Godzina Święta. Styczeń. Czwarty Czwartek Miesiąca.

salveregina.pl 3 godzin temu

Zdjęcie: Chrystus-w-Getsemani

Godzina Święta, która przypada na noc z czwartku na piątek to szczególny czas, który możemy poświęcić na adorację Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. W tym czasie możemy zanurzyć się w głębokiej modlitwie, dziękując Panu Jezusowi za Jego Miłość i Ofiarę. Nasza modlitwa jest aktem wynagrodzenia i zadośćuczynienia za grzechy świata oraz uwielbienia Chrystusa Obecnego w Eucharystii. Niech nasza modlitwa i obecność w tym świętym czasie przyniesie nam pokój serca i umocnienie Wiary. Niech ta godzina modlitwy i refleksji zbliży nas do Chrystusa i wypełni nasze serca Jego Miłością.

Godzina Adoracji w nocy o 23.

Nauka I.

Od czasu jak się szerzyć zaczęło przesłodkie nabożeństwo do Najświętszego Serca Pana Jezusa, które prawdziwie mieszka tu z nami i dla nas Miłością bije pod osłoną Hostii Najświętszej, od tego czasu upowszechniać się także zaczęło ćwiczenie duchowne znane w Kościele Bożym pod nazwą: „Godziny Świętej”, przez Pana Jezusa objawione powiernicy Jego Serca Świętej Małgorzacie Marii Alacoque. Ćwiczenie to zależy na tym, ażeby modlitwie poświęcić godzinę całą od 11. do 12. w nocy, z Czwartku na Piątek, na cześć bolesnej modlitwy i konania Pana Jezusa w Ogrójcu. Bardzo jest miłym Najsłodszemu Sercu Pana Jezusa, bardzo pożytecznym dla każdej chrześcijańskiej duszy to ćwiczenie prawdziwie święte, a podwójnie dla nas pożyteczne, gdy ofiarować je zechcemy za cierpiące dusze w Czyśćcu, bo wtedy już nie tylko modlitwą samą wielbić będziemy smutkiem uciśnione Boskie Serce Pana Jezusowe, ale do modlitwy przydamy uczynek miłosierny, i najsłodszą pociechę przynieść możemy Zbawicielowi, wyzwalając z więzień Czyśćcowych miłą Mu duszę tą naszą modlitwą, do której przywiązany jest odpust zupełny. Można dostąpić tego odpustu, odprawiając Godzinę Świętą w jakiejkolwiek godzinie od wieczora Czwartkowego (mniej więcej licząc od godz. 4. po południu) do wschodu słońca w Piątek. Przydaje się jakakolwiek modlitwa za Kościół Święty i Ojca Świętego, i Komunia Święta, którą we czwartek lub w piątek dla dostąpienia odpustu ofiarować można. (Ojciec Święty Grzegorz XVI).

Nauka II.

Intronizacja Serca Jezusowego 1922

Godzina Święta (Adoracji) jest to modlitwa myślna lub ustna trwająca godzinę wieczorem we czwartek, na pamiątkę smutku i konania Pana Jezusa w Ogrojcu.

Początek tego nabożeństwa pochodzi od Św. Marii Małgorzaty. Razu pewnego pokazał się jej Pan Jezus i tak do niej powiedział: „Każdej nocy z czwartku na piątek dam ci odczuć ów smutek, jakiego doznawałem w Ogrodzie Oliwnym. Abyś mi towarzyszyła w mej pokornej modlitwie, jaką wtedy zanosiłem do ojca mojego, wstaniesz o godzinie jedenastej, upadniesz na twarz na ziemię, aby uśmierzyć Gniew Boży, i prosić będziesz o Łaskę dla grzeszników, abyś mi osłodziła nieco smutek, jakiego doznawałem opuszczony przez apostołów, którym musiałem czynić wyrzuty, iż jednej godziny nie mogli czuwać ze Mną”.

