Droga krzyżowa, czyli Stacje Jerozolimskie.

salveregina.pl 10 godzin temu

Zdjęcie: Droga krzyżowa

DROGA KRZYŻOWA ZBAWICIELA PANA, CZYLI STACJE JEROZOLIMSKIE.

POBUDKI DO ODPRAWIANIA DROGI KRZYŻOWEJ

Św. Bernard. „Nic tak skutecznego nie jest do leczenia ran duszy, jako Ran Jezusowych rozmyślanie”.

Albertus Magnus. „Pobożne rozmyślanie Męki Jezusowej daleko więcej korzyści przynieść może człowiekowi, aniżeli gdyby rok cały pościł o chlebie i wodzie i codziennie się biczował.”

Świętej Gertrudzie objawionym było, iż kto nabożnie Mękę Pańską czy to myślą, czy czytaniem, czy też modląc się rozważa, nieskończenie większą wyrządza Panu Bogu Chwałę, aniżeli przez inne pobożne uczynki. „Kto by oziąbł w Służbie Bożej, uczuje gorącość ducha, jeżeli się uda do rozmyślania Męki Chrystusowej. Jak bowiem jest niepodobna nosić w ręku mąkę, aby żaden nie został na niej proszek, tak też być nie może, aby kto choć krótkim rozmyślaniem o Męce Pańskiej, nie miał z niej odnieść pożytku” (Słowa Pana Jezusa do Św. Gertrudy).

Św. Gertruda napomina nas, abyśmy zawsze choćby krótko rozmyślali Mękę Pańską, albo odmawiali modlitwy odnoszące się do Cierpień Jego.

Nauka o Drodze Krzyżowej.

Źródło: Kwiaty Pasyjne 1906

Nabożeństwo to wprawdzie każdego czasu odprawiać można, szczególnie jednak zaleca się takowe podczas Wielkiego Postu.

Papież Benedykt XIV ze wszystkich nabożeństw o Męce Pańskiej najwyżej cenił nabożeństwo „Drogi Krzyżowej”, a to dlatego, iż ono jest najzdatniejsze, „aby grzeszników do pokuty pobudzić, oziębłych nową gorliwością rozgrzewać, a sprawiedliwych coraz to do większej doskonałości doprowadzić”.

Obchodząc Drogę Krzyżową, stawiamy sobie przed oczy ową Świętą Drogę, którą Pan Jezus postępował, ciężarem Krzyża obarczony, od domu Piłata aż na gorę kalwaryjską, na miejsce ukrzyżowania.

Poznaj dalszą część nauki

Najświętsza Marya Panna po Wniebowstąpieniu Chrystusowym częstokroć tę Drogę Świętą tak sama jako też w towarzystwie Świętych Niewiast odwiedzała, a za Jej przykładem poszli i pierwsi chrześcijańscy mieszkańcy miasta Jerozolimy i Ziemi Świętej. I oni odwiedzali pilnie pamiętne miejsca Męki Pańskiej. W dalszych wiekach przybywali pobożni Chrześcijanie i z najodleglejszych okolic, aby owe miejsca święte, które Pan Jezus Potem Swoim i Krwią Najświętszą pokropił, poznać i serdecznie uszanować, a stąd i pożytek zbawienny pobierać.

Kościół Święty zaś, aby zachęcać wiernych do odwiedzania nabożnego owych Miejsc Świętych, obdarzył je z powierzonej Sobie Skarbnicy Zasług Chrystusowych licznymi odpustami, które odwiedzając pielgrzymi, mogli uzyskać. Gdy zaś dla wielkiej odległości nie było każdemu dano na Miejsca Święte zdążyć, gdy osobliwie wtenczas, kiedy te Miejsca Święte dostały się pod panowanie niewiernych Mahometan, zawziętych nieprzyjaciół Krzyża Chrystusowego i całego Chrześcijaństwa, odwiedzanie tych miejsc świętych połączone było z największym niebezpieczeństwem życia, — dozwolił Kościół Święty, aby i po innych miejscach w kościołach i kaplicach urządzano w krzyżach, obrazach i innych wizerunkach pamiątki zdarzeń bolesnych owej Drogi Świętej w Jeruzalem i udzielił nawiedzającym te wyobraźnie Tajemnic Męki Pańskiej tych samych odpustów, jakie były nawiedzającym Miejsca Święte w Jeruzalem udzielone.

Do zaprowadzenia i rozszerzenia nabożeństwa Drogi Krzyżowej, jak się teraz po kościołach naszych odprawia, przyczynili się osobliwie Ojcowie Zakonu Św. Franciszka. Tym Ojcom bowiem oddana jest od roku 1343 straż nad Miejscami Świętymi w Jeruzalem. Strażujący tam Ojcowie rozkochali się w odwiedzaniu Drogi Krzyżowej tak wielce, iż powracając do ojczystych krajów, dalej tego nabożeństwa pilnowali i one pomiędzy wiernymi rozpowszechniali. Aby to uskutecznić, urządzali oni w pobliżu kościołów swoich na stosownym miejscu podobną Drogę Krzyżową, jak owa Droga Krzyżowa w Jeruzalem. Dzielili bowiem owe miejsce na 14 stacji, to jest na 14 miejsc zastanowienia się, a te miejsca naznaczali przez ustawienie drewnianego krzyża, które później ozdobiono obrazami, szczególniej Jezusa Pana. Później urządzano takowe Stacje i po licznych kościołach — tak na przykład Św. Leonard z Portu Mauricio 572 Drogi Krzyżowe urządził; — a teraz rzadko znaleźć Kościół Katolicki, gdzieby nie było Drogi Krzyżowej.

Któreć zaś są szczególne owoce nabożeństwa Drogi Krzyżowej?

Oto przez obchodzenie Drogi Krzyżowej wzrastają w sercach ludzkich osobliwie następujące cnoty:

Miłość do Jezusa Chrystusa cierpiącego i za nas na krzyżu umierającego.
Żal i skrucha za grzechy, za które Pan Jezus tak wiele musiał cierpieć.
Poddanie się pod Najświętszą Wolę Ojca niebieskiego w krzyżach i utrapieniach, które Opatrzność Boska na nas dopuszcza.
Wytrwanie w dobrym aż do śmierci.

Oprócz tych owoców Łaski Bożej możemy dostąpić przez obchodzenie Drogi Krzyżowej bardzo licznych odpustów zupełnych i cząstkowych, których wprawdzie według rozkazu Kościoła Świętego szczególnie wyliczać nie dozwolono, które zasię są bardzo liczne, bo są te same, których dostąpić mogą pielgrzymi, którzy nabożnie odwiedzają miejsca święte w Jeruzalem. Z tych odpustów można ofiarować jeden zupełny na pożytek własnej duszy, inne wszystkie na pożytek dusz w Czyśćcu cierpiących, które osobiście wymieniać dozwolono.

Jak Mękę Chrystusową pożytecznie i zbawiennie rozpamiętywać.

Rozważ:

1) Kto cierpiał?

Najniewinniejszy, Najświętszy, Który wszystko dobrze uczynił, nasz Pan i Sędzia, Syn najmilszy Ojca Niebieskiego. Tak to Bóg umiłował świat, iż Jednorodzonemu Synowi Swemu nie przepuścił! Któż ja jestem, abym miał mruczeć, gdy mi ucierpieć trzeba?

2) Cóż ucierpiał?

Niewdzięczność i wzgardy, smutek i ciężkość, niewymowne męki na duszy i na ciele, najsroższą i najhaniebniejszą śmierć. On był Człowiekiem jako i ja, i wszystkie Boleści prawdziwie bolesnym uczuciem cierpiał, jako ludzie cierpieć mogą. Cóż są moje boleści w porównanie z Jego?

3) Czemuż tyle cierpiał?

Bo tak Ojciec Niebieski, jak On Sam chciał. Cierpiał i umarł, aby Prawdę Nauki Swojej Krwią Swoją potwierdził; aby nam wielkość Miłości Boskiej pokazał, aby nam Łaskę u Boga, odpuszczenie grzechów i żywot wieczny zapewnił i wyjednał; aby nas dobrymi i szczęśliwymi ludźmi uczynił. Dlatego Jezus cierpiał, abym ja był zbawiony.

4) Za kogóż cierpiał?

Za wszystkich ludzi, za niewdzięczników, za Swoich nieprzyjaciół. Wszystkich Miłością Swoją objął. A ja bym miał jednego miłości mojej odłączyć? Najpodlejszy, najnikczemniejszy człowiek jest tak drogo odkupiony jak i ja. Jakże nieoszacowana jest dusza ludzka. Syn Boski Krew Swoją za nią przelał. Biada temu, który tak drogo odkupioną duszę gubi!

5) Jakże cierpiał?

