Po tym, jak Adam i Ewa
zgrzeszyli w Ogrodzie Eden, Bóg ogłosił dlań kary. Do Ewy powiedział: „Pomnożę
nędze twoje i poczęcia twoje; z boleścią rodzić będziesz dziatki i pod mocą
będziesz mężową, a on będzie panował nad tobą” (Rdz 3:16).
Ten fragment Pisma Świętego
jest głównym źródłem katolickiego nauczania, iż ból przy porodzie, bóle
porodowe, są bezpośrednią konsekwencją grzechu pierworodnego. Jednak jest to
właśnie grzech pierworodny,
od
którego Matka Boża została cudownie i wyjątkowo zachowana, zgodnie z katolickim
dogmatem: „oświadczamy, stanowimy i wyrokujemy, iż od Boga jest objawiona, a
przeto przez wszystkich wiernych mocno i stale ma być wiarą wyznawana nauka,
według której Najświętsza Dziewica Maryja w pierwszej chwili swego Poczęcia za
szczególniejszą łaską i przywilejem Boga Wszechmogącego, przez wzgląd na
przyszłe zasługi Jezusa Chrystusa Zbawiciela rodzaju ludzkiego zachowana była
wolną od wszelkiej zmazy pierworodnej winy” (Papież Pius IX, Konstytucja Apostolska Ineffabilis Deus).
http://rodzinakatolicka.pl/bl-pius-ix-ineffabilis-deus-o-niepokalanym-poczeciu-najswietszej-maryi-panny/
W rzeczywistości Niepokalana
Dziewica Matka Boga jest pozafigurą Ewy, „prawdziwej Ewy” Nowego Przymierza i duchowej
Matki ludzi:
Z tego względu broniąc pierworodnej niewinności
Bogurodzicy i jej sprawiedliwości, Ojcowie ci nie poprzestawali na porównywaniu
Jej z Ewą dziewiczą jeszcze, niewinną, niezepsutą i jeszcze nie uwiedzioną
zabójczym podstępem zdradliwego węża, ale wynosili Ją ponad tamtą Ewę,
posługując się specjalnym doborem słów i uderzającym układem myśli. Ewa bowiem
nędznie usłuchawszy węża i niewinność pierworodną utraciła, i stała się jego
niewolnicą, podczas gdy Najświętsza Dziewica, dar pierworodny ustawicznie
powiększając, nie tylko, iż wężowi nigdy nie nastawiła ucha, ale moc jego i
władzę mocą od Boga otrzymaną całkowicie ubezwładniła.
(Papież Pius IX, Konstytucja Apostolska Ineffabilis Deus)
http://rodzinakatolicka.pl/bl-pius-ix-ineffabilis-deus-o-niepokalanym-poczeciu-najswietszej-maryi-panny/
Mówienie, iż Najświętsza
Dziewica miała bóle porodowe, jest ukrytym zaprzeczeniem Jej Niepokalanego
Poczęcia. Co więcej, umniejsza to doktrynę o Wiecznym Dziewictwie Maryi, która
jest również nieomylna.
Jest dogmatem wiary, że
Najświętsza Maryja pozostała dziewicą przed, w trakcie i po narodzeniu Chrystusa. W 16 wieku papież Paweł IV potępił tych, którzy
ośmielili się twierdzić, iż „Najświętsza Maryja Panna nie była prawdziwą Matką
Boga i nie zawsze trwała w integralności dziewictwa, a mianowicie przed urodzeniem,
przy urodzeniu i zawsze po urodzeniu” (Cum Quorundam; Denz. 993).
Hiszpańscy jezuici w swoim dogmatycznym kompendium Sacrae Theologiae Summa z lat 50. XX wieku wyjaśniają, iż dogmat o
wiecznym dziewictwie ma trzy elementy: dziewicze poczęcie Chrystusa, dziewicze narodziny Chrystusa i
zaprzeczenie jakiegokolwiek innego poczęcia lub narodzin. To właśnie
drugi z tych trzech elementów jest kwestionowany przez twierdzenie o bólach
porodowych.
Autor traktatu-kompendium
maryjnego, ks. Joseph A. de Aldama, wyjaśnia, iż dziewicze narodziny Chrystusa
oznaczają, iż odbyły się one „bez szkody dla integralności cielesnej”. Następnie
wyjaśnia: „Zachowanie tej integralności cielesnej i brak bólu przy porodzie
są tak związane w nieustannej wierze Kościoła i w tradycji patrystycznej z
narodzinami z dziewicy, iż muszą być zachowane jako niezbędne elementy
dogmatu o dziewiczych narodzinach” (t. IIIA: „O Najświętszej Maryi Pannie” [Saddle River, NJ: Keep the Faith, Inc., 2014],
n. 104; str. 409-410; podkreślenie dodane). W przypisie autor dodaje: „Dlatego
w żaden sposób nie można zgodzić się na najnowszą interpretację dziewictwa,
która chce abstrahować od tej integralności cielesnej i braku bólu przy
porodzie” (s. 410, fn. 1). BAM!