Niepojętymi Łaskami odpłacał jej Pan Jezus za to pobożne ćwiczenie.

Polecamy wtedy wszystkim przyjaciołom Serca Pana Jezusa, aby odprawiali tę świętą godzinę, o ile już nie każdego czwartku, to przynajmniej przed pierwszym piątkiem miesiąca.

Nabożeństwo to można odprawić w kościele albo w domu.

Nie ma na to żadnej przepisanej modlitwy. Można rozważać o smutkach Pana Jezusa w Ogrojcu, albo o smutku jakiego doznaje, będąc Obecny w Najświętszym Sakramencie. Można w czasie tej godziny odprawiać drogę krzyżową, odmawiać Różaniec, przygotować się do Spowiedzi itp.

Źródło: Głos Eucharystyczny, Wrzesień 1918 r.

Rozmyślanie. Eucharystia jest dopełnieniem wielkiego Dobrodziejstwa Przyjścia na świat Zbawiciela.

Modlitwa przed adoracją (według kard. Newmana).

Cześć Ci oddaję, Zbawicielu mój Najświętszy, Któryś tu obecny jako Bóg i Człowiek, z prawdziwą Duszą, z prawdziwym Ciałem i prawdziwą Krwią Twoją. Wierzę i wyznaję to, iż klęczę przed Tobą, Panie Jezu, Któryś narodził się z Najświętszej Panny Maryi i jako Dziecię na Jej spoczywał Ramionach, Któryś w Świętym Człowieczeństwie Twym rósł i rozwijał się aż do wieku dojrzałego, Któryś nad brzegiem Galilejskiego morza powołał Dwunastu Apostołów i Któryś głosił Słowa Mądrości i pokoju; Któryś za nas umarł na Krzyżu i Zmartwychwstał, i Który teraz królujesz w Niebie. Błogosławię i uwielbiam Święte Człowieczeństwo Twoje i oddaję się cały Tobie, Który jesteś prawdziwym Chlebem duszy mojej i euforią moją na wieki. Amen.

I. UWIELBIENIE.

W tej chwili obudźmy w sobie głęboką wiarę w prawdziwą Obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i uwielbiajmy Go cichym westchnieniem. Pozdrawiajmy Go z uczuciami pokory i uszanowania, podobnie jak pasterze i mędrcy w stajence betlejemskiej i zastanawiajmy się nad tą Prawdą, która w następujących mieści się słowach: Eucharystia jest dopełnieniem wielkiego dobrodziejstwa przyjścia na świat Zbawiciela.

Znasz i wyznajesz Niepojętą Tajemnicę Wcielenia Syna Bożego. Druga Osoba Boska stała się Człowiekiem, a nie przestała być Bogiem. Tym samym Bóg we własnej Osobie i cieleśnie obrał Sobie mieszkanie na ziemi. Jego niewidzialność ustała. W Osobie Pana Jezusa można Go było oglądać, z Nim rozmawiać, do Niego się zbliżać, albowiem Pan Jezus, chociaż był prawdziwym Człowiekiem, był zarazem prawdziwym Bogiem.

Dotąd oglądała była ziemia Pana Boga tylko w bardzo niedoskonałych znakach i w stworzeniach, przede wszystkim w człowieku. W Osobie Pana Jezusa widziała Go w rzeczywistości. Pan Jezus miał duszę ludzką ciało ludzkie, serce i członki człowieka. Bóg przemawiał przez Usta Jezusowe, działał przez Jego słowa i czyny. Pan Jezus stał się, jako jeden z nas, Bratem naszym; urodził się w ubóstwie, miał Matkę ziemską, pracował do znużenia, łaknął i pragnął jako my — czynił Cuda, okazując przez to Swoją Wszechmoc, Dobroć i Miłosierdzie, rozkazywał boleści i śmierci, głosił Prawdę, do której tak skwapliwie dąży rozum ludzki, Prawdę Wieczną, nieomylną, Prawdę o Swoim Ojcu Niebieskim, 0 Jego Majestacie, Dobroci i Miłosierdziu i o naszym wzniosłym celu.

