Godzina Święta. Sierpień. Pierwszy Czwartek Miesiąca.

salveregina.pl 3 tygodni temu

Zdjęcie: Chrystus-w-Getsemani

Godzina Adoracji w nocy o 23.

Intronizacja Serca Jezusowego 1922

Nauka.

Godzina święta (Adoracji) jest to modlitwa myślna lub ustna trwająca godzinę wieczorem we czwartek, na pamiątkę smutku i konania Pana Jezusa w Ogrojcu.

Początek tego nabożeństwa pochodzi od Św. Marii Małgorzaty. Razu pewnego pokazał się jej Pan Jezus i tak do niej powiedział: „Każdej nocy z czwartku na piątek dam ci odczuć ów smutek, jakiego doznawałem w Ogrodzie Oliwnym. Abyś mi towarzyszyła w mej pokornej modlitwie, jaką wtedy zanosiłem do ojca mojego, wstaniesz o godzinie jedenastej, upadniesz na twarz na ziemię, aby uśmierzyć Gniew Boży, i prosić będziesz o Łaskę dla grzeszników, abyś mi osłodziła nieco smutek, jakiego doznawałem opuszczony przez apostołów, którym musiałem czynić wyrzuty, iż jednej godziny nie mogli czuwać ze Mną”.

Niepojętymi Łaskami odpłacał jej Pan Jezus za to pobożne ćwiczenie.

Polecamy wtedy wszystkim przyjaciołom Serca Pana Jezusa, aby odprawiali tę świętą godzinę, o ile już nie każdego czwartku, to przynajmniej przed pierwszym piątkiem miesiąca.

Nabożeństwo to można odprawić w kościele albo w domu.

Nie ma na to żadnej przepisanej modlitwy. Można rozważać o smutkach Pana Jezusa w Ogrojcu, albo o smutku jakiego doznaje, będąc Obecny w Najświętszym Sakramencie. Można w czasie tej godziny odprawiać drogę krzyżową, odmawiać Różaniec, przygotować się do Spowiedzi itp.

Rozmyślanie. Adoracja Boga-Stwórcy przed Najświętszym
Sakramentem.

Źródło: Dodatek do Głosu Eucharystycznego Luty 1938 r.

Akt przygotowawczy.

O mój Boże, wierzę, iż tu jesteś Obecny w Sakramencie Twojej Miłości. Jakieś Dobry, o Jezu, iż mi pozwalasz zbliżyć się do Siebie i spędzić godzinę świętą u Stóp Twoich!

O duszo moja, strzeż władz twoich; odsuń roztargnienia i zbyteczne czymkolwiek zajęcie się, naucz się słuchać ukrytego Króla Boskiego, żyjącego w Przenajświętszej Hostii. O Duchu Święty, oświeć mój umysł, rozgrzej moje serce! O Dziewico
Niepokalana, Święta Matko Jezusa i moja Dobra Matko, daj mi Twe Serce, abym nim kochał Twego Boskiego Syna! Aniele Stróżu mój, czuwaj nade mną! Mój Święty Patronie, módl się za mną!

— Chwilkę się zatrzymać, wzbudzić intencję szczegółową i ofiarować odpust za adorację za dusze czyśćcowe.

1. Uwielbienie.

O mój Boże, Jedyny we Trzech Osobach uwielbiam Cię… uznaję Twoje Prawa jako Stwórcy i Najwyższego Pana i obowiązki moje względem Ciebie, tudzież zupełną zależność moją od Twego Nieskończonego Majestatu. Tyś moim Ojcem, a ja dzieckiem Twoim; Tyś moim Panem, a ja Twoim sługą; Tyś moim Królem, a ja poddanym Twoim. Jakież to obowiązki wypływają stąd dla mnie!

Nieskończony w Wielkości, Mądrości, w Mocy i we wszystkich Doskonałościach, zasługujesz na moje hołdy, adoracje i na miłość moją! O Boże, niezawisły Panie mój, Tyś Władcą wszystkich istot i zdarzeń! Od Ciebie zawisło życie, zdrowie jednostek, rodzin, narodów.