Z cierpliwością stateczną i z poddaniem się pod Wolę Bożą; chętnie i milcząc jak baranek; ufając w Bogu i będąc Mu posłusznym aż do śmierci. Cierpiał za nas, zostawiając nam przykład, abyśmy w ślady Jego wstępowali.

6) Jakiż ma być pożytek Jego Męki dla mnie?

Abym się grzechu wyrzekł i onemu nie jakoś umarł, a temu żył, który za mnie umarł, naśladując Go wiernie, ażebym się szczerze poprawił, ku dobremu się stał ochotniejszy, do wypełnienia choćby też najprzykrzejszych obowiązków moich silniejszy, ku bliźniemu uczynniejszy, w krzyżach cierpliwszy, we wszystkim za spokojniejszy, zgadzał się całkowicie z Wolą Bożą, abym tak dostąpił onej szczęśliwości, którą mi Zbawiciel mój przyobiecał i wysłużył. To ci jest do czego mnie wdzięczność i miłość ku Chrystusowi zobowiązuje. Szczera prawdziwa poprawa ma być pożytkiem rozmyślania Bolesnej Męki Jego i owocem nabożeństwa mego.

Nabożeństwo do Pana Jezusa Cierpiącego, czyli rozmyślanie Bolesnej Męki Jego

Źródło: Porcyunkula czyli Skarb Łaski seraficznego nabożeństwa do Matki Boskiej Anielskiej 1901

Patrząc na ten Boży świat, widzimy, iż na nim pełno nędzy i utrapienia, nie ma człowieka, który by nie był obarczony najrozmaitszymi krzyżami. Monarcha na tronie, rzemieślnik przy warsztacie, rolnik przy pługu, słowem każdy z nas ma swoje dolegliwości. Wśród cierpień szukamy ulgi i pociechy; szukamy przyjaciela, który by z nami podzielił naszą boleść. Tymczasem doznajemy najczęściej największego zawodu. Świat, kiedy od niego stronimy, uśmiecha się do nas, obiecuje nam drogę usłaną kwiatami szczęścia, wesela i pomyślności, — a o ile pójdziemy za jego obietnicami, o ile zapiszemy się pod chorągiew jego zwolenników; daje nam do picia kielich goryczy i rozpaczy. Ludzie, którzy się mienią być naszymi przyjaciółmi, słuchają naszych jęków bolesnych, ale najczęściej dla tego, ażeby mieli o czym mówić przed drugimi i naigrawać się z naszego nieszczęścia… Gdzież wtedy mamy szukać pociechy w cierpieniach? Oto u Jezusa cierpiącego i umierającego za nas. Pod jego krzyżem… w Jego Sercu włócznią przebitym znajdziemy schronienie i lekarstwo na wszystkie boleści nasze. Stańmy pod krzyżem, a usłyszymy te słowa: „Pójdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy jesteście obciążeni i jęczycie pod krzyża dolegliwościami… pójdźcie, a Ja was wesprę Moją Łaską, ożywię Moim Przykładem, a po trudach zniesionych cierpliwie, koronę Chwały na was włożę”. Ach jakże są prawdziwe te słowa Najsłodszego Zbawiciela?… Człowiek skołatany największymi cierpieniami, gdy stanie pod krzyżem i spojrzy na Jezusa na nim wiszącego, zamiast narzekać, łzami się zaleje i zawoła z pokorą: „O Jezu, wszak żeś Ty niewinny a tak straszne męczarnie ponosisz”, a ja… grzesznik największy mamże być wolny od cierpień? Ty modlisz się i mówisz: „Ojcze nie moja, ale Twoja wola niech się stanie”, a ja miał żebym sarkać przeciw wyrokom Opatrzności Bożej?.. O nie! tego nie uczynię… owszem pragnę cierpieć i cierpienia moje uświęcać Twoimi… pragnę iść ślad w ślad za Tobą… o daj mi tylko wytrwałość aż do końca. Po takim wyznaniu spokój niewymowny wstępuje w duszę człowieka, a serce nabiera takiej odwagi i męstwa, iż staje się gotowe znieść biedy i klęski całego świata. Każda boleść pod krzyżem staje się radością, każde nieszczęście błogosławieństwem.

Wreszcie pod krzyżem poznajemy Miłość Pana Jezusa ku nam, i wielkość grzechu, dla zniszczenia, którego Pan Jezus umarł. Dlatego też Święty Albert Wielki powiada, iż rozmyślanie Bolesnej Męki Jezusa więcej znaczy, aniżeli gdyby kto o chlebie i wodzie co Piątek pościł, albo co tydzień aż do krwi się biczował; albo codziennie cały psałterz odmawiał. Święty Bonawentura mówi, iż rozmyślanie Męki Jezusa sprawia powszechne uświęcenie w duszy. A u Świętego Bernarda czytamy, iż więcej ma znaczenia jedna łza wylana nad Męką Zbawiciela, aniżeli odprawianie pielgrzymki do Ziemi Świętej.

Pomiędzy rożnymi sposobami rozpamiętywania Męki Jezusa, jest także odbywanie drogi krzyżowej, o której powiedział Ojciec Święty Benedykt XIV, iż jest najskuteczniejszym środkiem do nawrócenia grzesznika; do rozgrzania oziębłego w wierze; do coraz większego uświęcania się duszy sprawiedliwej. Nabożeństwo to udarowane zostało licznymi odpustami, które i za dusze w Czyśćcu ofiarować można. Warunki dostąpienia tych odpustów są następujące:

Odbywać Drogę krzyżową, przed Stacjami kanonicznie ustanowionymi.
Być w stanie Łaski, to jest: nie mieć na sumieniu grzechu śmiertelnego — trzeba się przeto wpierw wyspowiadać, a przynajmniej wzbudzić w sobie żal serdeczny i postanowienie spowiadać się jak najprędzej.
Przed każdą Stacją rozmyślać.
Wszystkie Stacje obejść jednego dnia.
Modlić się w końcu na intencję Ojca Świętego.

Odpusty przywiązane do Drogi Krzyżowej

1. Droga Krzyżowa, czyli 14 Stacji, powinna być według przepisów Kościoła Św. urządzona i 14 krzyżów drewnianych, dla każdej Stacji jeden, od adekwatnego kapłana poświęcone.

Poznaj dalszą część odpustów

2. Ażeby pozyskać odpusty, przywiązane do Drogi Krzyżowej, potrzeba oprócz stanu Łaski, prawdziwego żalu itd., spełnienia następujących warunków:

a) Trzeba rozważać Mękę Pańską, bez czego odpustów zyskać nie można. Odmówienie 6 Ojcze nasz i Zdrowaś Marya pod koniec stacji bynajmniej nie są konieczne do uzyskania odpustu, jest to tylko zwyczaj pobożny, Wzbudzenie aktu żalu przy pojedynczych stacjach jest wprawdzie polecenia godne, ale do pozyskania odpustów nie potrzebne. Wystarcza więc rozważać Mękę Pana Jezusa w całości, tym więcej rozważanie o tej lub owej stacji, kiedy się wszystkie obchodzi,

b) Dla pozyskania odpustów wymaga się też zwiedzenie wszystkich Stacji, przy czym nie wolno ani jednej pominąć. Jednakże nie potrzeba koniecznie poruszenia ciała od jednej stacji do drugiej. Dość wtedy, gdy kapłan z dwoma służącymi lub śpiewakami idzie od Stacji do Stacji, aby przy każdej odmawiać modlitwy zwyczajne, tak iż lud na nie odpowiada. W tym jednak powinien lud się zwracać do pojedynczych stacji i zwrócony do nich klękać i podnosić się razem z kapłanem.

3. Przy prywatnym obchodzeniu Drogi Krzyżowej trzeba zawsze dla zyskania odpustów obejść Drogę Krzyżową od jednej Stacji do drugiej. Ojcze nasz i Zdrowaś Marya przy każdej Stacji nie są niezbędnie potrzebne, ażeby móc pozyskać odpusty, trzeba odwiedzić 14 Stacji w jednym ciągu, tj. bez znacznej przerwy.

4. Przez odprawianie Drogi Krzyżowej zyskuje się wszystkie te odpusty, które by uzyskał ten, co osobiście nawiedza Święte Miejsca w Jerozolimie tj. Stacje Drogi Krzyżowej w Jerozolimie.

Wszystkie odpusty Drogi krzyżowej mogą być ofiarowane za dusze w Czyśćcu.

