Dom Łazarza – katecheza nadziei

Nadzieja, która sięga najgłębszych ciemności. Katecheza dominikanów w Casa Polonia.

Czy można wyjść z grobu, w którym leżymy od lat? W Casa Polonia młodzi słuchali pełnego nadziei wezwania dominikanów Adama Szustaka i Tomasza Nowaka.

Więcej artykułów o Kościele znajdziesz na stronie głównej: ewtn.pl

Źródło: EWTN Polska
Photo credit:
Tekst został opracowany na podstawie oryginalnych materiałów źródłowych przez EWTN Polska.
Jeśli chcesz być na bieżąco zapraszamy do zapisania się do newslettera.

Dom Łazarza – dom nadziei

W sercu polskich dni jubileuszowych w Rzymie, w tętniącym życiem Casa Polonia, wybrzmiała pierwsza w tych dniach katecheza. Dwóch dominikanów – o. Adam Szustak OP i o. Tomasz Nowak OP – wygłosiło słowo o nadziei, przypominając, iż choćby jeżeli znajdujemy się „cztery dni w grobie” jak Łazarz, to i dla nas jest nadzieja.

Nadzieja, która sięga najgłębszych ciemności

O. Adam Szustak rozpoczął katechezę od refleksji nad Ewangelią o wskrzeszeniu Łazarza oraz innych ewangelicznych przykładach wskrzeszeń. Zwrócił uwagę, iż Jezus przychodzi do człowieka nie wtedy, kiedy my tego chcemy, ale kiedy sam uzna, iż jest na to czas. I choć czasem wydaje się, iż już za późno, iż „śmierć” – grzech, cierpienie, zagubienie – ogarnęła nas całkowicie, Chrystus przez cały czas ma moc wyprowadzić nas z grobu.

Kaznodzieja ukazał głęboki sens tego wydarzenia: Jezus nie tylko wskrzesza Łazarza, ale w pewnym sensie zamienia się z nim miejscami. Odsunięty kamień, płótna i chusta – to wszystko znajdziemy także w grobie Chrystusa.

„Zamień się z Jezusem miejscami poproś Go, by wszedł w twój grób, a ty z niego wyszedł. On chce to zrobić”.

apelował o. Adam Szustak OP

Kaznodzieja zachęcał do osobistej modlitwy, wołania: „Jezu, połóż się w moim grobie. Ja chcę z niego wyjść”. Ta modlitwa, choć śmiała, nie jest bezczelnością – to wołanie zgodne z wolą Boga, który z miłości pragnie wejść w każdą naszą śmierć i cierpienie, by dać nam nowe życie.

Nie zniechęcaj się – droga Łazarza

O. Tomasz Nowak podjął temat głębszego wejścia w tajemnicę śmierci i zmartwychwstania. Podkreślił, iż wskrzeszenie Łazarza było inne niż wcześniejsze cuda – trudniejsze, bardziej dramatyczne, wymagające. „Masz chustę na oczach, związane ręce i nogi, kilka widzisz – ale wychodzisz. Jezus ma moc cię wydobyć”.

Zachęcał, by nie zniechęcać się, gdy droga do życia wiedzie przez trudne doświadczenia. Chrześcijaństwo nie obiecuje prostych rozwiązań, ale prawdę – iż śmierć (także duchowa) jest częścią życia, ale nie jego końcem. „Śmierć nie jest dla ciebie – jest dla Chrystusa. On już przez nią przeszedł i może przeprowadzić przez nią także ciebie”.

Dom Łazarza – dom każdego z nas

Katecheza dominikanów niczym duchowa mapa wskazały na głębię rozumienia nadziei – która jest hasłem całego Roku Jubileuszowego. Która pokazuje, iż grób nie jest końcem, ale miejscem spotkania z Jezusem. Wskazali, iż z każdej ciemności można zostać wyciągniętym – choćby jeżeli „już cuchniemy”, jak mówiła o Łazarzu jego siostra.

W Casa Polonia rozpoczął się czas duchowego przebudzenia. „Dom Łazarza” stał się symbolem tych dni – domem nadziei, w którym młodzi, trwając w modlitwie, mogą usłyszeć: „Wyjdź na zewnątrz. Odwalcie kamień. Rozwiążcie go. Zdejmijcie mu chustę”.

To słowa Jezusa – do każdego z nas.

słowa kluczowe: Casa Polonia; Jubileusz Młodych 2025; o. Adam Szustak; o. Tomasz Nowak; Łazarz; katecheza; nadzieja; grób; zmartwychwstanie