Uwielbiam Cię. Upokarzam się u Stóp Twoich, kocham Cię z całego serca mego. Chcę tego wszystkiego, czego Ty chcesz lub na co zezwalasz, poddaję się zupełnie Zarządzeniom Twej Opatrzności, zawsze tak dobrej, macierzyńskiej.

O mój Jezu, ukryty w Hostii Przenajświętszej, pozwól, abym hołdy moje złączył z ustawiczną, w dzień i w nocy trwającą adoracją Twoją!

Narody ziemi, uznajcie naszego Boga-Króla.

Łączmy pokłony nasze i odmawiajmy razem hymn miłości i Chwały Bogu po Trzykroć Świętemu.

Ćwiczenie. — Wzbudzać akty wiary, nadziei, miłości, adoracji i zdania się na Opatrzność Bożą. Przez wiarę oddamy Bogu nasz umysł, — przez nadzieję naszą przyszłość, — przez miłość nasze serce, — przez uwielbienie naszą istotę, — przez poddanie się naszą wolę.

Modlitwa. — Chwalcie Pana, wszystkie narody, wysławiajcie Go, wszystkie ludy! Bo możne jest nad nami Miłosierdzie Jego, a wierność Pańska trwa na wieki.

Westchnienie: Chwalmy na wieki Przenajświętszy Sakrament — Chwała i dziękczynienie bądź w każdym momencie, Jezusowi w Najświętszym Boskim Sakramencie.

Akt strzelisty: Bóg mój i wszystko moje!

2. Dziękczynienie.

O mój Boże, dzięki Ci za tak wielkie i liczne Łaski, których mi użyczyłeś tak w porządku naturalnym jak w porządku nadnaturalnym: stworzenie, zachowanie, zdrowie, wykształcenie; Wcielenie, Odkupienie, Wiara, Sakramenty, a szczególnie Boska Eucharystia, ten drogi skarb ziemi; dalej Łaski poszczególne w każdym wieku i w każdym stanie mego życia, a wreszcie obietnice życia wiecznego…

Jakże zdołam poznać wszystkie Dary Boże? O mój drogi Dobroczyńco, cóż Ci oddam za tyle Łask? Nic nie mam, niczym nie jestem, nic nie mogę! Ty, żądasz mego serca… Tak, Panie, ofiaruję Ci to serce z wdzięczności za dobroć Twoją i dzięki Twej Łaski wiernym Ci chcę pozostać.

Ojcze Wiekuisty, Dobroczyńco rodzaju ludzkiego, przyjm dzięki, które Ci ustawicznie składa, Twój Syn w Sakramencie Miłości. O Maryjo, najczulsza. Matko, abym się połączył z Twoim, pełnym wdzięczności Sercem, pozwól mi powtarzać Twój hymn miłości, abym z Tobą i przez Ciebie mógł dziękować Boskiemu Dobroczyńcy.

Ćwiczenie: Wzbudzać często akty wdzięczności i miłości.

Modlitwa: Uwielbiaj, duszo moja, Pana…

Akt strzelisty: Dzięki Ci, o mój Boże, dzięki Ci za Łaski Twoje!

3. Wynagrodzenie.

O mój Boże, rzucam się do stóp Twoich, prosząc pokornie o przebaczenie win swoich i całego świata. Wszędzie, rodziny, społeczeństwo, narody nie przestają Cię obrażać. Łaski i Miłosierdzia, o Boże! Nade wszystko, Panie, proszę Cię o przebaczenie za tyle zniewag i świętokradztw, które ludzie popełniają względem Sakramentu Twojej Miłości. Szczególnie przepraszam Cię, o mój Zbawicielu, za własne grzechy moje, tak niezliczone. Przebacz mi, Boże, grzechy mego dzieciństwa, mojej młodości, mojego dojrzałego wieku i całego życia mego. Przebacz, Panie, grzechy mego ojca, mojej matki, moich krewnych, moich przyjaciół. — Pomnij, Panie, żeś umarł za nas, zmiłuj się nad nami. Ojcze Przenajświętszy, proszę Cię o Łaskę i przebaczenie! — Spoglądaj nie na mnie, ale na Oblicza Syna Twego. On za nas ofiaruje Krew Swoją, Swoje Rany, Swoją Śmierć. Przebacz nam, o Duchu, Święty, wzrusz moje serce i przez Twoje Boskie Namaszczenie udziel duszy mojej Łaski i szczęścia łez za moje grzechy.

