowiedzi przystąpi do Komunii Św., nawiedzi kościół i pomodli się na intencję Ojca Św. Modlitwa może być następująca: Poznaj treść modlitwy:
O Krwi Przenajdroższa żywota wiecznego, nagrodo i okupie całego świata, napoju i oczyszczenie dusz naszych, która przed Tronem Najwyższego Miłosierdzia bezustannie sprawy ludzkiej bronisz. Ach, z głębi duszy pokłon Ci oddaję i chciałbym, o ile mi to możebne, zadośćuczynić za wszystkie krzywdy i zniewagi, które ustawicznie odbierasz od ludzi, stworzeń Twoich, a mianowicie od tych, którzy zuchwale poważają się przeciw Tobie bluźnić. O któżby nie wychwalał tej Krwi bez ceny? któżby nie gorzał miłością ku Jezusowi, Który Ją przelał? W cóżbym się obrócił, gdybym tą Krwią Bożą nie był odkupiony? A któż Ją wydobył z żył mojego Pana, aż do ostatniej kropli? Ach zaprawdę, nic innego, tylko Miłość. O Miłości Niezmierzona, któraś nas udarowała tym najzbawienniejszym Balsamem. O Balsamie nieoceniony, wytryskający ze Źródła Miłości Niezmierzonej, spraw to, błagamy, by wszystkie serca i języki wszystkie chwaliły Cię, wielbiły i dzięki Ci składały teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. 2. Kto codziennie przez cały miesiąc bierze udział w nabożeństwie ku czci Krwi Przenajdroższej, odprawianym w kościele lub w publicznej kaplicy, ten zyskuje: a) 7 lat i tyleż kwadragen w każdy dzień. b) Odpust zupełny, jeśli był na nabożeństwie publicznym przynajmniej 10 razy i po spowiedzi przystąpi do Komunii Św., nawiedzi kościół lub publiczną kaplicę i pomodli się na intencję Ojca Św. (Pius IX. 4 czerwca 1840. — Race. 110). PAMIĘTAJ! Uczty eucharystycznej oczekiwanie 1899r.; Zdrowaś Marya ks. Jan Wielicki 1899r. Po jednej Komunii Świętej można uzyskać wiele odpustów zupełnych. Należy wypełnić za każdym razem przypisane warunki do jego uzyskania. Kto ma zwyczaj spowiadać się co tydzień, może, ile razy przystępuje do Komunii Św. pozyskać te odpusty, które w przeciągu tychże ośmiu dni przypadają. Wszelako tylko jeden dla siebie, inne za dusze w Czyśćcu cierpiące ofiarować trzeba. |
Zachęcamy do:
- Nabożny sposób słuchania z pożytkiem Mszy Świętej ku uczczeniu Krwi Przenajdroższej wg Św. Alfonsa Liguori.
- Modlitwy do Komunii Świętej: przygotowanie i dziękczynienie ku uczczeniu Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa.
- 🔉uczczenia Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa w miesiącu Lipcu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo lipcowe do Najdroższej Krwi Pana Jezusa – dzień 31
- 🎥Sanktuarium Św. Ignacego Loyoli: Bazylika, dom narodzin Świętego, muzeum sakralne i biblioteka.
- uczczenia Świętego Patrona dnia dzisiejszego, Św. Ignacego Loyoli: Nabożeństwo do Św. Ignacego Loyoli.
- 🎥Akcja ratunku dla Polski: Siła Katolickiego Patriotyzmu przez wstawiennictwo dusz czyśćcowych.
Źródło: Pius Parsch „Rok Liturgiczny”, Poznań 1956, t. 3
I. Św. Ignacego Loyoli, Wyznawcy.
Wszystko dla większej Chwały Bożej
Towarzystwo Jezusowe (Zakon Jezuitów) było opatrznościową zaporą przeciw herezjom XVI stulecia i położyło wielkie zasługi w dziedzinie życia kościelnego, wychowania młodzieży i duszpasterstwa. Zakon ten wydał mężów, którzy dalej roznieśli ogień swego założyciela (Ignatius ognisty, Żegota). Przez swoje Ćwiczenia duchowne nawrócił Ignacy niezliczoną ilość ludzi, a osobom zakonnym i świeckim dał wspaniały środek prowadzący do uświęcenia duszy. Książeczka Ćwiczeń duchownych to podręcznik wychowania, nadający się na wszystkie czasy; słusznie ktoś powiedział, iż urobił on więcej świętych, aniżeli sam zawiera liter.
1. Św. Ignacy.
Dzień śmierci 31 lipca 1556 r.
— Grób w Rzymie w kościele del Gesù, obok pierwszego jezuickiego domu profesów.
