KARTKA Z KALENDARZA LITURGICZNEGO: 13 Lipca.

Wydał zarządzenie, iż biskupi mają otrzymywać sakrę z rąk trzech innych biskupów, a klerycy święcenia z rąk swego własnego ordynariusza (biskupa), i to publicznie. Jest to po dziś dzień obowiązujące prawo kościelne. Postanowił także, iż po przeistoczeniu wszyscy mają przyjmować Komunię Świętą. Przyozdobił grób Św. Piotra i wyznaczył osobny grobowiec dla Papieży na Watykanie. „Rządził Kościołem Bożym i przyozdobił go swym świetnym męczeństwem” (Martyrologium). Zmarł w roku 90; pochowany na Watykanie.

Zastosowanie: Liturgiczne zarządzenia świętego Papieża przypominają nam święcenia duchownych. Teraz jest pora letnia; są to miesiące, w czasie których wielu kleryków otrzymuje święcenia. Te święcenia, poczynając od najniższych aż do ich uwieńczenia w sakrze biskupiej, są dla nas powodem prawdziwej euforii i zachęcają nas do gorących modlitw. Co wiemy o święceniach? Jak szanujemy i wspieramy kandydatów do kapłaństwa? Jakich dokładamy starań, aby Bogu poświęcone osoby zajęły należne im stanowisko w świecie dzisiejszym, tak wyzbytym ze wszelkiej świętości?

2. Msza (Si diligis) wspólna na uroczystość papieży (od r. 1942).

Roku czwartego założony jest dom Pański, miesiąca Zyjo. A roku jedenastego, miesiąca Bul (ten jest miesiąc ósmy), ukończony został dom ze wszystką robotą jego i ze wszystkim sprzętem jego, a budował go siedem lat.

Zebrali się tedy wszyscy starsi izraelscy z książętami pokoleń i przełożeni domów synów izraelskich do króla Salomona w Jeruzalem, aby przenieść skrzynię Przymierza Pańskiego z miasta Dawidowego, to jest ze Syjonu. I zszedł się do króla Salomona wszystek Izrael w miesiącu Etanim w uroczysty dzień; jest to miesiąc siódmy. I przyszli wszyscy starsi z Izraela, i wzięli kapłani skrzynię, i nieśli skrzynię Pańską i przybytek przymierza, i wszystkie sprzęty świątnicy, które były w przybytku, a nieśli je kapłani i Lewici. A król Salomon i wszystko mnóstwo izraelskie, które się zeszło do niego, szło z nim przed skrzynią, i ofiarowali owce i woły bez miary i liczby. I wnieśli kapłani skrzynię Przymierza Pańskiego na miejsce jej do wyrocznicy kościelnej, do Świętego Świętych pod skrzydła cherubów. Bo cheruby rozciągały skrzydła nad miejscem skrzyni i okrywały skrzynię i drążki jej z wierzchu… A w skrzyni nie było nic innego, jeno dwie tablice kamienne, które był do niej włożył Mojżesz na Horebie, gdy Pan uczynił przymierze z synami Izraelowymi, kiedy wychodzili z ziemi Egipskiej. I stało się, gdy wyszli kapłani z świątnicy, obłok napełnił dom Pański. I nie mogli kapłani stać i służyć z powodu obłoku, bo Chwała Pańska napełniła dom Pański.