Ćwiczenie: Wzbudzać akty skruchy, mocnego postanowienia i miłości. — Łączyć się z Sercem. Jezusa i czynić mu zadosyć modlitwą.

Modlitwa: Zmiłuj się nade mną, Panie! Dodać trzy razy: Przepuść, Panie, przepuść ludowi Twemu i nie bądź na nas zagniewany na wieki.

Akt strzelisty: O mój Jezu, Miłosierdzia.

4. Prośba.

O mój Boże, z ufnością zbliżam się do Tronu Twej Łaski i Miłosierdzia i proszę, udziel mi Łask, których tak bardzo potrzebuję tak w porządku naturalnym jak i nadnaturalnym. O Jezu, udziel mi Łaski życia chrześcijańskiego, siły do pokonania moich namiętności i wytrwałości ostatecznej, która mnie ma doprowadzić do nieba; nade wszystko, Panie, daj mi Łaskę żywej wiary i wielkiej, szlachetnej, bezinteresownej miłości, abym Cię znał, kochał i Tobie służył w Sakramencie Eucharystii.

Proszę Cię także, Boski Zbawicielu, za Kościołem, Oblubienicą Twą Świętą i Matką naszą, za biskupem naszym, za duchowieństwem i całą diecezją.

Proszę Cię, o mój Boże, za moim ojcem, matką, krewnymi, przyjaciółmi, nieprzyjaciółmi i za duszami zmarłych.

O Królu mój Boski, pozwól mi wznieść do, Ciebie prośbę w sprawie Chwały Twojej. Daj się poznać wszystkim narodom ziemi! Tyś Drogą, Prawdą, Żywotem tak narodów, jak i pojedynczej jednostki. O niech cała ziemia uzna Cię Swoim Królem, Dobroczyńcą i Bogiem. Bądź wszędzie pierwszym w naszych myślach, w naszej miłości, w naszych pragnieniach i w naszych sprawach! Wówczas jedynie żyć będziemy w pokoju i radości, używając przedsmaku wiecznego szczęścia. O mój Jezu, żyjący w Hostii Najchwalebniejszej, z Tobą i przez Ciebie prosimy o Łaski Twego Ojca Niebieskiego. — Amen.

5. Rozmyślanie. Eucharystia pamiątką życia publicznego Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Życie Pana Jezusa w Nazarecie i Życie Jego w Tabernakulum wiele mają podobieństw: tu i tam jest to Żywot ukryty, milczący. Nic w tym dziwnego, iż Eucharystia może być pamiątką życia ukrytego Zbawiciela. ale czy tak samo rzecz się ma co do Jego Życia publicznego? Choć to pierwsze trwało dziesięć razy dłużej, niż to drugie, Ewangeliści zadawalają się kilku kartkami co do pierwszego, by nam je opisać, podczas gdy sto razy więcej się rozwodzą o Życiu publicznym Pana Jezusa;. Stają się wiernym echem Nauki głoszonej przez Zbawiciela, wraz z nimi towarzyszymy Jego podróżom, patrzymy na Cuda, które ustawicznie działa. Jakżeż życie tak pełne ruchu, rozlicznych wydarzeń, może być upamiętnione w Przenajświętszej Hostii? Przyjrzyjmy się temu, a zobaczymy, iż im więcej: jest Cudów w Życiu publicznym Jezusa, tym więcej, według wyroczni Dawida, jest ich w Eucharystii, będącej ich pamiątką.