Nauka o dostąpieniu odpustów Drogi Krzyżowej

Dla dostąpienia odpustów Drogi Krzyżowej koniecznie potrzeba najpierw, aby Stacje byty zaprowadzone i poświęcone przez kapłana do tego upoważnionego; potrzeba dalej, aby odprawiający drogę krzyżową postępował od Stacji do Stacji, o ile na to liczba osób uczestniczących w tym nabożeństwie i miejsce pozwala i aby zarazem rozpamiętywał według zdolności swojej Mękę Pańską. Na zakończenie mówi się 1 Ojcze nasz, 1 Zdrowaś Marya i 1 Chwała Ojcu według intencji Ojca Św. — Chorzy, tudzież wszyscy, którym niepodobna odwiedzić Stacji, mogą uzyskać odpustów Drogi Krzyżowej odmówiwszy nabożnie i z sercem skruszonym 14 Ojcze nasz, 14 Zdrowaś i tyleż Chwała Ojcu, odnośnie do 14 stacji drogi krzyżowej, a potem jeszcze 5 Ojcze nasz, 5 Zdrowaś Marya i tyleż Chwała Ojcu na pamiątkę Pięciu Ran Pana Jezusa, a wreszcie jeszcze 1 Ojcze nasz, 1 Zdrowaś i 1 Chwała Ojcu w intencji Ojca Św. Podczas tych 20 Ojcze nasz, Zdrowaś Marya i Chwała Ojcu powinna przynajmniej jedna z osób uczestniczących w tej modlitwie trzymać w ręku krucyfiks mosiężny lub z innej trwałej materii zrobiony, a poświęcony przez kapłana do tego upoważnionego. — Odpusty tej Drogi Krzyżowej są te same, jakich Papieże udzielili tym, którzy osobiście odwiedzają Miejsca Święte w Jerozolimie. Innocenty XI. i XII., Benedykt XIII., i XIV., Klemens XII., Klemens XIV. 26. stycznia 1773, Pius IX. 11. sierpnia 1863 i Leon XIII, 14. marca 1884.)

NAJNOWSZE POSTANOWIENIA Papieża Piusa XI w sprawie zyskiwania odpustów Drogi Krzyżowej.

Aby usunąć na przyszłość wszelkie wątpliwości co do odpustów Drogi Krzyżowej, Ojciec Święty Pius XI., w obecności Kardynała Penitencjariusza Większego, na posłuchaniu w dniu 17 lipca 1931 roku, na mocy Swej Najwyższej Władzy zniósł wszystkie poszczególne odpusty, nadane przedtem temu nabożeństwu i łaskawie zawyrokował, że:

Wszyscy wierni, którzy bądź to pojedynczo, bądź wspólnie odprawią, przynajmniej ze sercem skruszonym, pobożną praktykę
Drogi Krzyżowej prawnie erygowanej i wedle przepisów Stolicy Apostolskiej, mogą uzyskać:
a) odpust zupełny tyle razy, ile razy to nabożeństwo całkowicie odprawią;
b) Drugi odpust, również zupełny, jeżeli przystąpią do Stołu Pańskiego w dniu odprawienia Drogi Krzyżowej, albo też, jeżeli po dziesięciokrotnym odprawieniu Drogi Krzyżowej w przeciągu miesiąca przystąpią do Komunii Świętej.
c) Odpust cząstkowy 10 lat i tyluż kwadragen za poszczególne Stacje, jeśliby przypadkiem zaczętej Drogi Krzyżowej z jakiejś słusznej przyczyny nie mogli skończyć.

Ci, którzy by nie mogli ze słusznych powodów odmówić wszystkich przepisanych Ojcze nasz, Zdrowaś Marya i Chwała Ojcu dla uzyskania odpustu zupełnego, mogą uzyskać odpust cząstkowy 10 lat i tyluż kwadragen za każde Ojcze nasz i Zdrowaś Marya i Chwała Ojcu; chory natomiast może uzyskać odpust zupełny, bez dodawania modlitw, jeżeli tylko może ucałować krzyż, specjalnie na to poświęcony, lub choćby tylko nań spojrzał.

Powyższe rozporządzenie i unormowanie sprawy odpustów Drogi Krzyżowej wyszło ze Świętej Penitencjarii Apostolskiej dnia 20 grudnia 1931 roku.

Uwaga 2: Święty Albert tak mówi o nabożeństwie Drogi Krzyżowej: o ile przejdziesz sobie w myśli i rozważysz Mękę Zbawiciela, masz większą zasługę, aniżeli gdybyś rok cały pościł piątki o chlebie i wodzie, lub do krwi się biczował”. Nabożeństwo to wprawdzie każdego czasu odprawiać można, szczególnie jednak zaleca się takowe podczas Wielkiego Postu.

Niepokalana Matka Jezusowa pierwsza zaczęła obchodzić Drogę Krzyżową, dając nam przykład, abyśmy i my to czynili.

DROGA KRZYŻOWA

„Kto chce iść za Mną niech sam siebie zaprze, niech weźmie krzyż swój i niech naśladuje Mnie“ (Mt 16, 24).

ROZPOCZĘCIE DROGI KRZYŻOWEJ

PIEŚŃ NA ROZPOCZĘCIE DROGI KRZYŻOWEJ.

1. Zastanów się, o człowiecze na chwilkę małą, * Skup się w duszy, bo pójdziemy drogą krzyżową: * Mękę Pańską rozważać, * Za grzechy łzy wylewać, * Modlitwami duszom wiernym z Czyśćca pomagać.

Poznaj dalsze zwrotki pieśni

Chrystusa Pana czcicielu, co Nieba szukasz, * A rozkosze tego świata w nienawiści masz, * Pójdź tu nabożnie śpiewaj, * Za grzechy łzy wylewaj, * Jezusa bolesną drogę w sercu rozważaj.
Będziemy wszyscy społecznie Jezusa prosić, * Za dusze w czyścowych mękach pilno się modlić, * Bo gdy my też pomrzemy, * A tam się dostaniemy, * Tej pomocy z pragliwością czekać będziemy.
Bo w tych tu czyścowych mękach mogę rzec śmiele * Iże już tam każdy z nas ma swe przyjaciele, * Co żałośnie wołają, * Z nas pomocy żądają. * Ach zmiłujcie się nad nami, bracia kochani!
Ach wspomnijcie na rodziców, córki, synowie, * Którzy już to przez lat wiele są na cmentarzu. * Swe majątki co mieli, * Tu je wam zostawili, * Nic innego prócz modlitwy was upraszali.
Pójdźmy teraz chrześcijanie drogą krzyżową, * Bo rodzice i pokrewni pomocy proszą, * o ile w Czyśćcu zostają, * Tej pomocy żądają, * Bo tam cierpią we dnie, w nocy proszą pomocy.
Są też także dusze w Czyśćcu bardzo strapione, * Które od nas wszystkich ludzi są opuszczone: * Te żałośnie wołają, * Dla Boga nas żądają, * Zmiłujcie się wybawcie nas z tego więzienia.
Tę świętą drogę krzyżową, kto odprawuje, * Za dusze w Czyśćcu cierpiące je ofiaruje, * Ten może mieć ufanie, * Że nagrodę dostanie, * Że dusze z mąk wybawione, są mu w obronie.
Pójdźmy teraz chrześcijanie wszyscy społecznie, * Będziemy sobie rozważać z żalem serdecznie * Jezusa umęczenie, * I z krzyżem prowadzenie, * Przez które On nam wysłużył wieczne zbawienie.
Najpierw wspomnij na Jezusa, duszo pobożna, * Jako w ogrodzie Oliwnym na Twarz upada, * I od smutku omdlewa, * Cały się Krwią zalewa, * Jednak z Wolą Boga Ojca całkiem się zgadza.

MODLITWA NA ROZPOCZĘCIE DROGI KRZYŻOWEJ.

Panie Jezu Chryste, Synu Boga Żywego, Któryś z Nieskończonej Miłości zbawienia ludzkiego Sam Drogę Krzyżową Krwawymi Stopami wyznaczył, abyś nas na drogę zbawienia zaprowadził. Oto, my grzeszni, za Przykładem Twoim udajemy się w Tę Drogę Krzyżową z miłości i wdzięczności naszej ku Tobie, pragnąc opłakiwać grzechy nasze i z serdecznym żalem rozważać Gorzką Mękę i Śmierć Twoją, którąś w Tej Drodze poniósł; z tą Miłością, którąś Ojcu Przedwiecznemu tę Mękę i Śmierć Twoją za nas ofiarował.

Pragniemy też obchodzić Tę Drogę Twoją Krzyżową sercem i uczuciem, z żalem i litością Najświętszej Maryi Panny i wiernych sług Twoich, którzy te drogi święte nawiedzali i nabożnie obchodzili i z tą intencją, jaką Tobie od nich ofiarowane były.

Raczże, Dobrotliwy Jezu, przyjąć łaskawie tę intencję naszą i błogosławić nam, abyśmy Drogę Twoją Krzyżową z pożytkiem zbawiennym, z dostąpieniem Odpustów i wybawieniem Dusz Czyśćcowych, ratunku potrzebujących, nabożnie odprawiać mogli. Daj zmarłym przez Zasługi Męki i Śmierci Twojej wieczny odpoczynek i uwolnienie z mąk czyśćcowych, a nam żyjącym wytrwanie w Łasce i Miłości Twojej aż do śmierci. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w Jedności Ducha Świętego, Bóg na wieki wieków. Amen.