Pan Jezus był Bogiem, Który zstąpił z Niebieskich Przybytków na ziemię, na niej zamieszkał i przebywał; ziemię chciał naprzód Swym Potem, a następnie Krwią Swoją Świętą zrosić. Celem Jego Przyjścia było pojednanie człowieka z Bogiem. I rzeczywiście pojednał świat z Bogiem, dając człowiekowi przez Swoje Przyjście i Łaski rękojmię zupełnego przebaczenia win i nadzieję pokoju i szczęścia w przyszłości.

Przyjście Boga na świat było przedmiotem tęsknoty i pragnień całego świata przez długi szereg wieków; było ono czynem wszystkich czynów, darem wszystkich darów, najszczytniejszym Dziełem Wszechmocy i Dobroci Bożej. Gdyby Bóg nie był zstąpił na ziemię, świat pogrążałby się był coraz bardziej w głębokich przepaściach grzechu i zwątpienia, gotując sobie śmierć wieczną. Stąd też Wcielenie jest celem i końcem wszystkich Dzieł Bożych.

Eucharystia jest właśnie dopełnieniem tego niezrównanego Dobrodziejstwa Bożego. W Przenajświętszym Sakramencie na całej ziemi jest Obecny Ten Sam Bóg we własnej Osobie z Ciałem i Duszą. Bóg ma Swój Przybytek wśród nas; możemy Go oglądać, przystępować do Niego, z Nim rozmawiać. On słyszy nasze prośby, Oko Jego patrzy na nas, Jego ludzkie Serce, podobne do naszego, miłuje nas; i ta Obecność Boga wśród nas nie objawia się tylko na jednym miejscu lub w jednym kraju tylko, ale wszędzie, choćby na ostatnich krańcach ziemi i trwa nie tylko kilka lat, ale trwać będzie aż do końca czasów.

Uwielbiaj wtedy z uczuciem gorącej wiary, wdzięczności i miłości Pana Jezusa — Boga-Człowieka, prawdziwie Obecnego w Najświętszym Sakramencie.

II. DZIĘKCZYNIENIE.

Czytając w Ewangelii o przelicznych Dobrodziejstwach Boskiego Zbawiciela, mimowoli budzi się w nas pewna zazdrość względem onych ludzi, którzy mogli przystępować do Niego i prosić Go o słowo pociechy lub rady, bądź to o cudowne uzdrowienie. Pełni podziwu mówią o Nim ziomkowie Jego: „Nikt nie przemawia jako On“. Treść Życia Jego ziemskiego mieści się w tych słowach: „Przeszedł dobrze czyniąc”.

Ta sama przyczyna musi mieć te same skutki, ta sama Obecność musi równe rozdzielać Łaski. o ile Pan Jezus nie przestał być wśród nas Obecnym, niewątpliwie i teraz jeszcze okazuje nam tę samą Wszechmoc, Dobroć i Miłosierdzie. Słusznie zatem powiedzieć możemy: Jak Wcielenie Słowa zjednało światu wszelkie dobra, tak Eucharystia utrzymuje i uzupełnia je i rozdzielać będzie aż do końca czasów, albowiem w Niej Jezus jest tym samym Wszechmocnym Synem Ojca, tym samym Miłosiernym Synem Maryi — Dziewicy jak dawniej.

W Najświętszej Eucharystii objawia Pan Jezus i przez cały czas Wszechmoc Swoją. Tu Źródło Prawdy, ładu, pokory i harmonii w świecie i w duszach i mimo wszelkich bezeceństw ludzkich Eucharystia, zawsze utrzymuje łączność między zagniewanym Bogiem a człowiekiem. Gdyby Eucharystia na pewien czas przestała istnieć dla świata, powstałoby w duszach większe zamieszanie, niż gdyby słońce znikło dla ziemi.