I. Dzieje Apostolskie (10, 1) mówią nam, iż podczas gdy Piotr mnożył swe prace apostolskie, oficer rzymski, Korneliusz, rotmistrz roty italskiej, stojącej załogą w Cezarei, posłał prosić Księcia Apostołów, by raczył przybyć do jego domu na opowiadanie Ewangelii jemu i całej jego rodzinie. Piotr pośpieszył na to wezwanie i zastał u owego rotmistrza liczne zebranie pragnące go słyszeć. Zaczynając więc od Chrztu nad Jordanem, Apostoł roztoczył przed nimi obraz Życia publicznego Zbawiciela, Jego Nauki i Cudów, którymi je potwierdzał. W końcu streścił to Życie w kilku słowach: „Jezus przeszedł czyniąc dobrze“ . Przeszedł, bo Jego Życie publiczne było ustawiczną podróżą, podczas krótkiego okresu trzech czy czterech lat, rozsiewał dobrodziejstwa wszędzie, gdzie przechodził. Jako lekarz ciał, a więcej jeszcze dusz, przywracał światło niewidomym, słuch głuchym, swobodę ruchów paralitykom, zdrowie chorym, a choćby zmarłym powrót do życia; przynosił pociechę strapionym, wydziedziczonym przywrócenie spuścizny.

Ten krótki wykład wzbudził wiarę w sercach wszystkich obecnych, a nam starczy, by dowieść, iż to samo życie Chrystusa Pana przedłuża się na naszych Ołtarzach.

II. „Przeszedł dobrze czyniąc“ . Te słowa streszczają w dwóch rysach Życie Jezusowe w Judei i Galilei i odsłaniają nam Jego Życie Apostolskie w Eucharystii. Przechodzi, rozsiewając Dobrodziejstwa.

1. Życie Jego jest ciągłą zmianą miejsca. W ręku kapłana, czy to podczas Świętej Ofiary, czy też poza Mszą Świętą, Boska Hostia raz jest wystawiona na adorację, drugi raz rozdawana u Stołu Pańskiego, lub też niesiona chorym jako Wiatyk. Gdy jest prześladowana, nie stawia temu przeszkód. W dniach uroczystości Bożego Ciała Przenajświętsza Hostia otoczona triumfalnym orszakiem, przebiega ulice miast, błogosławiąc domy i place publiczne, zatrzymując się na Ołtarzach, które pobożność mieszkańców Jej zgotowała.

Samo Życie Pana Jezusa w Eucharystii jest chwilowym, przejściowym. jeżeli zstępuje z Nieba, to na to, by służyć za pokarm kapłanowi i wiernym. Tabernakulum jest zawsze dla Niego tylko poczekalnią, wzdycha za chwilą dania się ludziom w Komunii Świętej; to jest Jego przeznaczeniem wyłącznym i niezmiennym. Każda Hostia znika, ale Eucharystia pozostaje wciąż odnawiana troskliwością kapłanów.

Jezus-Hostia będzie z nami aż do skończenia wieków. Sam to obiecał. Jednakże nasze stosunki z Nim są tylko przejściowe, bo jeżeli Eucharystia, pozostaje, my przechodzimy — i niedługo nie będzie nas już na ziemi. jeżeli więc nie korzystamy z Łask,
które Jezus Hostia nam ofiaruje podczas naszego przejścia, są one na zawsze dla nas stracone. Te same okazje nie wrócą; mogą znaleźć się inne, ale strata pierwszych będzie niepowetowana.

Msza Święta przechodzi, jeżeli z Niej nie korzystamy, by nasze winy we Krwi Zbawiciela zmazać, by zaczerpnąć światła i siły, tyle dla nas straconego. Jeśli, gdy nam to jest możliwe, nie bywamy na Mszy w tygodniu i te Msze przechodzą, a z Nimi wszystkie Łaski, które Pan Jezus trzymał dla nas w pogotowiu. Pewnego razu ukazał się Pan Jezus, jednej Świętej, mając ręce pełne klejnotów i powiedział jej: „Pragnę je rozdawać, ale nikt się nie zgłasza”.

Przyjdzie czas, przyjdzie godzina, w której wszystkie te skarby przestaną dla nas istnieć; nie będzie już dla nas ani Mszy, ani Komunii, ani Eucharystii, a wtedy jakiż nas przejmie żal, jeżeli nie umieliśmy z nich korzystać, jak należało! Kiedyś, spoglądając na Jerozolimę, Jezus zapłakał: „Ach! czemuż nie poznałaś czasu Mego Przyjścia?” Obyśmy nie zasłużyli na podobną skargę z Jego Ust.