Papież Pius XII wyraźnie
naucza, iż Najświętsza Dziewica została zachowana nie tylko od grzechu
pierworodnego, ale także od jego konsekwencji:
Gdy zaś w średniowieczu scholastyczna teologia
doznała pełnego rozkwitu, wtedy św. Albert Wielki po przytoczeniu na
uzasadnienie tej prawdy różnych dowodów opierających się czy to na Piśmie św.,
czy na świadectwach z tradycji, czy wreszcie na liturgii i tak zwanej racji
teologicznej, tak kończy swe wywody: “Na podstawie tych oraz wielu innych racji
i powag jest rzeczą jasną, iż Najświętsza Matka Boża z duszą i ciałem została
wzięta do nieba ponad chóry anielskie. Wierzymy, iż jest to prawda pod każdym
względem” (29). W mowie zaś wygłoszonej w dniu święta Zwiastowania Najświętszej
Dziewicy, wyjaśniając te słowa Anioła pozdrawiającego “Bądź pozdrowiona łaski
pełna…” Doktor Wszechstronny porównując Najświętszą Dziewicę do Ewy, jasno,
jednoznacznie stwierdza, iż była Ona wolną od tego poczwórnego przekleństwa,
któremu Ewa podlegała.
... On [Św. Bonawentura] uważa to za całkiem
pewne, iż podobnie jak Bóg zachował Najświętszą Maryję przy poczęciu wolną
od naruszenia dziewictwa zarówno duchowego jak cielesnego, tak nie
pozwolił, by ciało Jej miało zamienić się w zgniliznę i proch.
...
Dla tej przyczyny dostojna Matka Boga “jednym i
tym samym aktem Bożej woli”, złączona odwiecznie w tajemniczy sposób z Jezusem
Chrystusem, niepokalana w Swym poczęciu, w Boskim Swym macierzyństwie
nienaruszona dziewica, wielkodusznie współdziałająca z Boskim Odkupicielem,
który odniósł pełny triumf nad grzechem i jego następstwami, osiągnęła
wreszcie to jak gdyby najwyższe uwieńczenie swoich przywilejów przez to, że
zachowana została od skażenia grobowego i tak jak Syn Jej, zwyciężywszy śmierć,
z ciałem i duszą wzięta została do niebieskiej chwały, gdzie ma jaśnieć jako
Królowa po prawicy tegoż Syna swojego, nieśmiertelnego Króla wieków.
(Papież Pius XII, Encyklika Munificentissimus Deus, n. 30, 32, 40; podkreślenie dodane).
http://rodzinakatolicka.pl/pius-xii-munificentissimus-deus-o-wniebowzieciu-najswietszej-maryi-panny/
Słynny XIX-wieczny teolog o. Matthias Scheeben (1835-1888) pisze w swoim dwutomowym dziele o doktrynie
maryjnej:
... Pierwszym i najbardziej istotnym elementem
nadprzyrodzonych narodzin Chrystusa jest fakt, iż ukazał się On z łona swojej
matki utero clauso et obsignato [z
zamkniętego i zapieczętowanego łona], tak jak później ukazał się przy swoim
zmartwychwstaniu ex sepulchro clauso et obsignato [z zamkniętego i
zapieczętowanego grobu], który uformował jakby Jego drugie cielesne narodziny.
Jako drugi element, naturalnie wynikający z
pierwszego, narodzenie Chrystusa dokonało się również bez bólu u matki, tak jak dokonało się bez
naruszenia integralności cielesnej matki poprzez effractio [rozerwanie]
lub violatio claustri virginalis [naruszenie dziewiczej klauzury].
(ks. M. J. Scheeben, Mariology, t. 1, tłum. ks. T. L.
M. J. Geukers [St. Louis, MO: B. Herder Book Co., 1946], str. 103-104; kursywa w
oryginale, podkreślenie dodane).
Każdy, kto teraz ma nadzieję,
że „kardynał” Gerhard Ludwig
Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary
(2012-2017), naprawi skandaliczny błąd Franciszka, powinien pamiętać, iż sam
Müller zaprzecza wiecznemu dziewictwu Matki Bożej w ten sposób:
Dla dalszego kontekstu nie
należy zapominać, iż Franciszek kilkakrotnie uderzył w Matkę Najświętszą i
insynuował, iż nie jest wolna od wszelkiego grzechu:
Jednocześnie, oczywiście,
można również znaleźć cytaty, w których Bergoglio wyraźnie potwierdza dogmat Niepokalanego
Poczęcia. Jak każdy dobry modernista,
robi to, co potępił papież Pius VI, a mianowicie dostarcza „prób jej [błędnej
mowy] obrony, wedle której, pewne zbyt mocne stwierdzenia w jednym miejscu są
tłumaczone bardziej jasno albo choćby poprawnie w innych miejscach, jak gdyby
praktyka swobodnego stwierdzania i zaprzeczania, która zawsze stanowiła
oszukańczą sztuczkę innowatorów by ukryć błąd, miała prowadzić raczej do
usprawiedliwienia błędu niż jego demaskowania” (Konstytucja apostolska Auctorem fidei).