Dziękuj więc Boskiemu Zbawicielowi za Nieograniczoną Miłość, która Go spowodowała do zamieszkania wśród nas i udzielania nam nieocenionych owoców Swej Obecności w równym stopniu, jak świadkom Jego Życia ziemskiego; oni słyszeli Go i oglądali, ty możesz Go posiąść i masz Go całego na twoje usługi.

III. PRZEBŁAGANIE.

Żydzi wzdrygali się uznać Chrystusa, nie chcieli Go mieć między sobą i mimo Jego dobroci prześladowali Go aż do śmierci krzyżowej; oto okropna zbrodnia ziomków Chrystusa, która wywołała przekleństwo ciężące na tym narodzie już dwadzieścia jeden wieków.

Świat współczesny sprzeciwia się Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie, nie dozwalając Mu utwierdzić Swego Królestwa dla zbawienia dusz i rozwijać błogiej działalności; oto wielka zbrodnia narodów za naszych czasów. Znieważają i prześladują Go przez niewiarę, wydalają ze serc dziecięcych i dorosłych wszystkich stanów, co więcej, niektórzy noszą się z myślą zamknięcia albo choćby zburzenia Jego ziemskich Przybytków.

Przebłagaj Go za te okropne zbrodnie, podwajając wierność i przywiązanie do Eucharystii; jednaj Jej według sił gorliwych czcicieli, zapalaj miłość do Niej w sercach dziecięcych.

IV. PROŚBA.

Proś o Łaskę żywej, czynnej wiary ażebyś mógł pojąć i nabrać przekonania, iż Eucharystia jest dalszym ciągiem działalności Wcielonego Syna Bożego na ziemi. Błagaj Go o Łaskę tak żywej Wiary, iżby Jego Obecność na ciebie wywierała ten sam wpływ, jak gdybyś Zbawiciela swego oglądał w żłóbku lub na górze Tabor przy Przemienieniu.

Postanowienie: Wstępując do kościoła, pozdrów Pana Jezusa w Tabernakulum ukrytego słowami: „Tyś jest Chrystus Syn Boga Żywego”. Amen.

Wezwanie do częstej i codziennej Komunii Świętej.

Wezwanie Samego Zbawiciela brzmi: „Ten jest chleb, który z Nieba zstąpił. Nie jako ojcowie wasi jedli mannę i pomarli. Kto pożywa tego chleba, żyć będzie na wieki” (Jan 6, 59). Przyrównywuje tu Zbawiciel Swoje Ciało Najświętsze do chleba i do manny, którą Izraelici karmili się na puszczy. Na co to podwójne porównanie? Ażebyśmy mogli łatwo się domyśleć, iż jak ciało nasze karmimy chlebem co dzień, i jak Izraelici karmili się na puszczy manną co dzień, tak samo możemy duszę naszą karmić Jego Ciałem Najświętszym codziennie.

Wezwanie Kościoła Świętego: „Święty Sobór życzy sobie gorąco, ażeby obecni na Ofierze Mszy Świętej nie tylko duchowo komunikowali, ale także sakramentalną Komunię Świętą przyjmowali, ażeby tak w owocach Najświętszej Ofiary obfitszy udział brali” (Święty Sobór Trydencki, Sesja 22-ga).

„Duszpasterze i kaznodzieje winni lud jak najczęściej nawoływać, ażeby się trzymał najzbawienniejszego zwyczaju jak najczęstszej, a choćby codziennej Komunii Świętej“ (Trzeci Synod Mediolański).

„Częsta, a choćby codzienna Komunia Święta, jako odpowiadająca gorącym życzeniom Chrystusa Pana i Kościoła Katolickiego, ma być dozwolona wszystkim wiernym każdego stanu i zawodu, tak dalece, ażeby uczestnictwo Stołu Pańskiego nie było wzbronione nikomu, który jest w stanie Łaski i do Komunii Świętej przystępuje z sercem prostym i pobożnym, czyli w dobrej intencji“ (Dekret Piusa X-go z r. 1905).

