KARTKA Z KALENDARZA LITURGICZNEGO: 17 Lipca.

Czy jest większe bohaterstwo jak zamieszkiwać siedemnaście lat pod schodami domu rodzicielskiego, będąc na dokuczliwości własnych sług, pozostać nieznanym wystawionym żebrakiem dla ojca, matki i małżonki, ciągle go jeszcze opłakującej? A to wszystko z przemożnej miłości dla Chrystusa! Gdyby choćby legenda ta nie miała żadnych podstaw historycznych, to jednak należałoby podziwiać wiarę, która była u podłoża ideału w ten sposób ujętego. W Brewiarzu czytamy: Aleksy, pochodzący ze szlacheckiej rodziny rzymskiej, z miłości ku Jezusowi, za szczególnym wskazaniem Bożym opuścił w dzień swego ślubu dziewiczą małżonkę i rozpoczął pielgrzymkę do najsławniejszych kościołow całego chrześcijańskiego świata. Spędziwszy jako człowiek zupełnie nieznany siedemnaście lat na tej wędrówce, został ujawniony w Edessie (Syria), gdy Najświętsza Marya Panna przemówiła do niego z obrazu, wymieniając jego imię. Wtedy wsiadł na okręt i kraj ten opuścił. Przybywszy do Rzymu, nie poznany przez ojca, został przezeń przyjęty jako człowiek zupełnie obcy. Spędził tu dalszych lat siedemnaście, nikomu nie znany, pod schodami domu rodzicielskiego. Umierając zostawił swój życiorys, w którym wymienił imię, pochodzenie i dzieje swojego życia. Zmarł za pontyfikatu papieża Innocentego I (17 lipca 417 roku). — Życie Św. Aleksego ukazuje nam niezwykłą drogę, po której kroczy wola oddania się Chrystusowi w miłości; podziwiamy ją, chociaż iść za nią nie możemy. Widzimy stąd, do jakiego bohaterstwa może doprowadzić ta miłość. Niech napełni nas ona w dniu dzisiejszym i stanie się bodźcem do wielkich dzieł dla Chrystusa!

2. Msza (Os justi) jest częściowo wspólna, częściowo własna (Epistoła i Ewangelia). Głosi ona ubóstwo: „Bośmy nic na ten świat nie przynieśli, bez wątpienia też nic wynieść nie możemy. A mając żywność i czym się przyodziać, na tym poprzestawajmy. Albowiem ci, którzy chcą być bogaci, wpadają w pokusy i w sidła diabelskie… Bo korzeniem wszelkiego zła jest chciwość” (Epistoła). Jak potężnie brzmią te słowa w ustach Św. Aleksego, który wyprowadził z nich ostateczne wnioski! Pobyt w domu ojcowskim był wielką „pokusą, którą zniósł” (Alleluja). On „opuścił wszystko i poszedł za Panem”, a za to „w odrodzeniu, gdy zasiądzie Syn Człowieczy na stolicy Majestatu Swego”, z Nim panować będzie. Aleksy dosłownie pojął słowa Pana o opuszczeniu „domu… albo ojca… albo żony… dla imienia mego” (Ewangelia); za to „stokroć więcej otrzyma i żywot wieczny osiągnie”. W Komunii Świętej możemy mieć udział w jego szczęśliwości.

W kościele Św. Bonifacego i Św. Aleksego na Awentynie w Rzymie jest po nim szereg pamiątek. W krypcie widzimy miejsce, gdzie miał dokonać życia. Poza tym pokazują studnię jego domu, wreszcie schody, pod którymi długo zamieszkiwał.

Stało się tedy owego czasu, iż Jeroboam wyszedł z Jeruzalem, i znalazł go Ahias Silonita, prorok, na drodze, odziany płaszczem nowym; a było ich tylko dwu na polu. A wziąwszy Ahias płaszcz swój nowy, którym był odziany, rozdart na dwanaście sztuk. I rzekł do Jeroboama: Weźmij sobie dziesięć sztuk, bo to mówi Pan, Bóg Izraelów: Oto ja rozedrę królestwo z ręki Salomonowej, a dam tobie dziesięć pokoleń. ale jedno pokolenie zostanie mu dla sługi mego Dawida, i dla miasta Jeruzalem, które obrałem ze wszech pokoleń izraelskich: przeto iż mię opuścił i chwalił Astartę, boginię sydońską, i Chamosa, boga Moabu, i Molocha, boga synów Ammona, a nie chodził drogami moimi, żeby czynić sprawiedliwość przede Mną i zachować Przykazania Moje, i ustawy, jak Dawid, ojciec jego. A nie odejmę wszystkiego królestwa z ręki jego, ale go zostawię książęciem po wszystkie dni żywota jego dla Dawida, sługi Mego, któregom obrał, który strzegł Przykazań Moich i ustaw Moich. ale wezmę królestwo z ręki syna jego i dam tobie dziesięć pokoleń, a synowi jego dam jedno pokolenie, aby została świeca Dawidowi, słudze memu, po wszystkie dni przede Mną w mieście Jeruzalem, które obrałem, aby tam było imię moje. A ciebie wezmę, i będziesz królował nad wszystkim, czego żąda dusza twoja, i będziesz królem nad Izraelem. jeżeli tedy będziesz słuchał wszystkiego, co ci przykażę, i będziesz chodził drogami Moimi i czynił, co prawe jest przede Mną, strzegąc Przykazań Moich i ustaw moich, jak czynił Dawid, sługa Mój, będę z tobą i zbuduję tobie dom wierny, jak zbudowałem dom Dawidowi, i dam tobie Izraela, a utrapię przez to potomstwo Dawidowe, wszakże nie po wszystkie dni. Chciał tedy Salomon zabić Jeroboama, ale on wstał i uciekł do Egiptu do Sesaka, króla egipskiego, i był w Egipcie aż do śmierci Salomona.

A reszta czynów Salomona i wszystko, co zrobił i mądrość jego, oto wszystko jest opisane w księdze czynów dni Salomonowych. A dni, których królował Salomon w Jeruzalem nad wszystkim Izraelem, jest czterdzieści lat. I zasnął Salomon z ojcami swymi, i pogrzebany jest w mieście Dawida, ojca swego, i królował Roboam, syn jego, zamiast niego”.