STACJA I. Pan Jezus na śmierć krzyżową osądzony.

Przedstawia ratusz u Piłata, gdzie Pana Jezusa na śmierć okrutną skazano.

„Wtedy im wypuścił Barabasza, a Jezusa ubiczowanego podał im, aby był ukrzyżowan“ (Mt 27, 26).

PIEŚŃ.

1. Słuchaj człowiecze dekretu jak się rozlegał, * Który Piłat na Jezusa niesłusznie wydał, * Aby Jezus niewinny, * Był z krzyżem prowadzony, * Aby był na nim przybity, z nim postawiony.

2. Ach cóżeś najmilszy Jezu złego uczynił! * Że Cię Piłat jak złoczyńcę na śmierć osądził, * Wszystkimś był dobrotliwy, * Łaskawy miłościwy, * Za cóż masz być krzyżowany, Jezu kochany!

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Przy tej Stacji módlmy się i ofiarujmy odpusty za zmarłych rodziców, krewnych, dobrodziejów i przyjaciół i za †† fundatorów kościoła naszego i te j drogi krzyżowej.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża pałac Piłata, w którym Zbawiciel nasz po okrutnym biczowaniu, cierniem koronowaniu, niewymownym Osoby Jego Przenajświętszej zelżeniu na śmierć krzyżową jest skazany.

MODLITWA.

Módlmy się: Najłaskawszy Panie Jezu Chryste, któryś z Miłości zbawienia ludzkiego niewinnie podjął okrutną Mękę, gdy Cię po krwawym pocie jak łotra pojmano, związano, zbito, do sędziów bezbożnych wodzono, biczowano, cierniem koronowano i na śmierć okrutną skazano; serdecznie ubolewam(y) nad Mękę Twoją i proszę Cię przez niewypowiedzianą Boleść Twoją, abyś mnie raczył uwolnić od wiecznego potępienia, na które zasłużyłem(łam, zasłużyliśmy) różnymi grzechami moimi (naszymi). Niech Twoja niezmierna Dobroć sprawi to, abyś przy śmierci mojej (naszej) mówił do mnie (nas) te słowa: „Pójdź, duszo błogosławiona, do Królestwa Niebieskiego, albowiem Krew Moja obmyła cię z grzechów twoich”. Amen.

POSTANOWIENIE.

Nigdy się na nikogo nie oburzać, nie gniewać chociażby nas pokrzywdził w czym albo niesprawiedliwie osądził.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA II. Pan Jezus bierze Krzyż na Ramiona Swoje.

Mająca kroków dwadzieścia i sześć, gdzie Jezus bierze krzyż na zbolałe ramiona swoje.

„A żołnierze uplótłszy koroną z ciernia włożyli na głową jego… I przychodzili do Niego i dawali mu policzki” (J 19, 3).

PIEŚŃ.

1. Już Jezusa z miasta wiodą okrutni żydzi, * Na Ramiona Mu włożyli Krzyż bardzo ciężki, * Naśmiewają się z Niego, * Z Jezusa niewinnego, * I tak wiodą cierpliwego, zbyt zranionego.

2. Przetoż mili Chrześcijanie Go naśladujmy, * A krzyż co na nas włożony, cierpliwie znośmy, * Znośmy i w cierpliwości, * Wszelkie ludzkie przykrości, * Te nam będą dopomagać do wiecznych radości.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze, które dla nieposłuszeństwa przeciwko Kościołowi i duszpasterzom swoim w Czyśćcu cierpią.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża miejsce, gdzie Pan Jezus wziął na Ramiona Swoje Krzyż niewymownie ciężki, aby z nim dźwigać i ciężar grzechów naszych i nosić go aż na miejsce ukrzyżowania.

MODLITWA.

Módlmy się: O Najwyższy w Majestacie Twoim Nieba i ziemi, Królu, Jezu Chryste! Któryś wiernym sługom i naśladowcom Twoim rozkazał, krzyż swój w różnych utrapieniach ponosić, i Sam też dla zbawienia mojego bardzo ciężki Krzyż, zgotowany od żydów na Śmierć Twoją, dźwigał na zbolałych Ramionach Twoich! raczże skłonić nieposłuszną wolę moją pod łaskawy ciężar krzyża pokuty za niezliczone grzechy moje; wspomóż mnie (nas) Łaską Twoją, abym (abyśmy) wszystkie przeciwności ochotnie dla Miłości Twojej znosił(a, znosili), a przez Najdroższą Mękę Twoją zbawienie wieczne otrzymał(a, otrzymali). Amen.

POSTANOWIENIE.

Przy Łasce i Pomocy Bożej chcę znosić w pokorze i cierpliwości, wszelkie uciski i utrapienia, jakie Bóg na mnie ześle, bez szemrania i narzekania.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA III. Pan Jezus pierwszy raz upada pod Krzyżem.

Mająca kroków osiemdziesiąt, gdzie Jezus omdlały pierwszy raz upada pod Krzyżem.

„A gdy się z Niego naśmiali, zwlekli go z szaty i oblekli go w odzienie Jego i wiedli Go, aby ukrzyżowali.” Mt 27, 31.

PIEŚŃ.

1. Jezus okrutnie zraniony pod krzyżem pada, * Lecz Mu zajadłość żydowska rany zadawa, * Nadto wieniec cierniowy, * Krzyżem wbity do głowy, * Jaki to był ból okrutny, któż to opowie.

2. Ach biada nam Chrześcijanie to nasza wina, * Iże Najmilszy Zbawiciel pod krzyżem pada, * Myśmy Go wywrócili, * Kiedyśmy w grzechach żyli, * Myśmy Mu te ostre kolce do głowy wbili.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze tych, którzy bez Sakramentów Świętych pomarli, — za dusze, które z naszej winy cierpią i za dusze, które znikąd ratunku nie mają.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża miejsce, na którym Pan Jezus pod nieznośnym ciężarem krzyża, a jeszcze po większym ciężarem grzechów naszych po pierwszy raz upada.

MODLITWA.

Módlmy się: Najcierpliwszy Zbawicielu nasz, Chryste Jezu, pod wielkim ciężarem Krzyża okrutnie upadający na ziemię, ratuj mnie (nas) we wszystkich przeciwnościach, abym (abyśmy) w grzechy nie wpadł(a, upadli), racz mnie z mizernej ślepoty mojej podźwignąć, abym poznał ciężar grzechów moich i abym dla zadośćuczynienia za nie, odważnym sercem wszelkie od Ciebie na mnie zesłane ponosił krzyże, a tak naśladując Ciebie w cierpliwości, duszę moją zbawił. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA IV. Pan Jezus spotyka się z Bolesną Matką Swoją.

Zamykająca kroków sześćdziesiąt i jeden, gdzie Jezus spotyka się z Najświętszą Panną Matką swoją Bolesną.

„Komu Cię przyrównam, albo komu Cię przypodobam Córko Jerozolimska? Z kim Cię porównam i pocieszę Cię Panno córko Syjonu? Bo wielkie jest jako morze skruszenie Twoje któż Cię zleczy? (Lam. Jer. 2. 13).

PIEŚŃ.

1. Nowa Boleść Jezusowi w Sercu powstała, * Kiedy Go Bolesna Matka z krzyżem spotkała, * Miecz przeraził Jej Serce, * Gdy Go widzi w tej Męce, * A On jeszcze błogosławi najmilszej Matce.

2. Ach Bolesne Dwie Osoby, Jezus! Marya! * Jak okrutna boleść Wasza w ten to czas była, * Któryż język wymówi, * Jakąście Boleść mieli, * Jakoście Wy w tych ciężkościach żywi zostali.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za wszystkich zmarłych czcicieli Najświętszej Maryi Panny, za zmarłych braci i siostry Różańca i Szkaplerza świętego, Kongregacji Mariańskiej i innych Bractw.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, gdzie Najświętsza Maryja Panna zachodzi drogę Panu Jezusowi Krzyż na śmierć sromotną niosącemu. Które spotkanie i Najsłodszemu Sercu Jezusowemu i Niepokalanemu Sercu Najświętszej Maryi Panny niewymowne sprawiło boleści.

MODLITWA.

