Duch Pana był nad Jeftem, który przebiegał dzielnice Gileadu i Manassesa, przeszedł przez Mispa w Gileadzie, z Mispa w Gileadzie ruszył przeciwko Ammonitom
שפט’ 11:29: “וַ תְּהִ֤י עַל ־יִפְתָּח֙ ר֣וּחַ יְהוָ֔ה וַ יַּעֲבֹ֥ר אֶת ־הַ גִּלְעָ֖ד וְ אֶת ־מְנַשֶּׁ֑ה וַֽ יַּעֲבֹר֙ אֶת ־מִצְפֵּ֣ה גִלְעָ֔ד וּ מִ מִּצְפֵּ֣ה גִלְעָ֔ד עָבַ֖ר בְּנֵ֥י עַמֹּֽון ׃”
(Sdz 11,29)
Ślub Jeftego należy odczytywać w kontekście całego opowiadania o nim. Z jednej strony jest człowiekiem, który pragnie służyć Panu, z drugiej realizuje osobiste ambicje. Jego słowa i ich, nota bene (bądź male w tym przypadku) wypowiedzenie było zupełnie zbędne i raczej jest przejawem własnych założeń niż spełnieniem Bożego planu. Tym bardziej, iż Stwórca milczy i w żaden sposób nie komentuje poczynań sędziego. Myślenie magiczne może towarzyszyć także nam. jeżeli coś się wydarzy/ktoś zostanie uzdrowiony, to już na pewno będę….(więcej się modlił/pójdę do spowiedzi itd.). Jest to bardzo niebezpieczne, ponieważ nie ma nic wspólnego z otwarciem na Boga – co sugerowałoby imię Jefte, a raczej jest wątłą próbą ogarnięcia rzeczywistości niezależnej.
