25 marca w Kościele Katolickim obchodzimy dziś uroczystość Zwiastowania Pańskiego – na pamiątkę przyjścia Archanioła Gabriela do Maryi, aby ogłosić Jej, iż za sprawą Ducha Świętego pocznie Syna Bożego. Jak przypomina Episkopat, Kościół w Polsce obchodzi w uroczystość Zwiastowania Pańskiego także Dzień Świętości Życia. 30 lat temu papież Jan Paweł II ogłosił encyklikę „Evangelium vitae” („Ewangelia życia”). W 1998 r., w odpowiedzi na papieskie wezwanie, polscy biskupi ustanowili na 25 marca Dzień Świętości Życia. „Dzień ten jest połączony z Duchową Adopcją Dziecka Poczętego” – podkreśla Episkopat w dzisiejszym komunikacie.
Od początku uroczystość miała wysoką rangę. Była uważana za święto Pańskie. Papież św. Sergiusz I (687-701) polecił, aby w święto Zwiastowania, podobnie jak w święto Ofiarowania Pana Jezusa, Narodzenia i Zaśnięcia Maryi, wychodziła procesja z litanią z kościoła św. Hadriana do bazyliki Matki Bożej Większej.
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
BibliaNaDziś: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie on wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida” (Łk 1, 26-38).
Encyklika Jana Pawła II „Evangelium vitae”
W odpowiedzi na wezwanie papieża Jana Pawła II Episkopat Polski w 1998 r. uroczystość Zwiastowania Pańskiego ustanowił Dniem Świętości Życia. 30 lat temu Ojciec Święty Jan Paweł II zaprezentował wiernym encyklikę „Evangelium vitae” („Ewangelia życia”) w rozważaniu na Anioł Pański.
W encyklice „Evangelium vitae” („Ewangelia życia”) z 1995 r. papież wskazał na konieczność „budzenia w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i społeczeństwie świeckim wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia w każdym momencie i w każdej kondycji”.
Nikt nie może się domagać, aby popełniono ten akt zabójstwa wobec niego samego lub wobec innej osoby powierzonej jego pieczy, nie może też bezpośrednio ani pośrednio wyrazić na to zgody. Żadna władza nie ma prawa do tego zmuszać ani na to przyzwalać
— zastrzegł Jan Paweł II.
Zaznaczył w dokumencie, iż „badania prenatalne nie wzbudzają obiekcji moralnych, o ile są podejmowane w celu wskazania ewentualnych terapii, których podjęcia wymaga zdrowie dziecka nienarodzonego”. Zastrzegł, iż „jeśli służą do wykonywania przerwania ciąży, wówczas mamy odczynienia z aborcją eugeniczną”.
Zastrzegł, iż „należy odróżnić eutanazję od decyzji o rezygnacji z tak zwanej ‘uporczywej terapii’, czyli zabiegów medycznych, które przestały być adekwatne do realnej sytuacji chorego, ponieważ nie są już współmierne do rezultatów”. Zwrócił uwagę, iż już papież Pius XII dozwolił uśmierzanie bólu dzięki narkotyków, nawet, gdy w konsekwencji prowadzi to do ograniczenia świadomości i skrócenia życia, ‘jeżeli nie istnieją inne środki’”.
Potępił także „działania naruszające całość osoby ludzkiej” – okaleczenia, tortury zadawane ciału i duszy, a także próby wywierania przymusu psychicznego. Za ubliżające godności ludzkiej uznał nieludzkie warunki życia, arbitralne aresztowania, deportacje, niewolnictwo, prostytucję, handel ludźmi, a także nieludzkie warunki pracy, w których „traktuje się pracowników jak zwykłe narzędzia zysku, a nie jak wolne, odpowiedzialne osoby”.
Przyznał, iż „konieczność odebrania napastnikowi możliwości szkodzenia prowadzi czasem do pozbawienia go życia”.
W takim przypadku spowodowanie śmierci należy przypisać samemu napastnikowi, który naraził się na nią swoim działaniem, także w sytuacji, kiedy nie ponosi moralnej odpowiedzialności ze względu na brak posługiwania się rozumem
— wyjaśnił Jan Paweł II.