2. Rozsiewa Dobrodziejstwa. W Swym Życiu ziemskim, Dobrodziejstwa, które rozsiewał Zbawiciel miały zawsze za cel ostateczny zbawienie ludzi; jednakże zdawał się zajmować przede wszystkim chorobami i kalectwami cielesnymi. Było to częściowo dlatego, by dowieść Boskości Swego Posłannictwa Cudami, w których jaśniała Wszechmoc Boża, a przede wszystkim było to znakiem widocznym uzdrowienia i zmartwychwstania dusz.

To samo powtarza się w Jego Życiu Eucharystycznym, z tą różnicą, iż Cuda dotykalne są; wyjątkiem, podczas gdy Działanie Boże, niewidoczne i całkiem duchowe, jest każdochwilowe. Jezus z głębi Swego Tabernakulum mnoży natchnienia i przestrogi, pociąga i przywołuje do Siebie wszystkich, którzy cierpią: uzdrawia dusze chore i ułomne, wyzwalając je z niewoli szatana, przywracając wzrok umysłom zaślepionym, słuch głuchym, modlitwę sercom niemym, ruch zdolnościom uśpionym i jakby tkniętych paraliżem, życie nadprzyrodzone tam, gdzie zgasło. Czasem choćby cudownie leczy choroby ciała. Corocznie ponawia się to w Lourdes przy przejściu Przenajświętszej Hostii, niesionej procesjonalnie wśród chorych pielgrzymów.

Podczas Swego Apostołowania w Galilei parę razy Pan Jezus rozmnożył kilka chlebów, tak iż tysiączne rzesze zostały nakarmione. Dzisiaj w Eucharystii nasz Dobry Pan miliony wiernych posila, by nie osłabli w pielgrzymce życiowej. Na morzu Tyberiadzkim spał głęboko, podczas gdy straszliwa burza groziła zatonięciem łódce, która Jego i Apostołów wiozła. ale Serce Jego czuwało. Tak samo dzieje się w przejściu tego świata do wiekuistych brzegów; burze, gwałtowne nawałnice powstają; Boski Sternik jest tutaj w Swoim Tabernakulum, i można by sądzić, iż śpi; ale nie; Jego Serce czuwa, ufajmy tylko w Niego, a nie zginiemy.

Wszystko, co dotąd zauważyliśmy, odnosi się do Eucharystii w całokształcie Kościoła działającej, ale nie zawsze się sprawdza we wszystkich Hostiach, bo każda z nich ma swoją szczególną historię. Jedna hostia w ubogim kościele w miejscowości religijnie zaniedbanej, wyobraża Pana Jezusa na pustyni; druga, w kaplicy gorliwego Zakonu, przypomina Chrystusa Pana w Betanii itd.

W chwili konsekracji Hostii zgromadzonych w puszce, Pan Jezus dzięki Swemu Boskiemu jasnowidzeniu, wie jaka będzie Jego przyszłość w każdej z Nich widzi niewdzięczność, która Go czeka, Dobrodziejstwa, które będzie mógł rozdzielać i w końcu, jaka dusza przyjmie Go w Komunii Świętej. Każda Hostia należy do tego, komu jest przeznaczona, do ciebie, do mnie, i to do chwili, aż jej damy miejsce Odpocznienia w naszym sercu; w niej Chrystus Pan unicestwił się pod postaciami chleba, by nas posilić, myśli wyłącznie o tobie niż o kim innym i kocha cię Miłością szczególniejszą. Nic lepiej nie tłumaczy nauki Św. Pawła Apostoła, według której każdy z nas powiedzieć sobie może: „Chrystus mnie umiłował i wydał Samego Siebie za mnie“ (Gal. 2, 20). W obliczu Hostii, żywej pamiątki takiej Miłości, któż nie czuje potrzeby odwzajemnienia się Panu Jezusowi!

