Jan Paweł II – twórca Światowych Dni Młodzieży

Światowe Dni Młodzieży to jedno z najbardziej rozpoznawalnych dzieł pontyfikatu Jana Pawła II. Ich początki sięgają 1984 roku, a pierwsze oficjalne ŚDM odbyły się rok później. Papież, opierając się na doświadczeniu pracy z młodzieżą w Krakowie, zaprosił młodych z całego świata do wspólnej modlitwy i świadectwa wiary. To wydarzenie zmieniło oblicze duszpasterstwa młodzieży i zyskało wymiar globalny.

źródło: Światowe dni Młodzieży, /jp2online.pl; dzieje.pl | lipiec 2025 |
fot. Światowe Dni Młodzieży
Tekst został opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.

Dziękujemy, iż czytasz ten artykuł. jeżeli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.

Gdy Karol Wojtyła był duszpasterzem akademickim w Krakowie, regularnie głosił rekolekcje, organizował wyprawy i rozmawiał z młodzieżą o sprawach wiary, sumienia, miłości. Był przekonany, iż młodzi są nie tylko przyszłością, ale i teraźniejszością Kościoła – pełną energii, poszukującą, zdolną do ofiary. Jako biskup i kardynał, a potem papież, w sposób szczególny był z młodzieżą i dla młodzieży. Właśnie z tego doświadczenia wyrosła jedna z najbardziej dynamicznych inicjatyw w historii Kościoła – Światowe Dni Młodzieży.

Historia krok po kroku

Kiedy w 1978 roku Jan Paweł II został wybrany na Stolicę Piotrową, w wielu krajach – zwłaszcza zachodnich – odnotowywano gwałtowny spadek uczestnictwa młodzieży w życiu Kościoła. Po Soborze Watykańskim II, w świecie ogarniętym konsumpcjonizmem i rewolucją obyczajową lat 60., często dostrzegano przede wszystkim to, iż młodzi odchodzą od wiary. Papież jednak nie rezygnował z młodzieży, ale ufał jej i wierzył w jej potencjał. A młodzi to czuli i garnęli się do Niego.

Światowe Spotkanie Młodych w Rzymie odbyło się od 29 do 31 marca 1985 r. i zakończyło w Niedzielę Palmową. Papież mówił do nich: „Jesteście wezwani, aby uczestniczyć w tym wielkim nieodzownym wysiłku całej ludzkości, który ma na celu odsunięcie widma wojny i budowanie pokoju”. Podkreślał: „Nigdy przedtem nie byliśmy świadkami takich postępów w dziedzinie wiedzy i techniki. Czyż słowa +będziecie, jak bogowie+ nie znajdują tu swego potwierdzenia?”. I zalecał: „Macie być ludźmi czyniącymi pokój, a zatem zaangażowanymi w budowę społeczeństwa coraz bardziej braterskiego”.

Pierwsze Światowe Dni Młodzieży

W tym samym roku w liście apostolskim „Parati semper” ogłosił decyzję: odtąd Światowe Dni Młodzieży będą obchodzone każdego roku – lokalnie w diecezjach oraz cyklicznie, co kilka lat, w formie międzynarodowego spotkania z papieżem.

Pierwszy „numerowany”Światowy Dzień Młodzieży odbył się w diecezjach oraz w Rzymie, w Niedzielę Palmową, 23 marca 1986 roku.Do Rzymu przybyła młodzież z w ielu państw świata. Hasłem pierwszego ŚDM były słowa: Pana zaś Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest (1 P 3,15).

Od tego momentu Dni Młodzieży stały się one stałym rytmem duszpasterskiego życia Kościoła. Spotkanie młodzieży odbywały się odtąd co roku w diecezjach, a średnio co dwa lata w wybranym miejscu na świecie, gdzie młodzi ludzie spotykali się z papieżem. 11-12 kwietnia 1987 roku II ŚDM odbyły się w Buenos Aires w Argentynie. 15-20 sierpnia 1989 roku – w Santiago de Compostela w Hiszpanii, a 10-15 sierpnia 1991 roku w Częstochowie.

Jan Paweł II chciał, by młodzież stała się aktywnym uczestnikiem Kościoła. W czasach, gdy mówiło się, iż Kościół traci młodych, on zaprosił ich do środka – i oni odpowiedzieli. Spotkania dawały młodym ludziom poczucie wspólnoty i doświadczenie wiary ich rówieśników z różnych kontynentów, kultur i języków. Za jego pontyfikatu odbyło się 19 Światowych Dni Młodzieży, w tym 8 międzynarodowych, w których papież brał udział.

„Wy jesteście moją nadzieją” – mówił do młodych.