🔉CZWARTEK PO V NIEDZIELI POZOSTAŁEJ PO TRZECH KRÓLACH. Rozmyślanie. Eucharystia udziela nam mocy do zwyciężenia naszych wrogów.

Eucharystia – Źródło Mocy do zwyciężania wrogów: Eucharystia jest Najświętszym Sakramentem, Który daje nam moc do przezwyciężania wszelkich wrogów duchowych. W czasie Mszy Świętej, Chrystus ofiaruje nam Swoje Ciało i Krew, które stają się dla nas źródłem duchowej siły i wsparcia. Przyjmując Eucharystię, umacniamy naszą Wiarę, nabieramy odwagi i umiejętności pokonywania trudności, zła i pokus, które napotykamy na naszej drodze. Rozważaj potęgę Eucharystii i doświadczaj jej zbawiennego działania w swoim życiu. Niech regularne uczestnictwo w tym sakramencie staje się kluczem do zwyciężania wszelkich przeciwności.

Wysłuchaj rozmyślania:

Rozmyślanie.

„Nagotowałeś stół przed mymi oczyma, na przeciwko tym, którzy mnie trapią” — (Ps. 23/22/, 5).

PRZYGOTOWANIE. — jeżeli czujesz, iż dobro ci trudno przychodzi i jesteś słaby w walce duchowej, wiń siebie samego, iż nie przyjmujesz Komunii Świętej lub przyjmujesz ją bez należytego usposobienia. Tylu Świętych zapewnia, stwierdza to też doświadczenie, iż ten Boski Sakrament gasi ogień namiętności, wlewa moc i odwagę do zwyciężenia świata z Jego próżnością i pokonuje moce piekielnych nieprzyjaciół. Toteż szatani, widząc duszę złączoną z jej Boską Głową przez Komunię Świętą, patrzą na nią z trwogą i nie mają sił do jej pokonania.

I. — Słusznie Przenajświętszy Sakrament jest przy­równywany do owego cudownego chleba, wręczo­nego przez Anioła Eliaszowi; jako bowiem Pro­rok przez ów chleb został tak wzmocniony, iż zdo­łał ujść przed gniewem Jezabel i wejść na Górę Pańską, tak też i wierni, wzmocnieni Chlebem Eucharystii, mają moc do pokonania tych wszyst­kich groźnych nieprzyjaciół, którzy stoją nam na przeszkodzie na drodze doskonałości.

Według Św. Cyryla Aleksandryjskiego, któ­rego słowa potwierdza Św. Tomasz z Akwinu: „Pan Jezus, bę­dąc w nas, uśmierza żar naszych namiętności, uspokaja nieporządne pożądania ciała i wzmac­nia pobożność”. Krótko mówiąc, ten Sakrament, jak strumień wody, gasi ogień trawiących nas namiętności; jeżeli więc kogo pali jaka namiętność, niechaj przyjmuje Komunię Świętą, a wnet się prze­kona, iż ta w nim wygasła lub bardzo osłabła. Toteż powiedział Św. Bernard: „Bracia moi, jeżeli kto z was nie odczuwa ciężkich ani też gwałtownych poruszeń gniewu, zazdrości, zmysłowości, niech dziękuje Panu Jezusowi w Przenajświętszym Sakramencie, Który tak dobry skutek w nim sprawia”.

Jeszcze godniejszą podziwu jest moc, jakiej nam ten Boski Pokarm udziela, do zwyciężenia świata i jego próżności. Skąd pochodziła ta he­roiczna moc pierwszych Chrześcijan, iż odważnie przyjmowali utratę majątku, a choćby i życia wśród najokrutniejszych cierpień? Stąd, iż często przyjmowali Komunię Świętą. „I trwali w uczestnic­twie łamania chleba”. Z tego również źródła Święci zawsze czerpali tę siłę, która czyniła ich wyższymi nad wszelkie względy ludzkie.

Św. Wacław, książę czeski, ożywiony serdecz­ną miłością ku Panu Jezusowi w Przenajświętszym Sakra­mencie, nie tylko często Go przyjmował w Komunii Świętej, nie tylko częstokroć Go nawiedzał, choćby i w nocy wśród najostrzejszej zimy, ale sam własnymi rękoma zbierał pszenicę i winogrona, aby z nich zrobić hostie i wino, a następnie je rozdawał do odprawiania Mszy Świętej; nie dbał, jak świat będzie się na to zapatrywał.

II. — Szczególniej jednak Przenajświętszy Sakra­ment okazuje się niezwyciężoną potęgą w zwal­czaniu za nas i z nami piekła, i odpieraniu jego napaści. Według Św. Tomasza z Akwinu, szatani widząc nas złączonych przez Komunię Świętą z Panem Jezusem, naszą Głową i Mistrzem, drżą, uciekają i już nas nie dręczą; jeżeli zaś przez cały czas próbują na nas uderzyć, to ich pokusy są zbyt słabe, by mo­gły nas pokonać.

Zdaniem Św. Jana Chryzostoma, gdy przyj­mujemy Komunię Świętą, szatani, widząc Krew Pana Jezusa, uciekają, Aniołowie zaś śpieszą, aby nam towarzyszyć. Toteż odchodzimy od tego Świętego Stołu jakby lwy, zapaleni świętą miłością, nie tylko nie drżymy przed potęgą duchów piekielnych, ale owszem, im samym jesteśmy straszliwi i groźni. Wielki pociąg do cnoty, a zarazem ta wielka goto­wość do ćwiczenia się w cnotach, która nam czyni łatwą drogę, wiodącą do doskonałości.

Jeśli więc dobro z trudem ci przychodzi i je­steś słaby w walkach duchowych, sam siebie oskarżaj i mów z Dawidem: „Zwiędłem jak siano i wyschło serce moje, iżem zapomniał pożywać chleba“, tj. Eucharystii; postanów sobie na przyszłość być pilniejszym pod tym względem.

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.