Niestety, choćby w Obecności Boga naszych Ołtarzy, jesteśmy zbyt pochłonięci tysiącznymi troskami i wielce narażeni na niekorzystanie takie, jakie winniśmy odnieść ze spotykania się z Przenajświętszą Eucharystią. Nie zapominajmy, iż Jezus-Hostia przechodzi, nie zatrzymując się. „Lękacie się — mówi Św. Augustyn — Jezusa, Który przechodzi i nie wraca!“

W dniu Wielkanocy dwóch uczniów udawało się do Emaus. Jezus złączył się z nimi na drodze. Gdy przybyli do miasteczka, On chce iść dalej. Uczniowie błagają Go, by się zatrzymał: „Zostań z nami, boć się ma ku wieczorowi”. Wiemy, jakie szczęście ich serce napełniło, gdy poznali Pana W Przenajświętszej Eucharystii zamienione są role, Pan nas prosi, byśmy z Nim zostali; przypomina nam, iż może zbliża się wieczór życia naszego: „Już się ma ku wieczorowi”.

Go może być zbawienniejszego, co pożądańszego, jak prawdziwa zażyłość ż Bogiem ukrytym w Tabernakulum!

6. Modlitwa do Jezusa-Hostii (Tomasz a Kempis).

O Panie Jezu Chryste, Światłości prawdziwa, Przedwieczna i nieodmienna, Który zstąpić raczyłeś w omrocz tego świata, byś oświecił ciemnotę naszej; nieświadomości, a wskazał nam drogę ku Ojczyźnie jasności wieczystej, gdzie po wieki Aniołom Swym królujesz, wysłuchaj najkorniejszych moich próśb i z Łaski pełną szczodrotą rozlej w mym sercu Światłość Bożą, którą objawiłeś światu, a którą Twe Słowo, wszędzie głoszone, oznajmia wszystkim narodom ziemi. Udziel mi jej, bym na tej ziemi pielgrzymowania mego rozpoznał ścieżki Twoje, a odrzucając precz pychę i próżność tego świata, depcąc ponęty zmysłów i podniety ciała, za Tobą szedł, Stwórco Ty mój i Zbawicielu, abym miłością wiedziony do końca trwał przy Tobie w pełni wyrzeczeń się i pokory, w wierze, nadziei i miłości, w czystości, wstrzemięźliwości i posłuszeństwie doskonałym Tobie.

Tyś zaiste zwierciadłem nam żywota i jaśnią wszelakiej świętości. Ty mi wskazujesz drogę szlakami cnoty, abyś nie dał poznanie Prawdy — mnie, który żyłem w omanie błędów, w grzęzawisku grzechu.

Tyś mi się Sam uczynił wzorem, o mój Boże, byś mnie Przykładem Twym pociągnął. Bym zaś naśladowania Ciebie nie poczytywał za rzecz niepodobną, stawiasz przede mną oto zastępy Świętych tysiączne, których żarliwość wiodła śladami Twoimi.

Użycz mi, Jezu miłościwy, żaru Twego Ducha! Roznieć w duszy mej ogień, który przyniosłeś na ziemię, bym wzgardził wszystkim, co niskie i nikczemne, bym pragnął żyć jedynie Tobie, bym się nie lękał dla Twej miłości w zapomnieniu przez ludzi, opuszczony przez nich, pędzić moje dni. Bądź Ty euforią mą, błogością bądź jedyną mojej duszy! Zostawaj ze mną, ja zaś z Tobą i niech; z obcowania tego wykluczony będzie cały świat. Amen.

1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya za konających i grzeszników.
1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya w intencji powszechnego triumfu Najświętszego Serca Pana Jezusa, a specjalnie rozszerzenie codziennej Komunii Świętej, Straży Honorowej, Godziny Świętej i Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w rodzinach.
1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya w intencjach osobistych wszystkich tu obecnych.
1 Ojcze nasz i 1 Zdrowaś Marya za naszą Ojczyznę, zwłaszcza o zachowanie jej od bezbożności.

Najświętsze Serce Jezusa, przyjdź Królestwo Twoje. (5 razy).

Niepokalane Serce Maryi, módl się za nami. (3 razy).

Święty Józefie, módl się za nami.

Święta Małgorzato-Mario, módl się za nami.

Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Zobacz.