https://nondraco.wordpress.com/2019/06/27/pius-vi-auctorem-fidei/
Franciszek przypomina w tym heretyka Nestoriusza, który „wyrażał się potokiem niespójnych słów,
które mieszały błąd i prawdę, mieszając jedno z drugim tak iż mógł wyznawać te
rzeczy, którym zaprzeczał oraz próbować wypierać się tych tez, które wyznawał”
(Auctorem fidei).
https://nondraco.wordpress.com/2019/06/27/pius-vi-auctorem-fidei/
„Papież” Franciszek, nie
możemy zapominać, wyraźnie zaprzecza również Współodkupicielstwie Matki
Najświętszej, co jest grzechem, chociaż nie grzechem herezji, ponieważ
nie jest to zdefiniowany dogmat:
Katolicka teologia moralna
mówi nam, iż to, co Franciszek zrobił dzisiaj, jest popełnieniem
quasi-heretyckiego bluźnierstwa,
szczególnie tego rodzaju „bluźnierstwa,
które atakuje to, co jest szczególnie drogie Bogu, które polega na uwagach lub aktach
uwłaczających Najświętszej Dziewicy, świętym, sakramentom, krucyfiksowi, Biblii
itp.” (McHugh-Callan, Moral Theology, n. 891 b). Takie bluźnierstwo może być „wyrażone
nie tylko w pełnych zdaniach i w wskazującym nastroju, ale także w wyrażeniach
lub wtrąceniach, w życzeniach, poleceniach, a choćby znakach” (n. 893).
Teraz wiemy, jak Bergoglio
przygotowuje się do wielkiego święta narodzin naszego Błogosławionego Pana i
Zbawiciela, Jezusa Chrystusa: popełniając bluźnierstwo!
* * *
Od
(jednoosobowej) redakcji bloga novusordo-pl:
„Zbiegiem
okoliczności” na tym blogu zamieszczono niedawno pełny tekst kazań św. Bernarda
z Clairvaux o Najświętszej Maryi Pannie. Stanowią one doskonałą odtrutkę na
modernistyczne bluźnierstwa przeciw Maryi, swego rodzaju „szczepionkę” na
antymaryjnego wirusa modernizmu. Poniżej wybór kilku fragmentów przeciwnych
tezie fałszywego papieża Bergoglio:
Jeżeli zaś tę troistą
liczbę pomnożymy w czwórnasób będziemy ponoć mieli gwiazd dwanaście, którymi
jaśnieje korona naszej Królowej na cały świat. Dla mnie szczególniejszy bije
blask, po pierwsze, z narodzenia Maryi; powtóre, z anielskiego pozdrowienia; po
trzecie, ze zstąpienia Ducha Św; po czwarte, z niewysłowionego poczęcia Syna
Bożego Podobnież i z tego promienieje zgoła świetlana piękność, iż Maryja
przoduje w dziewictwie, iż zostaje płodną bez naruszenia panieństwa, ciężarną
bez obciążenia, rodzicielką zaś bez boleści…
Wielka to bowiem rzecz
być dziewicą, ale być dziewicą-matką — rzecz niezmiernie większa. Słusznie też
sama tylko Maryja nie uczuwała owego nader przykrego obrzydzenia, jakie jak
wiadomo, znosić muszą wszystkie inne ciężarne niewiasty, ponieważ Ona jedna
tylko poczęła bez pożądliwości cielesnej. Dlatego też i w samym początku
swego poczęcia, kiedy właśnie inne niewiasty największych doznają cierpień,
Maryja z całą chyżością wstępuje na góry, ażeby służyć Elżbiecie. Ale też i
do Betlejem idzie, bezpośrednio przed samem porodzeniem, niosąc brzemię
lekkie, niosąc Tego, przez którego sama była niesioną. Również i w samym
porodzeniu jaką światłością jaśnieje to, iż ku nowej euforii nowe wydała
potomstwo, jedna wśród niewiast daleką będąc od ogólnego przekleństwa i
boleści rodzących! o ile będziemy oceniali rzeczy według ich rzadkości,
nie podobna znaleźć nic nadto rzadszego. Przecież w tym wszystkim Maria ani przedtem
podobnej sobie nie widziała, ani nie zostawiła podobnej w potomności. Te
wszystkie prawdy, o ile tylko dokładnie je rozważymy, bez wątpienia przejmą
nas podziwem, co więcej: czcią, pobożnością i pocieszeniem…
Ofiarowują się Królowi
dziewice, ale po Niej, albowiem pierwszeństwo Ona sobie samej zastrzega. Tym
bardziej Ona sama jedna poczęła bez naruszenia, nosiła bez obciążenia,
porodziła Syna bez boleści…
(Święty Bernard, Kazania o Najśw. Maryi Pannie, Kazanie o
Dwunastu Przywilejach N. M. P., tłum. ks. dr. Ildefons Bobicz, 1924 r.,
podkreślenie dodane)
https://novusordo-pl.blogspot.com/2022/12/swiety-bernard-kazania-o-najsw-maryi.html
