Familiaris Tractatio Verbi Divini* 435

Jezus powiedział do uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, iż trwoni jego majątek. Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”.

Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”.

Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, iż roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości.

Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.

Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. jeżeli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? jeżeli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?

Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi.

Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»

Chciałbym odnieść się do Słów Ewangelii według Świętego Łukasza. Przekaz tej nauki jest prosty, ale też głęboki w swojej prostocie. Zdanie „Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?” szczególnie przykuło moją uwagę. Z własnego doświadczenia wiem, iż jeżeli coś komuś powierzymy, a ta osoba zaprzepaści to, to ciężko będzie znów zaufać jej w jakiejkolwiek kwestii.

Ten fragment Ewangelii mówi również o wierności w małych i dużych sprawach. Według mnie można go zrozumieć tak: jeżeli ktoś nie podołał mniej istotnemu zadaniu, to tym bardziej nie podoła większemu. Zgadzam się z tymi słowami Jezusa, bo przecież żaden szanujący się człowiek nie powierzyłby ważnego zadania osobie, która nie potrafiła wykazać się choćby w błahostkach.

Autor: Marcel Smorczewski,
maturzysta w V Liceum w Tarnowie