— Życie. Ignacy urodził się w r. 1491 na zamku Loyola (Hiszpania). Najpierw dostał się jako paź na dwór hiszpański i obrał sobie zawód wojskowy. Przełom duchowy dokonał się w nim wskutek czytania życia Chrystusa i Świętych w czasie leczenia się (r. 1521) z ran otrzymanych podczas obrony oblężonej twierdzy Pampeluna. Po odzyskaniu zdrowia odbył pielgrzymkę do Montserratu, czynił ostrą pokutę w Manrezie, gdzie napisał swoją książeczkę Ćwiczeń. Nauki rozpoczął w późniejszym wieku (1528 1535). Zebrał bliskich mu duchem towarzyszów w r. 1534 założył w Paryżu, w kaplicy na Montmartre, podwaliny swego Zakonu. Rozpoczął teraz pracę reformatorską, obejmującą wszystkie dziedziny życia religijnego. Powiedział kiedyś, iż gdyby Bóg pozostawił mu wybór, to wolałby żyć w niepewności zbawienia swej duszy, a służyć Bogu i bliźniemu, aniżeli umrzeć zaraz z całkowitą pewnością, iż będzie zbawiony. Św. Filip Nereusz i wielu innych ludzi widziało nieraz, jak twarz Ignacego rozjaśniała niebiańska światłość. W roku 1537 został wyświęcony na kapłana. Od r. 1541 aż do śmierci piastował urząd generała założonego przez siebie Zakonu, który przy końcu życia Założyciela wzrósł do tysiąca członków. Wreszcie, w 65 roku życia odszedł Ignacy do swego Pana, którego większą Chwałę zawsze miał na ustach jako główny cel wszystkich swoich poczynań. Św. Ignacy należy do największych założycieli Zakonów i organizatorów. Cechuje go bezwzględne posłuszeństwo dla Stolicy Świętej. Jego dwa mistrzowskie dzieła: Ćwiczenia duchowe i Towarzystwo Jezusowe wsparły niesłychanie mocno Kościół podczas zawieruchy rozpętanej przeciw niemu przez reformację. Ignacy rozumiał też, iż wychowanie młodzieży należy do istotnych zadań duszpasterstwa. Przyczynił się również niemało do wznowienia żywszej działalności na polu misyjnym.
2. Msza (In Nomine Jesu) jest własna: w swych częściach zmiennych wyraziście przedstawia życie Świętego oraz jego zasady. Już w Introicie rozbrzmiewa hasło jego Zakonu: „Omnia ad majorem Dei Gloriam!” (Wszystko ku większej Chwale Bożej). W Epistole opowiada Św. Ignacy o trudach, które poniósł w pracy nad głoszeniem Ewangelii, oraz wzywa swych braci zakonnych, a także i nas, abyśmy czynili podobnie. Ewangelia o wysłaniu siedemdziesięciu dwóch uczniów stawia Świętego w rzędzie wielkich misjonarzy, którzy przemierzali świat w Imię Chrystusowe. Pełnię skutecznej działalności podkreśla zwłaszcza antyfona na Komunię Świętą: „Ogień przyszedłem rzucić na ziemię, a czegóż chcę, jeno aby zapłonął!”„Ignem” — ogień; Ignatius (ognisty-Żegota) był prawdziwym Prometeuszem, który przyniósł na świat ogień Boży. Gdzież znajdujemy ten ogień za każdym razem, gdy serce nasze ostyga? W Eucharystii. Sekreta mówi, iż w Najświętszych Tajemnicach ustanowił Bóg Źródło wszelkiej świętości.
II. CZYTANIE PISMA ŚWIĘTEGO W VII TYGODNIU PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO.
Czwartek (I. Ks. Król. 4).
Majestat Salomonowego państwa pokoju.
„A Salomon miał pod swoją władzą wszystkie królestwa od rzeki ziemi Filistyńskiej aż do granicy egipskiej; oni mu znosili dary i służyli mu po wszystkie dni żywota jego… Bo on dzierżył wszystką krainę, która była za rzeką, od Tafsy aż do Gazy, i wszystkich królów owych krajów, a miał pokój ze wszech stron wokoło. I mieszkał Juda i Izrael bez wszelkiej bojaźni, każdy pod winnym szczepem swoim i pod figą swoją od Dan aż do Bersabee, po wszystkie dni Salomona. Dał też Bóg Salomonowi mądrość i roztropność bardzo wielką, i przestronność serca, jak piasek, który jest na brzegu morskim. I przechodziła mądrość Salomona mądrość wszystkich ludzi wschodnich i Egipcjan. I był mędrszy od wszystkich ludzi: mędrszy niż Etan Ezrahita i Heman, Chalkol i Dorda, synowie Mahola, i był sławny u wszystkich narodów okolicznych. Wypowiedział też Salomon trzy tysiące przypowieści, a pieśni jego było tysiąc i pięć. Rozprawiał też o drzewach, od cedru, który jest na Libanie, aż do hizopu, który wyrasta ze ściany; i mówił o zwierzętach i ptakach, i płazach, i rybach. I przychodzili ze wszystkich narodów słuchać mądrości Salomona, i od wszystkich królów ziemi, którzy słyszeli o mądrości jego”.