Wtedy rzekł Salomon: Pan rzekł, iż miał mieszkać we mgle. Budując zbudowałem dom na mieszkanie tobie, mocną stolicę twoją na wieki. I obrócił król oblicze swe, i błogosławił wszystkiemu zgromadzeniu izraelskiemu, bo wszystko zgromadzenie izraelskie stało. I rzekł Salomon: Błogosławiony Pan, Bóg Izraelów, który mówił usty swymi do Dawida, ojca mego, i przez ręce jego wypełnił mówiąc: Od dnia, któregom wywiódł lud mój izraelski z Egiptu, nie obrałem miasta ze wszystkich pokoleń izraelskich, żeby był zbudowany dom i było tam imię moje; alem obrał Dawida, aby był nad ludem moim izraelskim. I chciał Dawid, ojciec mój, zbudować dom Imieniu Pana, Boga Izraelowego, ale Pan rzekł do Dawida, ojca mego: Żeś myślał w sercu swoim budować dom imieniu memu, dobrześ uczynił, w sercu to rozbierając. Wszelako ty mi domu nie zbudujesz, ale syn twój, który wynijdzie z nerek twoich, ten zbuduje dom imieniu memu. I potwierdził Pan Słowo Swoje, które powiedział, i stanąłem na miejscu Dawida, ojca mego, i usiadłem na stolicy izraelskiej, jak Pan powiedział, i zbudowałem dom Imieniu Pana, Boga Izraelowego. I ustanowiłem tam miejsce dla skrzyni, w której jest Przymierze Pańskie, które zawarł z ojcami naszymi, gdy wyszli z ziemi Egipskiej.

I stanął Salomon przed ołtarzem Pańskim przed oczyma zgromadzenia izraelskiego, i wyciągnął ręce swe ku niebu i rzekł…

I stało się, gdy Salomon, modląc się do Pana, dokończył wszystkiej modlitwy i prośby tej, wstał od ołtarza Pańskiego, bo był na oba kolana przyklęknął, a ręce rozciągnął ku niebu. Stanął tedy i błogosławił wszystkiemu zgromadzeniu izraelskiemu głosem wielkim mówiąc: Błogosławiony Pan, Który dał odpocznienie ludowi swemu izraelskiemu według wszystkiego, co powiedział; nie upadło ani jedno słowo ze wszystkiego dobra, które mówił przez Mojżesza, sługę swego. Niechże Pan, Bóg nasz, będzie z nami, jak był z ojcami naszymi, nie opuszczając nas ani odrzucając. Ale niech nakłoni serca nasze ku sobie, żebyśmy chodzili we wszystkich drogach jego i strzegli przykazań jego i ustaw jego i wszystkich praw, które przykazał ojcom naszym. A te słowa moje, którymim się modlił przed Panem, niech blisko będą do Pana, Boga naszego, we dnie i w nocy, żeby czynił sprawiedliwość słudze swemu i ludowi swemu izraelskiemu na każdy dzień, aby wiedziały wszystkie narody ziemi, iż Pan jest Bogiem, a nie masz więcej oprócz niego. Serce też nasze niech będzie doskonałe z Panem, Bogiem naszym, abyśmy chodzili według Wyroków Jego i strzegli Przykazań Jego, jak i dzisiejszego dnia.

Król tedy i wszystek Izrael z nim złożyli ofiary przed Panem… Uczynił tedy Salomon naonczas święto znamienite, i wszystek Izrael z nim, zgromadzenie wielkie od wejścia do Emat aż do rzeki egipskiej, przed Panem, Bogiem naszym, przez siedem dni i siedem dni to jest przez czternaście dni. A ósmego dnia rozpuścił lud; oni zaś błogosławiąc królowi, poszli do przybytków swoich, weseląc się i z ochotnym sercem dla wszystkiego dobra, które uczynił Pan Dawidowi, słudze swemu, i Izraelowi ludowi swemu”.

Wieczór sobotni.

W Nieszporach sobotnich, stanowiących początek obchodu niedzielnego, Kościół śpiewa w antyfonie do Magnificat: „Wysłuchałeś, Panie, prośbę sługi twego, abym wybudował świątynię imieniu twojemu”. Te słowa Salomona wkłada Liturgia w usta Chrystusa i nasze. Chrystus bowiem wybudował Ojcu Swemu w Kościele wspaniałą świątynię, my zaś wznosimy ją w duszach naszych. Za to właśnie dzięki składamy w Magnificat.