2 godzin temu
Popularność kursów uważności i medytacji to wołanie współczesnego człowieka, który poszukuje duchowości odpowiadającej na jego wewnętrzne tęsknoty. To dowód, iż Kościół potrzebuje dziś „duszpasterstwa więzi”, towarzyszenia ludziom zakorzenionego w realiach życia.
Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” jesień 2024. W wolnym dostępie można przeczytać jedynie jego fragment. W całości jest otwarty tylko dla prenumeratorów naszego pisma i osób z wykupionym pakietem cyfrowym. Subskrypcję można kupić TUTAJ.
Uczestnicząc w spotkaniach i debatach na temat parafii, można mieć czasem poczucie, iż ich uczestnicy po raz kolejny wyważają otwarte drzwi. Pojawia się sporo pomysłów i „gotowców” – jak mogłoby być lepiej lub inaczej. Wiele osób oczekuje konkretnych metod pastoralnych, wręcz instrukcji: jak stworzyć parafię zdolną odpowiedzieć na poszukiwania współczesnego człowieka, dając mu ponadczasowe, a zarazem użyteczne wskazówki dla jego życia „tu i teraz”, w formie dla niego zrozumiałej i przyswajalnej. Dzięki refleksji nad parafią, jej kształtem i przyszłością mają się pojawić sposoby „zarzucenia sieci z innej strony łodzi”1.
Wyzwaniem wydaje się przejście przez te „otwarte drzwi”, ale też współtworzenie za nimi przestrzeni, która będzie „oswojona”, zapraszająca, bezpieczna i zarazem sprzyjająca rozwojowi. Tu już nie wystarczy piękne hasło „Człowiek drogą Kościoła”2. Dziś człowiek wychodzący ku drugiemu człowiekowi (lub przynajmniej zdolny go zauważyć) to elementarny punkt wyjścia w reanimacji naszych parafii i tworzeniu wspólnot, które mogą je rozwijać i współtworzyć.
Ale jak się za to zabrać? Jak nie wyważać drzwi, które już inni otworzyli? Z jakich doświadczeń korzystać, gdy chce się budować Kościół lokalny jako wspólnotę i wyjść do drugiego człowieka z Dobrą Nowiną? Warto przyjrzeć się kilku konkretnym pomysłom na reanimację i animację parafii w Polsce i szerzej – w Europie.
Więcej niż dodatkowa grupa
Pomysł „New Pastoral” – rozwoju małych grup domowych – zrodził się w polonijnej parafii w Fontainebleau, w miejscowości położonej na południe od Paryża. W roku 2014 zaczął przenikać do innych miejsc, a dziś w systemie „New Pastoral” zarejestrowanych jest sto osiemdziesiąt parafii we Francji i ponad sto parafii w Polsce.
Tekst ukazał się w kwartalniku „Więź” jesień 2024 jako część bloku tematycznego „Kościelna praca u podstaw”.
Pozostałe teksty bloku:
Krzysztof Rogula, „Kościół jak cebula. Latynoamerykańskie wspólnoty podstawowe”
Marek Kita, „Sąsiedzki Kościół powszechny”
Ks. Jacek Kempa, „Parafia bez księdza? Okiem teologa”
