CZWARTEK XII TYGODNIA PO ZESŁANIU DUCHA ŚWIĘTEGO. Rozmyślanie. Sprawiedliwość. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

SPRAWIEDLIWOŚĆ.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Naucz mnie, o Panie, kochać sprawiedliwość i nienawidzić wszystkiego, co się jej sprzeciwia.

Rozważanie.

1. Faryzeuszom, którzy przebiegle pytali kiedyś, czy wolno czy też nie wolno płacić cesarzowi podatek, Pan Jezus odpowiedział: „Co jest cesarskie, oddajcie cesarzowi, a co Boże, Bogu” (Mat. 22, 21). Tą prostą odpowiedzią wytyczył Jezus jasną i dokładną drogę cnoty sprawiedliwości: oddać każdemu, co jest jego, co mu się należy. „Sprawiedliwość — potwierdza Św. Tomasz z Akwinu — jest stałą i niezmienną wolą, by oddać każdemu jego prawo” (IIa, IIae, qu. 58, a. 1). Panu Bogu cześć, która Mu się należy jako Stworzycielowi, Panu, Ojcu naszemu, a więc uwielbienie, sławę, Chwałę, wdzięczność, wierne zachowywanie Jego Praw, Służbę pokorną i oddaną. Bliźniemu zaś poszanowanie jego praw, z uwzględnieniem różnych obowiązków, jakie mamy względem niego, zależnie od tego, czy jest od nas wyższy, równy lub niższy.

Bez wątpienia, dusza dążąca do doskonałości nie może zadowolić się pozostaniem w granicach sprawiedliwości. Miłość pobudzi ją do dawania i czynienia więcej, jednak sprawiedliwość jest zawsze nieodzownym podłożem miłości, bo bez niej miłość sama nie może istnieć. Miłość ku Panu Bogu może i powinna nas pobudzać do czynienia czegoś więcej niż to, co jest ściśle przepisane, ale to więcej nie byłoby miłe Panu Bogu, gdybyśmy dla niego zaniedbali to, co już winniśmy z obowiązku. Tak np. żaden pracownik nie może się oddawać dziełom apostolstwa ze szkodą swoich obowiązków zawodowych a zakonnik nie może spełniać dodatkowych praktyk, które mu utrudniają zachowanie jakiegoś przepisu reguły. Podobnie miłość ku bliźniemu może i powinna nas pobudzać do dawania jałmużny, ale jałmużna nie byłaby miłą Panu Bogu, gdybyśmy ją czynili z pieniędzy należnych komu innemu na podstawie sprawiedliwości, jak np. gdyby te pieniądze należały się robotnikom jako słuszna zapłata za pracę, albo też jako zwrot długów, itd. Gdzie nie spełnia się sprawiedliwości, czyli tego, co się należy z obowiązku, nie można mówić o miłości ani Pana Boga ani bliźniego. Opierając się tylko na mocnej i nieodzownej podstawie sprawiedliwości, miłość będzie mogła się wznosić wysoko i bezpiecznie.

2. „Umiłowałeś sprawiedliwość, nienawidziłeś nieprawości, przeto cię pomazał Bóg twój olejkiem wesela”, wyśpiewuje Psalmista pochwały sprawiedliwego (Ps 45/44/, 8). Pan Bóg daje swoje wesele i pokój duszy strzegącej sprawiedliwości i wypełniającej dokładnie ze skrupulatną doskonałością wszystkie obowiązki, jakie z niej wypływają, choćby za cenę ofiary. Nierzadko istotnie, aby zachować prawa drugich, trzeba wyrzec się jakiejś wygody i przyjemności osobistej, a niekiedy choćby poświęcić własne korzyści. ale jeżeli dusza pragnie dążyć do doskonałości, powinna być we wszystkim wielkoduszna i nie pozwalać nigdy, aby egoizm przeszkadzał jej w wypełnianiu własnych obowiązków sprawiedliwości względem bliźniego. Najbardziej gorszą się i zniechęcają ludzie na świecie, gdy widzą, jak osoby pobożne, w swym obcowaniu z drugimi, bez wyrzutu naruszają sprawiedliwość i zamykają oczy na prawa bliźniego, gdy one wchodzą w konflikt z ich osobistymi korzyściami. Im bardziej ktoś dąży do doskonałości, tym więcej powinien żywić prawdziwą cześć dla sprawiedliwości i szczerze brzydzić się tym wszystkim, co się jej sprzeciwia, choćby choćby nieznacznie. Takie postępowanie jest źródłem pokoju dla siebie i dla innych. „Sprawiedliwość i pokój pocałowały się” (Ps 85/84/, 11), mówi Pismo Święte, albowiem tam, gdzie jest sprawiedliwość, może zapanować pokój, a tam, gdzie jej nie ma, próżne będą usiłowania zaprowadzenia zgody i pokoju. Pan Bóg nasz jest Bogiem pokoju; któż więc bardziej, niż dusza pragnąca żyć w ścisłym z Nim zjednoczeniu, powinien wnosić pokój w każde środowisko? ale będzie go wnosił wówczas, gdy będzie przestrzegał sprawiedliwości. Na nic by się zdało zachęcać do pokoju a nie oddać każdemu tego, co mu się z prawa należy.

Jak przestrzeganie sprawiedliwości jest źródłem pokoju i wesela naszego sumienia, tak też jest źródłem pokoju i wesela dla rodzin, zgromadzeń, dla wszystkich środowiska, dla całego społeczeństwa.

Rozmowa.

„O sprawiedliwości, ty jesteś tą drogocenną perłą, którą dusza jaśnieje, ty dajesz pokój i światło stworzeniom, udzielasz im świętej bojaźni i jednoczysz ich serca. Kiedy zaś gaśnie twoje światło natychmiast ogarnia nas bezład i ciemność niesprawiedliwości” (Św. Katarzyna ze Sieny).

„O Panie, Ty jeden możesz mi udzielić prawdziwej Sprawiedliwości, albowiem Ty Jeden jesteś Sprawiedliwością Nieskończoną, Sprawiedliwy jesteś, Panie, we wszystkich Drogach Swoich i Łaskawy we wszech Sprawach Twoich” (Ps 145/144/, 17).

„Sprawiedliwy jesteś Panie i Sąd Twój jest Prawy. Przykazałeś jako Sprawiedliwość Świadectwa Twoje na wieki. Daj mi zrozumienie Przykazań Twoich, a żyć będę. Naucz mnie, Panie, Sprawiedliwości Twoich, a będę je zachowywał dokładnie. Poucz mnie, abym strzegł Twoich Świadectw i wypełniał je z całego serca. Prowadź mnie Drogą Twoich Przykazań, albowiem umiłowałem je bardzo; nakłoń serce moje ku słowom Twoim a nie ku korzyści. Naucz mnie miłować sprawiedliwość, a nienawidzić nieprawości, abym mógł się weselić błogosławieństwem Twoim na wieki” (zob. Ps 119/118/ i 45/44/). Amen.

Zachęcamy do:

1. uczczenia Niepokalanego Serca Maryi w miesiącu Sierpniu ku Jej czci poświęconym: Nabożeństwo sierpniowe poświęcone ku czci Niepokalanego Serca Maryi – dzień 15
2. Katolickiej Nauki na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
3. Śmierć, pogrzeb i Wniebowzięcie Najświętszej Panny – na podstawie wizji ANNY KATARZYNY EMMERICH
4. uczczenia Najświętszej Maryi Panny Królowej Wniebowziętej: Nabożeństwo na uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

© salveregina.pl 2024