W uroczystość Zwiastowania Pańskiego wiele osób rozpoczyna
duchową adopcję dziecka poczętego. To wspaniałe dzieło rozwija się w
Polsce już około 40 lat. Ci, którzy duchowo adoptują, ratują dzieci i
otrzymują wiele Łask Bożych.
Jak to się wszystko zaczęło
Początki Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego wiążą się z
objawieniami Matki Bożej w Fatimie. Modlitwa duchowej adopcji powstała
po objawieniach fatimskich, stając się odpowiedzią na wezwanie Matki
Bożej do modlitwy różańcowej, pokuty i zadośćuczynienia za grzechy,
które najbardziej ranią Jej Niepokalane Serce. Zabijanie nienarodzonych
na pewno jest takim ciężkim grzechem.
Do dziś nie wiadomo, kto jest autorem tekstu modlitwy, znanej
wszystkim tym, którzy adoptowali duchowo dziecko. Wiadomo jedynie, iż
autor to mężczyzna należący do Światowego Apostolatu Fatimskiego,
organizacji która powstała w roku 1947. Jej celem jest propagowanie
orędzia z Fatimy i podejmowanie wszelkich możliwych inicjatyw, by świat
wypełnił prośby przekazane podczas fatimskich objawień.
Założycielem Apostolatu Fatimskiego jest ks. Harold Colgan, który
w swym kościele parafialnym w Painfield, w stanie New Jersey, jako
pierwszy kapłan w USA zaczął mówić o obietnicach i ostrzeżeniach z
Fatimy. Jego inicjatywa gwałtownie przekształciła się w apostolat
międzynarodowy, a w jej szeregach pod koniec lat 80-tych znajdowało się
10 milionów katolików. Do dziś organizacja ta najprężniej rozwija się w
USA i na zachodzie Europy.
Duchową adopcję dziecka poczętego na polski grunt przeszczepił dr
Paweł Milcarek filozof chrześcijański. Kiedy w drugiej połowie lat 80’
był on w Londynie, odwiedził katolicką katedrę. W jej przedsionku, na
stoliku leżały różne materiały, reklamujące dzieła Kościoła w Anglii.
Przeglądając te materiały, dr Milcarek natrafił na folder Apostolatu
Fatimskiego, reklamujący jego nowe dzieło „Duchową adopcję dziecka
poczętego” wraz z modlitwą. Później, w roku 1987 dr. Paweł Milcarek w
styczniowym numerze „Rycerza Niepokalanej” opublikował artykuł opisujący
dzieło duchowej adopcji, w którym m.in. podał tekst modlitwy oraz swoje
zobowiązanie do podjęcia tej adopcji. Od tego momentu dzieło to
zaczęło, wprost błyskawicznie, szerzyć się na obszarze całej Polski.
Cuda duchowej adopcji
Wiele osób, które dokonały duchowej adopcji dziecka poczętego,
doznało cudów. Młode małżeństwo adoptowało duchowo dwoje dzieci. Wkrótce
okazało się, iż żona jest w ciąży. euforia rodziców nie trwała jednak
długo, gdyż w trzecim miesiącu ciąży młoda mama zachorowała na różyczkę i
zapalenie płuc. Lekarz ginekolog zalecił przeprowadzenie aborcji, gdyż
jego zdaniem poród zagraża życiu matki, a dziecko miało urodzić się
kalekie. Rodzice nie zamierzali jednak słuchać „dobrych rad” medyka.
„Jak boleśnie to przeżyliśmy, jedynie Pan Bóg wie, do którego też ze
zdwojoną gorliwością, zaczęliśmy się modlić. Nasza ufność i zawierzenie
Bogu rosło, w miarę zbliżania się terminu rozwiązania” – czytamy w
świadectwie mamy dziecka. Ta ufność Bogu wydała dobre owoce. Dokładnie w
dniu, kiedy kończyła się duchowa adopcja obojga rodziców, na świat
przyszedł ich piękny i zdrowy synek.
Ja sam mogę zaświadczyć o wielkiej mocy dzieła duchowej adopcji
dziecka poczętego. Od lat duchowo adoptuje maleństwa. adekwatnie to nawet
pogubiłem się w rachubie, ile to już dzieci, w ten sposób adoptowałem.
Wiem jednak na pewno, iż uczestniczenie w tym wspaniałym dziele,
sprowadza na adoptującego bardzo wiele Bożych Łask. Wraz z moją żoną,
która również adoptuje duchowo, mamy na ziemi czworo wspaniałych dzieci.
Uważam to, za jeden z darów Bożych, związanych z duchową adopcją.
Jak podjąć duchową adopcję dziecka poczętego
Duchową Adopcję można podjąć prywatnie lub publicznie – w
kościele, we wspólnocie lub podczas pielgrzymki. Należy
wypowiedzieć formułę przyrzeczenia Duchowej Adopcji. „Najświętsza Panno,
Bogarodzico Maryjo, wszyscy Aniołowie i Święci, wiedziony/a pragnieniem
niesienia pomocy w obronie nienarodzonych Ja, (Imię i Nazwisko),
postanawiam mocno i przyrzekam, iż od dnia (…) biorę w duchową adopcję
jedno dziecko, którego imię jedynie Bogu jest wiadome, aby przez 9
miesięcy, każdego dnia modlić się o uratowanie jego życia oraz o
sprawiedliwe i prawe życie po urodzeniu. Postanawiam: odmawiać codzienną
modlitwę w intencji nienarodzonego, codziennie ofiarować jeden
dziesiątek różańca, podjąć postanowienie: (krótki opis postanowienia)
Modlitwa do codziennego podmawiania „Panie Jezu za
wstawiennictwem Twojej Matki Maryi, która urodziła Cię z miłością oraz
za wstawiennictwem świętego Józefa, Człowieka Zawierzenia, który
opiekował się Tobą po urodzeniu, proszę Cię w intencji tego
nienarodzonego dziecka, które duchowo adoptowałem, a które znajduje się w
niebezpieczeństwie zagłady”.
