Jeść (אכל ahal)

A On rzekł do mnie: «Synu człowieczy, zjedz to, co masz przed sobą. Zjedz ten zwój i idź przemawiać do Izraelitów!». (Ez 3,1)

‎ וַיֹּאמֶר אֵלַי בֶּן־אָדָם אֵת אֲשֶׁר־תִּמְצָא אֱכוֹל אֱכוֹל אֶת־הַמְּגִלָּה הַזֹּאת וְלֵךְ דַּבֵּר אֶל־בֵּית יִשְׂרָאֵל׃

καὶ εἶπεν πρός με υἱὲ ἀνθρώπου κατάφαγε τὴν κεφαλίδα ταύτην καὶ πορεύθητι καὶ λάλησον τοῖς υἱοῖς Ισραηλ.

Et dixit ad me: „Fili hominis, quodcumque inveneris, comede; comede volumen istud et vadens loquere ad filios Israel”.

Bóg zaprasza proroka Ezechiela do spożycia zwoju księgi. Na pierwszy rzut oka może się to wydawać dziwne. Jak można zjeść zwój księgi? Jednak ten obraz jest głęboko zakorzeniony w tradycji monastycznej, gdzie znany jest jako ruminatio, czyli „przeżuwanie Słowa”. Praktyka ta polegała na ciągłym rozważaniu konkretnego słowa lub wersetu biblijnego przez cały dzień. Mnisi nawiązywali w ten sposób do przeżuwania trawy przez krowę. Miało to ich zachęcić do cierpliwego i wytrwałego powtarzania fragmentów Pisma Świętego.
Dopiero cierpliwe „przeżuwanie Słowa” uzdalnia proroka do pójścia do innych i głoszenia Słowa PANA. Sprawdza się tu zasada, iż mogę dać innym tylko to, co sama posiadam. jeżeli jestem przesiąknięta Słowem Pana, to daję Go innym. Natomiast jeżeli karmię się złudnymi słowami, to takie też będą moje słowa.