KARTKA Z KALENDARZA LITURGICZNEGO: 16 Lipca.

Ponieważ jednak Karmelici byli przez cały czas niejednokrotnie zwalczani, szósty z rzędu generał tego Zakonu, Św. Szymon Stock, prosił, jak mówi tradycja Zakonu, Najświętszą Maryę Pannę o znak Jej Opieki. W dniu 16 lipca 1251 roku wręczyła mu Najświętsza Dziewica szkaplerz jako szczególny dowód Swej Macierzyńskiej Miłości. Dlatego uroczystość dzisiejszą nazywamy także świętem Szkaplerza. Szkaplerz jest częścią sukni zakonnej, noszoną przez wielu zakonników, zwłaszcza Karmelitów. Świeccy wkładają na siebie szkaplerz małych rozmiarów, aby chociaż w ten sposób mieć udział w wielkich łaskach, przywiązanych do jego noszenia. Do tych Łask należy przywilej sobotni. W tzw. „Bulla Sabbatina” twierdzi Papież Jan XXII, iż wszyscy noszący Szkaplerz rychło będą uwolnieni z Czyśćca, zwłaszcza w dzień sobotni po swej śmierci. Potwierdziła tę bullę Święta Kongregacja Odpustów 4 lipca 1908 roku.

— Zastosowanie: Szkaplerz, suknia Matki Bożej, przypomina nam Chrześcijanom obowiązek przeciwdziałania wybrykom mody w dziedzinie stroju. Ubranie świadczy o człowieku. Jak serce Chrześcijanina, tak i jego ubranie powinno być proste, skromne, słowem takie, aby z zewnętrznego wyglądu mogli ludzie wnosić o wewnętrznych adekwatnościach jednostki. jeżeli więc chodzi o strój, czyń także zadość liturgicznym przepisom Kościoła wydanym w tej materii.

2. Msza (Gaudeamus).

Formularz jej jest częściowo wspólny (Ewangelia), a częściowo ma teksty własne. Zaczynamy od okrzyku radości, gdyż obchodzimy święto Najświętszej Maryi Panny; czynią to również Aniołowie w Niebie: „Radujmy się wszyscy w Panu, obchodząc dzień święty ku czci Błogosławionej Maryi Dziewicy, z której uroczystości radują się Aniołowie i współuwielbiają Syna Bożego” (Introit). Łącznie z antyfoną Introitu śpiewa Kościół pieśń weselną (Ps 45/44/): kapłan, w odświętnych szatach przystępujący do Ołtarza, jest symbolem Oblubienicy Niebieskiej udającej się na gody (Introit ten, często stosowany, pochodzi z Liturgii greckiej). W Lekcji staje przed nami Najświętsza Marya Panna jako nasza Mistrzyni. Mówi o Swej Opiekuńczej roli: „Jam matka pięknej miłości i bogobojności, i poznania, i nadziei świętej. We mnie wszelka Łaska drogi i prawdy, we mnie wszystka nadzieja żywota i cnoty. Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy mnie pragniecie, i nasyćcie się owocami moimi! Albowiem duch mój słodszy jest nad miód, a dziedzictwo moje nad miód i plastr miodu. Pamięć moja na pokolenia wieczne…”. Ewangelia zawiera dobrze znane słowa, którymi Chrystus sławi wprawdzie Matkę Swoją, ale jednocześnie z Nią tych wszystkich, co w duchu są matką Jego, słuchając Słowa Bożego i wypełniając je czynem. Antyfony na ofiarowanie i na Komunię Świętą są wyjątkowo dwiema modlitwami błagalnymi do Najświętszej Panny, ułożonymi przez Kościół: „Matko Dziewico! Pamiętaj o nas wobec Boga i przemawiaj za nami, aby Gniew Swój od nas odwrócił” (Ofertorium).

„Dostojna Królowo świata, Maryo zawsze Dziewico, wstawiaj się za nami o pokój i zbawienie, Ty, Któraś zrodziła Chrystusa Pana, Zbawcę wszystkich ludzi” (antyfona na Komunię Świętą).

Ale czcił Salomon Astartę, boginię sydońską, i Molocha, bałwana ammonickiego. I uczynił Salomon, co się nie podobało przed Panem, i nie dotrwał, żeby chodzić za Panem, jako Dawid, ojciec jego. Zbudował tedy Salomon zbór Chamosowi, bałwanowi moabskiemu, na górze, która jest naprzeciw Jeruzalem, i Molochowi, bałwanowi synów Ammona. I tymże sposobem uczynił wszystkim żonom swym cudzoziemkom, które paliły kadzidło i ofiarowały bogom swoim. Przeto rozgniewał się Pan na Salomona, iż się odwróciło serce jego od Pana, Boga Izraelowego, który mu się był po wtóre ukazał, i przykazał mu był o tej sprawie, aby nie chodził za bogami cudzymi; a nie strzegł, co mu Pan rozkazał. Rzekł tedy Pan Salomonowi: Ponieważeś tak postąpił, a nie strzegłeś przymierza Mego i Przykazań Moich, które ci dałem, rozrywając rozdzielę królestwo twoje, a dam je słudze twemu. Wszakże za dni twoich nie uczynię dla Dawida, ojca twego; z ręki syna twego rozdzielę je; i nie oderwę wszystkiego królestwa, ale jedno pokolenie dam synowi twemu dla Dawida, sługi mego, i dla Jeruzalem, które obrałem”.