Módlmy się: Najlitościwszy Panie Jezu Chryste, któryś spotkawszy Najświętszą Pannę, Matkę Twoją, niezmiernym żalem przeniknioną i nad Męką Twoją niezmiernie ubolewającą, Sam też nad Jej żałością bardzo ubolewał; proszę najpokorniej Miłosierdzia Twojego: raczże sercu mojemu udzielić choć najmniejszą cząstkę onych boleści, które w tym miejscu panowały Najświętszą Matkę Twoją, gdy się z Tobą w tej krwawej drodze spotkała, a oraz spraw to mój Jezu! abym ja (abyśmy) też nad boleścią Najświętszej Panny, Matki Twojej, serdecznie ubolewał(a, ubolewali) i Mękę Twoją często i nabożnie rozmyślał(a, rozmyślali), aby się dusza moja w każdym kroku z Tobą spotykała, osobliwie gdy się przy śmierci z ciałem rozłączy. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA V. Szymon Cyrenejczyk pomaga dźwigać Krzyż Panu Jezusowi

Mająca kroków sześćdziesiąt i jeden, gdzie Szymon Cyrenejczyk Jezusowi krzyż ciężki nieść pomaga.

„A gdy Go wiedli pojmali Szymona niektórego Cyrenejczyka ze wsi idącego i włożyli nań krzyż, aby niósł za Jezusem“ (Łk 23, 26).

PIEŚŃ.

1. Jezus od wielkich boleści krzyża nie zmaga, * Oto Szymon Cyrenejczyk już Mu pomaga, * Miłości dostępuje, * Że Panu posługuje, * Bo sobie przez tę posługę Niebo gotuje.

2. Oto bierz przykład człowiecze z Szymona tego, * Jak on Jezusa podpierał w boleściach Jego, * Co z najmniejszych jednemu, * Uczynisz ubogiemu, * To uczynisz Jezusowi skatowanemu.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze zmarłych czcicieli Męki Pańskiej członków zmarłych Bractwa Najsłodszego Serca Pana Jezusa i Apostolstwa.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża miejsce, na którym żydzi przymusili Szymona Cyrenejczyka, aby pomógł w dźwiganiu krzyża Pana Jezusowi aż na miejsce zatracenia.

MODLITWA.

Módlmy się: Najłaskawszy Panie Jezu Chryste, nieznośnym ciężarem Krzyża osłabiony i omdlały, któryś Szymona Cyrenejczyka przymuszonego do dźwigania Krzyża Twego, przyjąć raczył, racz też moje (nasze) nieudolne nabożeństwo przyjąć na chwałę Twoją, a mnie (nas) przypuścić i przysposobić na doskonałą Służbę Twoją. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA VI. Święta Weronika ociera Twarz Przenajświętszą Jezusa Krwią zbroczoną

Mająca kroków sto dziewięćdziesiąt jeden, gdzie nabożna, Weronika Twarz Jezusa skrwawioną i zeplwaną ociera.

„I szła za nim wielka rzesza ludu i niewiasty, które płakały i lamentowały“ (Łk 23, 27).

PIEŚŃ.

1. A gdy Jezus z ciężkim krzyżem z miasta wychodzi, * Oto Weronika Święta k’Niemu przychodzi, * Twarz Świętą zranionego, * Okrutnie skatowanego, * Otarła mężna niewiasta do rąbka swego.

2. Weronika otrzymała wielką nagrodę, * Że sprawiła Jezusowi miłą przysługę, * Dał jej Swą Twarz skrwawioną, * Na chustce wyrażoną, * Patrz, jak mile ta usługa jest nagrodzoną.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze zmarłych kapłanów szczególnie naszych duszpasterzy, nauczycieli, zakonników, zakonnic i wszystkich, którzy modlitwom naszym zostali poleceni.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, na którym Weronika Święta litością zdjęta nad Twarzą Jezusową skrwawioną, potem oblaną, zeplwaną, czystą chustą ją otarła i za to politowanie Obraz Twarzy Chrystusowej na tej chuście wyrażony odebrała.

MODLITWA.

Módlmy się: Najmilszy Panie Jezu Chryste, Którego Najświętszą Twarz skrwawioną i plwocinami żydowskimi oszpeconą nabożna Weronika otarła i naturalne wyraźnie Twarzy Twojej otrzymała, Któryś mi raczył wskutek najgorętszej miłości Twojej ku mnie zostawić na ziemi wyobrażenie Twarzy Twojej racz objaśnić Twarz Twoją w duszy mojej (duszach naszych), abym (abyśmy) ustawicznie w sercu miał(a, mieli) wyrażoną pamięć i bojaźń Obecności Twojej we wszystkich myślach, słowach i uczynkach moich (naszych). Niechajże Ta Przenajświętsza Twarz Twoja zawsze w sercu moim wyrysowana zostaje, innego nie przypuszczając widoku, abym się tym jednym Oblicza Twojego widokiem cieszyć mógł tu docześnie i na wieki w Niebie. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA VII. Pan Jezus drugi raz pod krzyżem upada.

Zamykająca w sobie kroków trzysta trzydzieści i sześć, a wyrażająca bramę Jerozolimską, gdzie Jezus drugi raz upada pod krzyżem.

„Albowiem obtoczyły mnie złe, którym nie masz liczby, pojmały mnie nieprawości moje i nie mogłem przejrzeć” (Ps 40/39/, 13).

PIEŚŃ.

1. Oto Jezus osłabiony drugi raz pada, * Pod tak okrutnym ciężarem Sobą nie włada, * W bramie Jezus kochany, * Od żydów podeptany, * Aby prędko z krzyżem powstał jest przymuszany.

2. O mój Jezu dobrotliwy z Tobą omdlewam, * Gdy Twe okrutne boleści w sercu rozważam, * Poznaj tu duszo moja, * Co to za pycha twoja, * Kiedy o ziemię Jezusa tak uderzyła.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze, które za nałogowe grzechy klątwy, swady i niezgody, za niesprawiedliwe i niepotrzebne procesowanie cierpieć muszą.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam bramę sądową, którą Chrystusa Pana z miasta Jerozolimy na śmierć wywiedli. Tą bramą przechodząc Pan Jezus od katów szarpany i kopany po drugi raz upadł pod krzyżem.

MODLITWA.

Módlmy się: Najlitościwszy Panie Jezu Chryste, Zbawicielu mój (nasz)! Któryś dla mnie (nas) tę zelżywość ponosił, iż Cię publicznie po ulicach z sromotą, a oraz z tak okrutną nie litością z ciężkim Krzyżem wleczono, żeś i drugi raz wszystek zbolały i zraniony na ziemię upadł obciążony Krzyżem, spraw to miłościwie, abym (abyśmy) Cię powtarzaniem grzechów nie obrażał(a, obrażali), ale Cię w pokorze i uniżeniu się we wszystkim cierpliwie naśladował(a, naśladowali). Chciejże dobrotliwie oświecać zaćmiony rozum mój, abym wyrzekłszy się wszelkiej wyniosłości i pychy, mógł Cię podźwignąć w tym Twoim upadku przez moje poniżenie, bo wiem, iż ten Twój upadek stał się dla tego, żeby dusza moja we wieczne nie wpadła męki. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA VIII. Pan Jezus naucza płaczące nad Sobą niewiasty.

Mająca kroków odległości trzysta czterdzieści i osiem, gdzie Jezus naucza płaczące nad sobą niewiasty.

„Córki Jerozolimskie nie płaczcie nade mną, ale płaczcie same nad sobą i nad synami waszymi“ (Łk 22, 27).

PIEŚŃ.

1. Gdy Go pobożne niewiasty z krzyżem widziały, * Iże Jezus był niewinny nad Nim płakały, * On łaskawie spoglądał, * Miłośnie je nauczał, * Ale od żydów zajadłych pokoju nie miał.

2. Zwróćże oczy twe grzeszniku na Zbawiciela, * Nie każe nad Sobą płakać choć cierpi wiele, * ale każe nad grzechami, * Także i nad synami, * Którzy rozwiązłością swoją są Mu katami.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za zmarłych ojców i matki, którzy dlatego cierpieć muszą, iż bogobojne wychowanie dziatek swoich zaniedbywali, na grzechy ich patrząc do tego milczeli, a choćby nie raz słowem i przykładem do złego pobudzali.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, na którym pobożne niewiasty patrząc na Mękę Chrystusową z litości nad Nim gorzko zapłakały. Które to niewiasty Pan Jezus choć w Mękach się znajduje poucza, aby płakały nad sobą i nad synami swoimi, bo pokutny płacz za grzechy nam jest do zbawienia najpożyteczniejszy.

MODLITWA.

Módlmy się: Ach! jakżeś się zakochał w mojej duszy, Jezu Najukochańszy? W pośród największych Boleści Twoich nie zapominasz mnie cieszyć. Ja ale wstydzić się muszę mojej przeciw Tobie niewdzięczności; jednak od tej chwili zakochawszy się w Twojej niezmiernej miłości żarliwą wdzięcznością rozpalony proszę: racz troski moje tak pocieszyć Łaską Twoją, jakoś uczynił względem tych pobożnych niewiast nad Tobą płaczących; ażebym teraz i przy ostatnim życia mego momencie takie łzy wylewał, które by mnie z grzechów obmywszy skutecznej pociechy przyczyną być mogły. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA IX. Pan Jezus trzeci raz pod krzyżem upada.