Św. Ambroży mówi: „Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. Jest to chleb żywota wiecznego, który duszę żywi. Skoro to chleb powszedni, dlaczego przyjmujesz go dopiero po upływie całego roku? Przyjmuj co dzień, co ci co dzień zbawienne jest. Żyj tak, abyś mógł co dzień go przyjmować. Kto nie zasługuje co dzień go przyjmować, nie zasługuje także po upływie roku na niego“.

A Św. Hilary: „Chleba naszego powszedniego daj dam dzisiaj. Bo czego pragnie Bóg tak gorąco, jeżeli nie tego, ażeby Chrystus co dzień w nas mieszkał, On, Który jest chlebem żywota i chlebem, który z Nieba zstąpił?” (Migne P.L. X., 725).

Wzywa nas do tego i rozum. Jest rzeczą stwierdzoną, iż pierwsi Chrześcijanie zawdzięczali świątobliwe życie przede wszystkim temu, iż praktykowali codzienną Komunię Świętą. Czy więc sam rozum nie powiada nam, iż o ile chcemy prowadzić świątobliwe życie, trzeba nam naśladować ich przede wszystkim w praktykowaniu codziennej Komunii Świętej? (Por. „Krótkie przyg. do cz. Kom. Św.“).

Komunia duchowna.

Jezu mój, wierzę w Ciebie; pomnóż Wiarę moją! Ufam Tobie; umocnij nadzieję moją! Kocham Ciebie; rozpal miłość moją, abym Cię całym sercem coraz goręcej miłował! Przepraszam Cię za winy moje; dopomóż mi, abym się z nich poprawił, szczególnie (tu wymień grzech, który najczęściej popełniasz i który ci najtrudniej zwalczyć). Oczyść, Jezu, duszę moją Krwią Twoją najświętszą i przyjdź do mego serca, abyś w nim zamieszkał na wieki. Pragnę być zawsze z Tobą, bądź Ty ze mną. Przyjdź Panie Jezu! Amen.

Na zakończenie adoracji.

Przebacz mi, o Boże, wykroczenia w czasie tej godziny popełnione. Niestety możesz mi wyrzucić, jak Apostołom w Ogrodzie Oliwnym, iż jednej godziny z Tobą czuwać nie potrafiłem. Czemuż ten czas, spędzony w Twej obecności, tak mi się długim wydawał? Czy rozmowa z Tobą nie powinna stanowić mej największej rozkoszy? Czemu, Jezu, serce moje tak zimne, gdy przy tobie jestem? Czemu tak łatwo ulegam roztargnieniu? Przebacz słabość i nędzę moją, bo w rzeczywistości dla Ciebie tylko żyć pragnę. Pragnę, by życie moje było jednym hołdem dla Ciebie, albowiem ani myśleć, ani mówić, ani nic czynić nie chcę, jak tylko dla Chwały i Miłości Twojej. Bądź mi miłosierny i bądź mi ku pomocy! Amen.

1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya za konających i grzeszników.
1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya w intencji powszechnego triumfu Najświętszego Serca Pana Jezusa, a specjalnie rozszerzenie codziennej Komunii Świętej, Straży Honorowej, Godziny Świętej i Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach.
1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya w intencjach osobistych wszystkich tu obecnych.
1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya za naszą Ojczyznę, zwłaszcza o zachowanie jej od bezbożności.

Najświętsze Serce Jezusa, przyjdź Królestwo Twoje. (5 razy).

Niepokalane Serce Maryi, módl się za nami. (3 razy).

Święty Józefie, módl się za nami.

Święta Małgorzato-Mario Alacoque, módl się za nami.

Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zobacz.