26 I 2025 – III NIEDZIELA ZWYKŁA, NIEDZIELA SŁOWA BOŻEGO
Łk 1, 1-4; 4, 14-2
✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W owym czasie:
za: brewiarz.pl
Św. Łukasz – był jedynym autorem Ewangelii, który nie był pochodzenia żydowskiego.
Św. Łukasz był przyjacielem Św. Pawła, Apostoła pogan, największego z misjonarzy I wieku.
Był jego częstym towarzyszem podróży.
Jak wiemy 2 list do Tymoteusza został napisany niedługo przed męczeńską śmiercią Pawła.
O tym, iż Łukasz miał pogańskie, a nie żydowskie pochodzenie, wiemy z Listu do Kolosan 4, gdzie Paweł wymienia go pośród tych, którzy nie byli Żydami. Na końcu listu do Kolosan Paweł mówi, iż Łukasz był lekarzem. Z 2 Listu do Tymoteusza 4,11 wiemy, iż towarzyszył Pawłowi aż do końca jego działalności. Jak wynika ze wstępu do Dziejów Apostolskich, te dwie księgi, Ewangelia Św. Łukasza i Dzieje Apostolskie stanowią jedną całość. Łukasz napisał na końcu Dziejów o uwięzieniu Pawła, ale nic nie wspomina o prześladowaniach za Nerona w Rzymie w 64 roku. Należy przypuszczać, iż powstała we wczesnych 60-tych.
Jak Ewangelia Św. Łukasza powstała? Pisze o tym sam Łukasz na samym początku, 1,1-3
- Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas,
- tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa.
- Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu,
Z tych słów wynika, iż Łukasz należał do następnego pokolenia chrześcijan. Nie był sam świadkiem wydarzeń, które opisuje, ale relacje, którymi się posługuje, pochodzą z „pierwszej ręki”. Św. Łukasz rozumiał swoje zadanie jako kogoś, kto miał dokładnie zbadać i opisać to, co dotyczyło Chrystusa. Korzystał z najlepszych źródeł.
Czy Św. Łukasz był dokładny w tym, co opisał? W 1,1 Łukasz podkreśla, iż rzeczy, które opisuje, działy się „pośród nas”. Ewangelia powstała w czasie, gdy prawie wszyscy naoczni świadkowie – przede wszystkim apostołowie – żyli i mogli komisyjnie potwierdzić lub zaprzeczyć prawdzie tych słów.
Zwraca uwagę fakt, iż Ewangelia Łukasza, podobnie jak pozostałe cztery, jest prawie wyłącznie raportem tego, co się zdarzyło, według danych uzyskanych od naocznych świadków. Jest to zestaw faktów, które miały miejsce, raport słów, które były wypowiadane.
Św. Łukasz stwierdza w w. 3, iż zbadał wszystko ”dokładnie”. Ewangelia Św. Łukasza nie jest zwykłą historią, to słowa, które, łączenie z innymi księgami Pisma Świętego, zmieniają życie ludzi w sposób wyraźnie różny od wszystkich innych dzieł.
Św. Łukasz, w swojej Ewangelii ma swoje specyficzne podejście. Można powiedzieć: jego Ewangelią jest Dobra Nowina skierowana do pogan. Autor we wstępie również pisze również o tym, jaki ma cel: w. 4 czytamy: …dostojny Teofilu, 4. abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. Dosłownie: aby mógł znać pewność nauk.
Celem Ewangelii jest to, aby każdy, kto chce, mógł przekonać się o całkowitej pewności i prawdziwości Ewangelii o Chrystusie i o ratunku, jaki niesie Jezus Chrystus.
Teofil, pierwszy adresat Ewangelii, potrzebował upewnić się o ich prawdziwości. Ewangelia wg. Św. Łukasza ma mu w tym pomóc. Ma dostarczyć faktów.
Teofil mógł też pójść do naocznych świadków i skonfrontować to co przeczytał, mógł zapytać, czy tak naprawdę było. Niezależnie od tego, czy Teofil już stał się oddanym naśladowcą Chrystusa, czy jeszcze nie, ta Ewangelia miała cel: Aby wiara opierała się na faktach.
Istnieje podobieństwo pomiędzy adresatami Łukasza a nami. W czasach gdy Łukasz napisał do Teofila istniał duchowy głód – poczucie pustki, rozczarowania. Również dzisiaj istnieje duchowy. Ewangelia Św. Łukasza zajmuje się odpowiedzią na takie potrzeby. Można to zauważyć w kolejnym fragmencie Ewangelii, w rozdziale 4,
- Potem powrócił w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy.
- On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich.
- Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać.
- Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane:
- Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi,
- abym obwołał rok łaski od Pana.
- Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione.
- Począł więc mówić do nich: „ Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.”
Czytamy w w. 14. – Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei…. Św. Łukasz opisuje z jaką reakcją spotkało się nauczanie Jezusa – „ był wysławiany przez wszystkich.”
Następnie autor prowadzi nas w swoim opisie do rodzinnego miasta Jezusa, do Nazaretu. Pan Jezus, znajduje się w miejscowości, w której się wychował. W dzień szabatu Jezus udaje się do Synagogi. Podano Mu zwój, następnie przeczytał fragment Pisma. Było to proroctwo Izajasza, które odnosiło się do Mesjasza. Po odczytaniu tekstu wypowiedział słowa niezwykłe: Dziś spełniły się te słowa Pisma.
A więc, zdarzyła się rzecz bardzo ważna. Żydzi oczekiwali na Mesjasza. I teraz właśnie się doczekali.
Co jednak dla nich stało się ważniejsze niż to, iż Słowo Boga realizuje się na ich oczach?
Czytamy o tym w dalszej relacji Łukasza.
A co dla nas czytających te słowa w 2025 roku może być ważniejsze od tego faktu?
* Nawiązujący do sposobu św. Filipa Neri krótki, przystępny komentarz do Liturgii Słowa. Autorami refleksji na niedziele i święta są świeccy, osoby w różny sposób związane z naszym oratoryjnym duszpasterstwem. Mamy nadzieję, iż ta propozycja ciesząca się coraz większym Państwa zainteresowaniem, pomaga w przygotowaniu się do Mszy św. i jest także okazją do lepszego poznania osób, które z widzenia znamy z kościoła filipinów.