Licząca kroków sto sześćdziesiąt i jeden, gdzie Jezus trzeci raz upada pod krzyżem.

„O wy, którzy idziecie zobaczcie, a przypatrzycie się iżali jest boleść jako boleść moja“ (Lam. Jerem. 1, 12).

PIEŚŃ.

1. Gdy Go na górę przywiedli okrutni żydzi, * Upada znowu pod krzyżem już po raz trzeci, * Odpocząć Mu nie dali, * Lecz pędząc przymuszali, * Ażeby Go jak najprędzej ukrzyżowali.

2. Rozpłyń się w łzy serce moje, gdy widzisz Pana. * Jako On za grzechy Twoje trzeci raz pada, * Ach już powstać nie może, * ale Go ciągną katowie, * Coś tu o Jezus ucierpiał, któż to wypowie.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze, które cierpieć muszą za nałogowe pijaństwo i złe kamractwa, oraz prośmy o nawrócenie pijaków i o wytrwanie w dobrym postanowieniu wszystkich tych, którzy ten grzeszny nałóg porzucili.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce bliskie szczytu góry Kalwaryjskiej, na którym Pan Jezus już nie daleko od miejsca Ukrzyżowania potrącił o kamień i po trzeci raz pod krzyżem upadł.

MODLITWA.

Módlmy się: O niezmierna ku mnie miłości, Jezu mój Najłaskawszy! Ach, jak straszne są Boleści Twoje w tej tak okrutnej drodze! a to wszystko cierpisz, aby za grzechy moje Ojcu Twemu Przedwiecznemu dosyć uczynił; pozwólże mi, pozwól Dobroci Nieskończona głęboko uważać tak częste Twoje pod Krzyżem upadki, a przez to podnieść się umysłem do uwagi Chwały Twojej Niebieskiej. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA X. Pan Jezus z szat obnażony, octem z mirą i żółcią napojony.

Mająca kroków osiemnaście, gdzie Jezus z szat obnażony, octem z mirą i żółcią był napojony.

„Potem rzekł Pan Jezus: Pragnę… a oni mu dali pić wino z żółcią zmieszane” (J 19, 28).

PIEŚŃ.

1. Już na górze Kalwaryi Jezusa mają, * Okrutni żydowie szaty z Niego zdzierają, * Drudzy trunek gotują, * Ocet, żółć rozmieszują, * Takim napojem Jezusa żydzi częstują.

2. Jak wielką Pan Jezus miły, hańbę wtenczas miał, * Kiedy przed pospólstwem ludu obnażony stał, * Wszyscy grzeszni patrzajcie, * Nad Nim ubolewajcie, * Wszelkiej niegodziwości już unikajcie.

W niektórych kościołach śpiewają zamiast tych następujące wiersze:

2. Jak wielką Pan Jezus miły, hańbę wtenczas miał, * Kiedy przed pospólstwem ludu obnażony stał, * Wszyscy grzeszni patrzajcie, * Nad Nim ubolewajcie, * Jego wielkiej pokorności naśladujcie.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze tych, którzy za grzechy nieczystości w myślach, słowach i uczynkach popełnione cierpieć muszą, oraz prośmy o nawrócenie wszystkich, którzy w nieczystym nałogu żyją, złe kamractwa, grzeszne schadzki utrzymują i o zachowanie od tego grzechu wszystkich dotąd niewinnych.

Lub:

Przy tej stacji przypatrz się nowym boleściom Jezusa. Oto zdzierają przywarłą do Ciała sukienkę, odnawiając razem tysiączne Rany omdlewającemu od nowych bólów; tak bolesny dają posiłek, żółcią obrzydłą, gorzką mirrę i tęgim octem zaprawiony, wyschłe już usta zakrapiając same wnętrzności dręczą.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, na którym kaci niemiłosierni zewlekli odzienie Panu Jezusowi i sromotnie Go obnażając, wszystkie Rany dawniej zadane ponowili. Obnażonemu zaś Panu jako trunek dali ocet ostry mirrą i żółcią zaprawiony.

MODLITWA.

Módlmy się: Panie Jezu Chryste! Któryś się pozwolił z szat dać obnażyć, abyś pokrył nagość duszy mojej, proszę Cię pokornie przez niewstyd, przez obnażenie Tobie zadany, racz mi dodawać Łaski, abym się wyzuł ze wszelkiej do świata skłonności i namiętności. Niechże już, Najdobrotliwszy Jezu! dusza moja żadnego nie znajduje smaku w światowych rozkoszach, ale smak jej najsłodszy niech będzie rozmyślać gorzkości Najświętszej Męki Twojej. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA XI. Pan Jezus okrutnie do krzyża przybity.

Mająca kroków dwanaście, gdzie Jezusa okrutnie do krzyża przybito.

„Przebodli ręce moje i nogi moje” (Psalm 22, 17).

PIEŚŃ.

1. Zobaczcie tu chrześcijanie Pana Jezusa, * Czy się do płaczu z żałości serce nie wzrusza, * Kiedy widzisz człowiecze, * Jak z Ran Jego Krew ciecze, * Gdy Mu gwoźdźmi przebijają Nogi i Ręce.

2. Rozpomnij swoim żałosnym sercem skruszonym. * Patrząc jak niewinny Jezus za cię skrwawiony. * Dał przebić Ręce, Nogi, * Okrutnie na krzyż srogi, * Aby nasze grzechy zgładzić, o Jezu drogi!

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze wszystkich, co dla grzechów niesprawiedliwości, za kradzieże, oszukaństwa, lekkomyślne długi i marnowanie zarobku cierpieć muszą.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, na którym obnażonego Pana kaci rzucili na drzewo Krzyża i gwałtownie rozciągając Ręce i Nogi tępymi do Krzyża przybili gwoździami.

MODLITWA.

Módlmy się: Najmiłosierniejszy Panie Jezu Chryste! któryś z niepojętej ku mnie (nam) Miłości pozwolił się na Krzyżu rozciągniony, okrutnie gwoździami przybity i na wzgardę między łotry postawiony, w niewymownych boleściach był wyśmiany; użycz mi (nam) tej Łaski skutecznej, którąś dał pokutującemu łotrowi i innym prawowiernym żałującym nabożnie Męki Twojej; zaleć mnie (nas) w Opiekę Najświętszej Pannie, Matce Twojej; taż sama Twoja Miłość niechajże Cię pobudzi do udzielania mi (nam) Twojej potężnej pomocy, abym (abyśmy) nogi i ręce moje (nasze) tak do Twojego przybił(a) (przybili) Krzyża, abym (abyśmy) się nimi do żadnego więcej nie udawał(a) (udawali) grzechu; a tak żyjąc z Tobą ukrzyżowany na ziemi, mógł (mogła, mogli) też z Tobą na wieki królować w Chwale Niebieskiej. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA XII. Pan Jezus na Krzyżu wywyższony umiera.

Zamykająca kroków czternaście, gdzie Jezus podniesiony na krzyżu umiera.

„I zaćmiło się słońce a zasłona kościelna rozdarła się na w poły. A Jezus zawoławszy głosem wielkim, Ojcze w Ręce Twoje polecam ducha mego, skonał” (Łk 23, 45-46),

PIEŚŃ.

1. Oto kończy życie swoje Jezus kochany, * Już na krzyżu za nas grzesznych zamordowany. * Pod krzyżem Matka z Janem, * Uczniem Jego kochanym, * Płaczą, ręce załamują nad zmarłym Panem.

2. Jezus na krzyżu umiera wspomnij za kogo? * Ach wyznajmy w sercach naszych za nas każdego; * Wisi Jezus niewinny, * Na krzyżu trzy godziny, * A Marya Matka Jego patrzy na Niego.

3. Przystąpcie sam chrześcijanie pod ten Krzyż Święty * A zobaczcie pod Nim Matkę ubolewającą, * Krew Święta na Nią ciecze, * Rozważ sobie człowiecze, * Jaką boleść wtenczas czuło Matki tej Serce.

4. Pan Jezus na Matkę wejrzał, gdy smutną widział, * I przemówił do Niej słodko: Najmilsza Matko, * Dobrą noc Ci winszuję, * Ze świata ustępuję, * Weźże tego Ucznia Mego, za syna Twego.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze tych, którzy za bluźnierstwa, krzywoprzysięstwa, obmowy, fałszywe świadectwa cierpieć muszą, oraz za dusze, które dla zaparcia wiary, dla zabobonów, dla czytania złych książek i gazet, cierpieć muszą.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, na którym ustawiono Krzyż z Chrystusem Panem gwoździami przybitym między dwoma łotrami. Tak między niebem i ziemią zawieszony Pan Jezus wisiał przez trzy godziny w niezmiernych boleściach aż do skonania.