† † †
III. MSZAŁ RZYMSKI.
Mszał Rzymski 1931r.; 1949r.
Św. Ignacego Loyoli, Wyznawcy.
Św. Ignacy urodził się w Loyoli w północnej Hiszpanii w 1491 r. Służył on najpierw w wojsku i został ranny pod Pampeluna. Podczas rekonwalescencji czytał żywoty Jezusa i Świętych — książki te natchnęły go myślą, by oddać się całkowicie służbie Bogu. Złożywszy swoją szpadę u stóp Najświętszej Maryi Panny w opactwie Benedyktyńskim, odtąd zapragnął służyć jedynie Królowi królów. W tym celu założył Towarzystwo Jezusowe wzbudzone przez Opatrzność do walki z protestantyzmem, jansenizmem i odradzającym się pogaństwem. Aby utrzymać wśród swoich synów wysoki poziom życia wewnętrznego, którego wymaga ich działalność bojowa, ustanowił silną hierarchię i dał im sławne „Ćwiczenia duchowne”, w których zawarł szereg nadzwyczaj roztropnych i głębokich wskazówek dla utwierdzenia się w cnocie i w dążeniu ku doskonałości. Dzieło to było raz po raz zalecane wiernym przez Kościół.
Św. Ignacy wiedział, iż czynne apostolstwo musi wynikać z głębokiego życia duchowego i ścisłego zespolenia z Jezusem i Kościołem. Trzeci punkt z 18 reguł zawartych w „Ćwiczeniach” zaleca członkom Towarzystwa, aby rozpowszechniali wśród wiernych śpiew Kościelny, Psalmy i Oficjum Święte, a to dlatego, aby utrzymać w społeczeństwie ducha prawdziwego Kościoła. Zaleca on również, aby uczęszczanie na Mszę i na pacierze kanoniczne było zawsze wszystkim ułatwione. Jest to jeden z najlepszych sposobów — pisze on, aby wykorzystać „Ćwiczenia duchowne”. Hasło jakie dał swoim uczniom: „Ku większej Chwale Boga zachęciło tysiące dusz do tego życia apostolskiego. Jezuici odegrali olbrzymią rolę w odnowieniu życia katolickiego. W 1939 r. liczono 30.000 członków, 24 Świętych. 141 Błogosławionych”.
Dzięki działalności Św. Ignacego „na Imię Jezusowe wielu zgina kolana na całym świecie i wyznaje, iż Chrystus jest w Chwale Ojca” (Introit). Św. Ignacy zmarł 31 lipca 1556 z Imieniem Jezus na ustach.
† † †
Z MARTYROLOGIUM RZYMSKIEGO (1956R.)Dnia 31-go lipca oprócz tego obchodzi Kościół Święty pamiątkę następujących Świętych Pańskich, zamieszczonych w Rzymskich Martyrologium: W Rzymie uroczystość Św. Ignacego, Wyznawcy, Założyciela Towarzystwa Jezusowego, opromienionego blaskiem świętości i cudów. Napełniony był nieopisaną gorliwością powszechnego rozpowszechniania Religii Katolickiej. W Cezarei męczeństwo Św. Fabiusza; z powodu wzbraniania się niesienia chorągwi pogańskich przed prefektem, został najpierw na dni kilka uwięziony. Później przy rozprawie sądowej złożył znowu nieustraszenie swe świadectwo za Chrystusa Pana, za co go teraz skazano na śmierć. W Mediolanie śmierć męczeńska Św. Kallimeriusza, Biskupa, którego schwytano w prześladowaniu pod Antoninem i okropnie poniewierano. W końcu mieczem śmierć mu zadano. Ciało jego wrzucono do studni. W Synnadzie we Frygii pamiątka Świętych Demokryta, Sekunda i Dionizego. W Syrii pamiątka 350 Mnichów i Męczenników, zamordowanych przez heretyków za obronę Soboru Chalcedońskiego. W Rawennie zgon Św. Germana, Biskupa z Auxerre, odznaczonego wysokim pochodzeniem, gorliwą wiarą, uczonością i mocą cudów. Uwolnił także Anglię całkiem od pelagiańskiego kacerstwa. W Tagaście w Afryce uroczystość Św. Firmusa, Biskupa, co zdobył sobie wielką sławę z powodu swej stałości w wyznawaniu Wiary. W Sienie w Toskanii dzień zgonu Św. Jana Columbiniego, Założyciela Zakonu Jezuatów, który swą świętością i mocą cudów zdobył sobie cześć ogólną. A gdzie indziej wielu innych Świętych Męczenników i Wyznawców oraz Świętych Dziewic. R. Deo gratias. |