Świętość życia, znaki nadziei i „kultura śmierci”
Życie jest święte: tylko Bóg jest jego Panem! Każdy wyłom w jednolitym froncie absolutnego poszanowania życia jest zagrożeniem dla samych fundamentów ludzkiego współżycia, zdrowej demokracji i prawdziwego pokoju
— powiedział papież Jan Paweł II, prezentując wiernym encyklikę w rozważaniu na Anioł Pański 26 marca 1995 r.
Życie ludzkie Ojciec Święty definiował w „Evangelium vitae” jako „fundamentalną wartość, zakorzenioną w godności człowieka, jedynego stworzenia, które jest osobą, istotą zarazem cielesną i duchową”. Encyklikę papież określił jako „medytację o życiu, ukazanym we wszystkich jego wymiarach przyrodzonych i nadprzyrodzonych: medytacją przenikniętą wdzięcznością wobec Pana, Boga życia”. Ta wdzięczność to zarazem stanowcze wezwanie, abyśmy służyli temu dobru, głosząc światu tytułową „Ewangelię życia”.
Św. Jan Paweł II, prezentując encyklikę wiernym, zwrócił uwagę na pewne „znaki nadziei”: coraz bardziej powszechne potępienie wojny, sprzeciw wobec łamania praw człowieka, mobilizacja w walce z głodem, narkomanią i nieuleczalnymi chorobami. Z drugiej jednak strony dostrzegał szerzenie się „kultury śmierci”, których przejawem były bratobójcze wojny, ale także wszelkie formy przemocy wobec najsłabszych – zwłaszcza „zamachy na rodzące się życie oraz na życie osób starych i nieuleczalnie chorych”.
Legalizacja aborcji i coraz powszechniejsze rewindykacje dotyczące eutanazji również oznaczają porażki ‘kultury życia’
— powiedział Ojciec Święty.
W Dniu Świętości Życia Kościół katolicki w Polsce zachęca rodziny i osoby samotne oraz organizacje i wspólnoty katolickie do dziękczynienia Bogu za dar życia. W stołecznym sanktuarium Jasnogórskiej Matki Życia (kościół pw. Ducha Świętego) podczas Mszy Świętej będzie można złożyć przyrzeczenie duchowej adopcji dziecka poczętego.
Jak podjąć Duchową Adopcję Dziecka Poczętego?
Centralny Ośrodek Duchowej Adopcji znajduje się w Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze
— podaje KEP.
Duchowa Adopcja Dziecka Poczętego polega na indywidualnym modlitewnym zobowiązaniu podjętym w intencji dziecka zagrożonego zabiciem w łonie matki. Trwa 9 miesięcy. Osoba podejmująca modlitwę odmawia jedną dowolnie wybraną Tajemnicę Różańca oraz modlitwę w intencji dziecka i jego rodziców
— czytamy na stronie Episkopatu.
Jak wskazują biskupi, do wyżej wymienionych możemy dołączyć dodatkowe postanowienia, takie jak adoracja Najświętszego Sakramentu, czytanie Pisma Świętego, Komunia Święta, praktyki ascetyczne lub konkretna pomoc osobom potrzebującym.
Należy podejmować postanowienia realne, mając na uwadze indywidualne możliwości ich wypełnienia. Duchowa adopcja dziecka poczętego może być podjęta w dowolnym czasie, również prywatnie w domu, ale zwyczajowo w uroczystej formule zapoczątkowuje się ją w uroczystość Zwiastowania Pańskiego lub inne święto Matki Bożej
— informuje KEP.
Inicjatorami powstania w Polsce duchowej adopcji byli świeccy skupieni we wspólnocie „Straż Pokoleń” przy paulińskim kościele Świętego Ducha w Warszawie, skąd, co roku wyrusza piesza pielgrzymka na Jasną Górę. W tym kościele, 2 lutego 1987 roku, zostały złożone pierwsze przyrzeczenia Duchowej Adopcji. w tej chwili jest to Sanktuarium Jasnogórskiej Matki Życia
— podkreśla Episkopat.
aja/PAP, ekai.pl, episkopat.pl
![25.03.2025 [Łk 1, 26-38]](https://ewtn.pl/wp-content/uploads/2025/03/JMJ-25032025.jpg)