MODLITWA.

Módlmy się: O mój Jezu! Zeznawam tu ze sercem, żalem skruszonym, iż nie tak złość i bezbożność sędziów niesprawiedliwych, nie tak okrucieństwo katów Śmierci Twojej były przyczyną, jako obrzydliwe grzechy moje; ale to wyznawając udaję się do niewyczerpanego źródła Miłosierdzia, Krwi Twojej z Krzyża płynącej! więc przez te najdroższe zbawienia ludzkiego strumienia niechajże dusza moja wiecznie nie zginie, ale najmiłosierniejszy Panie! w tej chwili, w której się z ciałem rozstanie, odezwij się litościwym głosem Twoim do niej, jako do onego pokutującego łotra: „Dzisiaj ze Mną będziesz w Raju”. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA XIII. Pan Jezus z Krzyża zdjęty, na Łonie Matki złożony.

Mająca kroków trzynaście, gdzie Jezus z krzyża zdjęty złożony na Łonie Najświętszej Panny Maryi, Matki Swojej.

„Jeżeli kto nie miłuje Pana Jezusa Chrystusa niech będzie wyklęty“ (1 Kor. 16, 22).

PIEŚŃ.

1. Już zdejmują zmarłe Ciało Święci mężowie, * Ach jak wielki smutek mają, któż to wypowie! * Na Łono Matce oddają, * Ręce, Nogi, trzymają, * Wszyscy o zmarłego Pana z Matką płakają.

2. Ach Ja Matka zasmucona, cóż Ja czynić mam? * Gdy Ciało zmarłego Syna na Łonie trzymam! * Rozważcie sobie matki, * Jak płaczecie o dziatki, * Com Ja cierpiała przy Śmierci Mojego Syna.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za dusze wiernych czcicieli Najświętszej Maryi Panny, Matki Bolesnej oraz za dusze rodziców, które za niecierpliwości swoje, za dusze dzieci, które za nieposłuszeństwa swoje cierpieć muszą.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam miejsce, na którym Nikodem i Józef zdjąwszy Ciało Pana Jezusa z Krzyża, złożyli Je na Łonie Najświętszej Matki Bolesnej, której Duszę miecz boleści rozdzierał, kiedy patrzała na tak liczne i okropne Rany Panu Jezusowi zadane.

MODLITWA.

Módlmy się: Cześć Boską Tobie należytą oddaję, Zbawicielu mój, na Łonie Niepokalanej Matki Twojej po śmierci odpoczywający! ale przy wyrażeniu tej adoracji mojej Tobie powinnej, proszę przez boleści Najświętszej Matki Twojej, niech się staję żarliwego pragnienia mego uczestnikiem, które na tym zawisło, abyś raz wszedłszy w Przenajświętszym Ołtarza Sakramencie do serca mego, tam zawsze odpoczywać raczył. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

STACJA XIV. Pan Jezus do grobu złożony.

Zamykająca kroków trzydzieści, gdzie Chrystusa do grobu włożono.

„A Józef wziąwszy Ciało uwinął je w czyste prześcieradło i położył je w nowym grobie“ (Mt 27, 58).

PIEŚŃ.

1. Rozpomnij sobie człowiecze u grobu tego, * W którym tu widzisz Jezusa pochowanego, * Pogrzeb tu życie twoje, * I obrzydź grzechy swoje, * Uważ jak za nie płynęły Krwi Świętej zdroje.

2. Zobacz Matkę Jezusową osieroconą, * Pogrzebawszy Syna Swego jest opuszczoną, * Gdy Jezus za nas umarł, * Do Nieba bramę otwarł, * Przetoż Mu oddajmy dzięki za Jego Męki.

V. Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi.

R. Quia per Crucem tuam redemisti mundum.

V. Kłaniamy się, Panie Jezu Chryste! i błogosławimy Tobie,

R. Żeś przez Święty Krzyż i Mękę Twój świat odkupić raczył.

INTENCJA.

Tu módlmy się i ofiarujmy odpusty za wszystkich zmarłych czcicieli Najświętszego Sakramentu Ołtarza, którzy gorliwie na Mszę Świętą uczęszczali i Sakramenty Święte często i nabożnie przyjmowali. A dla nas prośmy o szczęśliwą godzinę śmierci.

ROZWAŻANIE.

Ta Stacja wyraża nam Grób Święty, do którego uczniowie Pańscy z wielkim smutkiem i żałobą złożyli Ciało zmarłego Pana.

MODLITWA.

Módlmy się: Najlitościwszy Panie mój, któryś niezmierną Dobroć i Miłość Twoją ku mnie aż do grobu ze Sobą przeniósł! Upadam przed tymże grobem Twoim z pokłonem powinnym szanując w nim Ciało Twoje Przenajświętsze od duszy najchwalebniejszej rozłączone. A przez wszystkie wzgardy, któreś ponosił, przez Męki, któreś wycierpiał, przez Krew Najdroższą, którąś do ostatniej kropelki wylał: proszę Cię, o Jezu, pokornie: racz mi dać Łaski i sposobu tyle, abym przez całe życie moje nie ustawając w myśli i w sercu pamięć Męki Twojej tak zachowywał, abym z niej zbawienia wiecznego skutki otrzymać mógł przy śmierci. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem i z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.

KOŃCOWE MODLITWY PO KAŻDEJ STACJI

Poniższe modlitwy powtarza się przy każdej Stacji:

Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… Chwała Ojcu…

V. Zmiłuj się nad nami Panie,

R. Zmiłuj się nad nami.

Na zakończenie każdej stacji śpiewa się:

Któryś za nas cierpiał Rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.

I Ty, Któraś współcierpiała, Matko Bolesna, przyczyń się za nami.

ZAKOŃCZENIE:

Idąc z Stacji Drogi Krzyżowej do ołtarza na którym jest wystawiony Najświętszy Sakrament śpiewa się:

1. Przyjmij Jezu najłaskawszy te nasze trudy, * Przez któreśmy rozważali Męki okrutne, * Przez te Twoje boleści, * Pomóż nam do wieczności, * Abyśmy Cię oglądali wiecznie w radości.

2. A Ty Najświętsza Maryja, Matko Bolesna, * Kiedy nam ustanie mowa, przyjdź nam pocieszna * Bądź przy naszym skonaniu, * Duszy z ciałem rozstaniu, * Bądź nam Matką z Synem Twoim przy umieraniu. Amen.

Pieśń po obchodach i ostatniej modlitwie.

Czemuż me serce w żalach nie topnieje? * Gdy niebo, ziemia nad śmiercią truchleje * Srogo na Krzyżu Pana zabitego, * Zbawcy mojego.
Głowa skłoniona, powieki zamknione, * Serce otwarte, włócznią przebodzone, * Wszystek pokryty mrokiem śmiertelności, * Płacz go z litości.
Postanów zważać zawsze mękę Jego! * Za to po zejściu twym, Uwielbionego * Będziesz oglądał Boga w wiecznej chwale, * Ciesząc się stale.

Przed Przenajświętszym Sakramentem, lub też przede drzwiami kościelnymi.

Witaj Miłości Więźniu tu zamkniony, * Pod osobami Chleba utajony; * Niechaj nagrodzi żalem serce moje, * Zniewagi Twoje!
Niech Męka Twoja w mojej zawsze będzie * Myśli; niech oczy, gdzie się zwrócą, wszędzie * Widzą, iż wszystkie są rzeczy stworzone, * Krwią Twą skropione.

Następnie po wszystkim Nabożeństwie przed Najświętszym Sakramentem chociaż zamkniętym przyklęknąwszy, zmówić potrzeba dla dostąpienia odpustów Drogi Krzyżowej koniecznie potrzeba rozpamiętywać choć krótką tylko chwilę o Męce Pańskiej, mianowicie o zajściu w pojedynczych stacjach wyrażonym; nadto na koniec dodać należy odmówić 5 razy Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… i Chwała Ojcu na uszanowanie Pięciu Ran Pana Jezusa, dodając szósty pacierz tj. Ojcze nasz…, Zdrowaś Marya… i Chwała Ojcu wedle intencji Papieża. Na końcu dodać jedno Wierzę w Boga Ojca…). Odmówienie tych pacierzy nie jest potrzebne do uzyskania odpustów.

