Jak umierała św. s. Faustyna? Poruszające wspomnienia sióstr

5 października przypada rocznica śmierci Apostołki Bożego Miłosierdzia. Ze wspomnień sióstr ze Zgromadzenia, do którego należała siostra Faustyna Kowalska, dowiadujemy się jak wyglądał dzień jej śmierci.

ZOBACZ>>> Św. Faustyna Kowalska. Apostołka Miłosierdzia

Dzień śmierci s. Faustyny. „Modliliśmy się bardzo długo”

Dzień śmierci siostry Faustyny Kowalskiej wspominała – nie żyjąca już – śp. s. Eufemia Traczyńska. Oto jej wspomnienia:

„W czasie kolacji był dzwonek. Wiadomo było, iż Siostra Faustyna umiera. Wszystko zostawiłyśmy i, ile nas było, poszłyśmy do niej. W infirmerii był już Ksiądz Kapelan i parę sióstr. Wspólnie się pomodliliśmy. Modliliśmy się bardzo długo: odmawialiśmy modlitwy za konających, litanie i inne modlitwy. Modliliśmy się tak długo, iż choćby nabożeństwo wieczorne trochę później zostało odprawione.

W pewnym momencie Siostra Faustyna dała jakiś znak, iż Matka Przełożona nachyliła się do niej, a ona powiedziała, iż jeszcze teraz nie umrze, a jak będzie umierać, to da znać. Siostry rozeszły się. (…)”.

CZYTAJ>>> Anioł Stróż św. siostry Faustyny. „Spojrzenie jego skromne i spokojne”

„Jak Siostra chce być przy śmierci Siostry Faustyny, to niech Siostra wstaje”

„Kiedy wracałam do celi, wstąpiłam do kaplicy i pomodliłam się do dusz czyśćcowych, żeby mnie obudziły jak będzie umierać Siostra Faustyna, bo bardzo chciałam być przy jej śmierci. Bałam się wprost prosić o to Matkę Przełożoną, bo nam, młodym profeskom, nie wolno było tam chodzić, by się nie zarazić gruźlicą. Siostrze Amelii pozwolono, bo już była chora na gruźlicę.

Spać poszłam o zwykłej porze i zaraz zasnęłam. Naraz, ktoś mnie budzi: – „Jak Siostra chce być przy śmierci Siostry Faustyny, to niech Siostra wstaje”. Ja od razu zrozumiałam, iż to pomyłka. Siostra, która przyszła obudzić s. Amelię, pomyliła cele i przyszła do mnie. Zaraz obudziłam s. Amelię, ubrałam chałat i czepek, i gwałtownie pobiegłam do infirmerii.

ZOBACZ>>> Św. Józef poprosił s. Faustynę o odmawianie pewnej modlitwy. „Obiecał mi swą szczególniejszą pomoc i opiekę”

Jak umierała św. s. Faustyna? „To było jakoś koło jedenastej w nocy”

„Po mnie przyszła s. Amelia. To było jakoś koło jedenastej w nocy. Gdy przyszłyśmy tam, Siostra Faustyna jakby lekko otworzyła oczy i trochę się uśmiechnęła, a potem skłoniła głowę i już… Siostra Amelia mówi, iż już chyba nie żyje, umarła. Spojrzałam na s. Amelię, ale nic nie mówiłam, modliłyśmy się dalej. Gromnica cały czas się paliła”.

To był dzień, na który Siostra Faustyna z utęsknieniem czekała, bo pragnęła pełnego zjednoczenia z Jezusem i zamieszkania na wieki w domu Ojca, w ojczyźnie niebieskiej – jak mawiała. Obiecała: „Nie zapomnę o tobie, biedna ziemio, choć czuję, iż cała natychmiast zatonę w Bogu, jako w oceanie szczęścia; ale nie będzie mi to przeszkodą wrócić na ziemię i dodawać odwagi duszom, i zachęcać je do ufności w miłosierdzie Boże. Owszem, to zatopienie w Bogu da mi możność nieograniczoną działania” (Dz. 1582). Słowa wiernie dotrzymuje, wypraszając wiele łask i doczesnych dobrodziejstw wszystkim, którzy z ufnością zwracają się do niej o pomoc. Wszak Jezus powiedział do niej: „Czyń, co chcesz, rozdawaj łaski, jak chcesz, komu chcesz i kiedy chcesz” (Dz. 31).

za: faustyna.pl

Źródło