Chorzy, tudzież wszyscy, którym niepodobna odwiedzić stacji, mogą uzyskać odpustów Drogi Krzyżowej odmówiwszy nabożnie i z sercem skruszonym 14 Ojcze nasz, 14 Zdrowaś Marya i tyleż Chwała Ojcu, odnośnie do 14 Stacji drogi krzyżowej, a potem jeszcze 5 Ojcze nasz, 5 Zdrowaś Marya i tyleż Chwała Ojcu na pamiątkę pięciu Ran Pana Jezusa, a wreszcie jeszcze 1 Ojcze nasz, 1 Zdrowaś Marya i 1 Chwała Ojcu w intencji Ojca Św.. Podczas tych 20 Ojcze nasz, Zdrowaś Marya i Chwała Ojcu powinna przynajmniej jedna z osób uczestniczących w tej modlitwie trzymać w ręku krucyfiks mosiężny lub z innej trwałej materii zrobiony, a poświęcony przez kapłana do tego upoważnionego. — Odpusty tej Drogi Krzyżowej są te same, jakich Papieże udzielili tym, którzy osobiście odwiedzają Miejsca Święte w Jerozolimie. (Innocenty XI. i XII., Benedykt XIII. i XIV., Klemens XII., Klemens XIV. 26. stycznia 1773, Pius IX. 11. sierpnia 1863 i Leon XIII. 14. marca 1884.)

OFIAROWANIE NA ZAKOŃCZENIE DROGI KRZYŻOWEJ

Przyjmij, Najłaskawszy Panie Jezu Chryste, te moje (nasze) wymierzone niniejsze kroki w drodze najboleśniejszej Krzyża Twego, w onej największej Miłości, w którejś dla mnie (nas) z niepojętymi boleściami tę Drogę odprawił, a bądź miłościw mnie (nam) największemu (największej, największym) grzesznikowi (grzesznicy, grzesznikom), bądź miłościw duszy mojej (duszom naszym), prowadź ją (je) prostymi drogami cnót i wszelakiej pobożności i szczęśliwie zaprowadź do żywota tego, w którym jesteś z Bogiem Ojcem i z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.

V. Racz sprawić, abym Cię godnie chwalił(a), Panno Przenajświętsza.

R. Dodaj mi męstwa przeciw nieprzyjaciołom moim.

V. Módlmy się. O Boże, Któryś Chorągiew Krzyża Krwią Syna Twojego poświęcić raczył, spraw, prosimy Cię, abyśmy wszyscy, jako się z Chwały Syna Twego weselimy tak też z Opieki Twojej zawsze się cieszyli. Przez Tegoż Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Który z Tobą i z Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków.

R. Amen.

V. A dusze wiernych zmarłych przez Miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.

R. Amen.

V. Własnemu Synowi Swemu Bóg nie przepuścił.

R. Ale Go za nas wszystkich ofiarował.

V. Módlmy się. Prosimy Cię, o Boże, wejrzyj łaskawie na to zgromadzenie Twoich wiernych, za których Jezus Chrystus nie wzbraniał się być wydanym w ręce grzeszników i Mękę krzyżową podjąć! Niech się staniemy uczestnikami Odkupienia Jego, przywłaszczając sobie Krew Jego Drogą. O to Cię prosimy, przez tego samego Pana Jezusa Chrystus, Który z Tobą i z Duchem Świętym Jedyny Bóg żyje i króluje na wieki wieków.

R. Amen.

Następnie odmawia się:

AKT PIERWSZY.

Najukochańszy Jezu! który konając na krzyżu, w Ręce Ojca Twego Przedwiecznego oddałeś Najświętszego Ducha Twojego, pokażże nade mną Miłosierdzie Twoje, a daj mi tymi słowy zakończyć życie moje i mówić: w Ręce Twoje, Boże, Stwórco i Odkupicielu mój oddaję ducha mojego, jakoż chcę i pragnę i postanawiam w żalu serdecznym, tymi słowy zakończyć ostatnie tchnienie moje.

AKT DRUGI.

Panie Jezu Chryste, Zbawicielu mój! przez ową gorzkość, którąś poniósł dla mnie na krzyżu, w ten czas najbardziej, kiedy Najświętsza Dusza Twoja wyszła z Ciała Twojego, zmiłuj się nad duszą moją, gdy z ciała swego wychodzić będzie.

AKT TRZECI.

Niech będzie błogosławiona godzina, w której się Pan nasz Jezus Chrystus wcielić, narodzić i umrzeć raczył. Najmiłosierniejszy Jezu! w godzinę śmierci mojej, zmiłuj się nade mną.

V. Własnego Syna Swojego Bóg nie szanował.

R. Ale Go za nas wszystkich ofiarował.

V. Módlmy się. Prosimy Cię, o Boże! racz wejrzeć łaskawie na to zgromadzenie twoich wiernych, za które się Jezus Chrystus nie wzbraniał do rąk grzeszników być wydany i Mękę krzyżową podjąć. Niech się stajemy uczestnikami Odkupienia Jego, przywłaszczając sobie Krew Jego drogą. O to Cię prosimy przez tego Samego Pana Jezusa Chrystusa, który z Tobą i z Duchem Świętym jedyny Bóg żyje i króluje na wieki wieków. Amen.

V. Zmiłuj się nad nami o Panie.

R. Zmiłuj się nad nami.

V. W każdym smutku i udręczeniu.

R. Przybądź na pomoc Najświętsza Panno Maryo.

V. Módlmy się. Panie Jezu Chryste! prosimy Cię, aby Najświętsza Matka Twoja, Panna Marya, zawsze a osobliwie w godzinę śmierci, wstawiła się za nami u Ciebie, ponieważ nam Śmierć Twoja przypomina wszystkie Boleści, które Serce Jej Macierzyńskie, jako miecz okrutny przenikły. Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w Jedności Ducha Świętego, Bóg po wszystkie wieki wieków.

R. Amen.

Na cześć Świętych Męczenników.

Ojcze nasz, Zdrowaś Marya, Chwała Ojcu.

V. Weselcie, się w Panu i radujcie się sprawiedliwi.

R. I chlubcie się w Panu wszyscy prostego serca.

Następnie:

V. Módlmy się. Spraw, prosimy Cię Wszechmogący Boże, abyśmy męstwo chwalebnych Męczenników w wyznawaniu Ciebie poznawszy, ich miłosierdzia w przyczynianiu się do Ciebie za nami doznali. Przez Chrystusa Pana naszego.

R. Amen.

ZAKOŃCZENIE PRZED WIELKIM OŁTARZEM.

V. Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament.

R. Teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen.

Ojcze nasz. — Zdrowaś Marya.

V. Chwała Bogu Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.

R. Jako była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków.

V. Udzieliłeś nam chleba niebieskiego.

R. Wszelką słodkość w sobie mającego.

V. Módlmy się. Boże! Któryś nam w tej cudownej Tajemnicy Sakramentu Najświętszego wieczną pamiątkę gorzkiej Męki i Śmierci Twojej pozostawić raczył; prosimy Cię, udziel nam łaskawie, abyśmy wszyscy, którzy Święte Tajemnice Ciała i Krwi Twojej godnie czcimy i wielbimy, abyśmy owoców Łaski i pożytku Odkupienia Twego na sobie nieustannie doznawali; a kiedykolwiek, odprawiając tę drogę krzyżową, w duchu pobożności i z mocnym przedsięwzięciem naśladowania Ciebie gorzką Mękę Twoją wdzięcznym i nabożnym sercem rozpamiętywamy, daj nam Twej Pomocy, abyśmy stąd zbawiennej i słodkiej pociechy nabywali. Niech wszystkie przedsięwzięcia, któreśmy przy każdej Stacji uczynili, nie zostaną tylko przedsięwzięciami; ale i tej Łaski racz nam udzielić, abyśmy je wypełnili, a tym się uczynili godnymi kiedyś się dostać na to miejsce, gdzie Ty z Ojcem i z Duchem Świętym równy Bóg żyjesz i królujesz na wieki wieków.

R. Amen.

V. Racz sprawić, abym Cię godnie chwalił, Panno Najświętsza.

R. Dodaj mi męstwa przeciwko nieprzyjaciołom Twoim.

V. Módlmy się. Racz miłościwy Boże, dodać podpory naszej ułomności, abyśmy, którzy Świętej Bożej Rodzicielki pamiątkę obchodzimy, dzięki Jej przyczyny podźwignięci byli z naszych nieprawości. Przez Chrystusa Pana naszego.

R. Amen.

V. Niech będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament Ołtarza.

R. I Niepokalane Poczęcie Najświętszej Panny i Matki Maryi. Amen.

Na końcu śpiewa się: Święty etc., albo inna pieśń na Błogosławieństwo.

W Imię Ojca †, i Syna †, i Ducha † Świętego. Amen.

Tu po otrzymanym Błogosławieństwie zaraz śpiewać się może:

Święty, Święty, Święty! * Święty, ach Prześwięty! * Jezu Chrystus niech pochwalon będzie w Najświętszym Sakramencie.

Pozostałe wersje Drogi Krzyżowej.

Idź do oryginalnego materiału