CZWARTEK III TYGODNIA PO WIELKANOCY. Rozmyślanie. Z jaką czcią należy zachować się w kościołach, gdzie się przechowuje Przenajświętszy Sakrament.

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.

PRZETŁUMACZYŁ Z WŁOSKIEGO

O. W. SZOŁDRSKI C. SS. R.

TOM I.

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ

DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA.

Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz.

Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić.

Jezu, miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba.

Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz.

Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim.

W roztargnieniach mów:

Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bo­wiem jest to, co dotąd uczyniłem.

„Bom obrał i poświęcił to miejsce, aby tam imię moje było na wieki” — (II Kron. 7, 16).

PRZYGOTOWANIE. — Pielgrzymi z wielkim rozrzewnieniem nawiedzają święty domek w Loretto i różne miejsca w Ziemi Świętej, gdzie Pan Jezus się narodził, żył, umarł i był pochowany. Jednak­że z większym jeszcze nabożeństwem winniśmy przebywać w kościele, w Obecności Pana Jezusa — Przenajświętszego Sakramentu. Nie ma bowiem świątyni bardziej pobudzającej do pobożności, w której by serce mogło doznać większej pociechy, niż kościół, w którym jest Przenajświętszy Sakrament. A jednak większa część ludzi prawie nigdy Go nie odwiedza.

I. — Z jaką czcią i z jakim rozrzewnieniem pielgrzymi nawiedzają święty domek w Loretto, lub różne miejsca w Ziemi Świętej, jak stajenkę betlejemską, Kalwarię, Grób Święty, miejsca, gdzie Pan Jezus mieszkał, umarł i był pochowany! Z o ileż większym jednak wzruszeniem winniśmy pozosta­wać w kościele w Obecności Samegoż Pana Jezusa, wobec Przenajświętszego Sakramentu! Bł. Jan z Avili po­wiedział, iż nie mógłby znaleźć świątyni bardziej pobudzającej do pobożności, w której by serce mo­gło doznać większej pociechy, niż kościół, w któ­rym jest Przenajświętszy Sakrament. — Toteż O. Bal­tazar Alvarez płakał, widząc pałace książąt pełne ludzi, a kościoły, w których pozostaje Przenajświętszy Sakrament, puste i opuszczone.

O Boże! gdyby Pan Jezus pozostawał tylko w jednym kościele na ziemi, na przykład w koście­le Św. Piotra w Rzymie i to tylko w jednym dniu w roku, iluż ludzi znakomitych, królów, starałoby się o to, by w on dzień stanąć wobec Króla Niebios, Który wrócił na ziemię. Jakże wspaniałe, złote, drogimi kamieniami przyozdobione Tabernaku­lum przygotowano by tam dla Pana Jezusa. Cała świą­tynia w on dzień tonęła by w blasku światła. Jed­nak Odkupiciel powiada: Nie chcę ograniczać Swej Obecności tylko do jednego kościoła i jednego dnia, nie zależy mi na tak wielkim przepychu i oświetleniu, chcę pozostawać zawsze i wszędzie, gdzie się znajdują moi uczniowie, aby wszyscy z łatwością, o jakiejkolwiek godzinie znaleźć mnie mogli.

Gdyby Pan Jezus nie pomyślał o tym cudzie mi­łości, któżby go mógł uważać za możliwy? Gdyby ktoś odezwał się do Pana Jezusa, wstępującego do Nieba: Panie, jeżeli chcesz okazać nam Swą Miłość, pozostań z nami na Ołtarzach pod postacią Chleba, abyśmy Cię mogli znaleźć, skoro tylko zechcemy, czyż takiej prośby nie uważano by za zuchwalstwo? Czego jednak ludzie ani przypuścić nie mogli, Zbawiciel nasz postanowił i wykonał.

II. — Niestety! Jakże ludzie odwdzięczają się temu Panu Bogu za tak wielką dla nich Miłość? Przy­najmniej ty, przez swą cześć dla Przenajświętszego Sa­kramentu staraj się zadośćuczynić za tak wielką ich niewdzięczność; o ile twe stanowisko ci pozwala, staraj się słowem i przykładem zachęcać innych do częstego nawiedzania świątyni, w któ­rej Pan Jezus przebywa.

Modlitwa.

Jezu, mój Odkupicielu, Miłości duszy mojej, ile Cię kosztowało, byś mógł pozostać z nami w Przenajświętszym Sakramencie! Musiałeś najpierw umrzeć, byś mógł pozostać na naszych Ołtarzach, musiałeś ofiarować się na znoszenie tylu zniewag, jakie w tym Sakramencie Cię czekały. My zaś je­steśmy tak leniwi i niedbali w nawiedzaniu Cie­bie, choć wiemy, jak Ci są miłe nasze odwiedziny i jak pragniesz obdarzać Łaskami tych, którzy przychodzą do Ciebie. Panie, przebacz mi, gdyż i ja należę do liczby tych niewdzięcznych. Od dzi­siaj, mój Jezu, chcę często Cię nawiedzać i jak najdłużej, wedle możności, przed Tobą przebywać, dziękować Ci, kochać Cię i prosić o Łaski, dlatego bowiem zostałeś na ziemi, zamknięty w Tabernakulum, stawszy się naszym Więźniem Miłości.

Kocham Cię, Dobroci Nieskończona; kocham Cię, Boże Miłości; kocham Cię, Dobro Najwyższe, godne największej miłości. Spraw, abym zapom­niał o sobie i o wszystkim, aby pamiętać tylko o Twej Miłości i resztę dni swego życia poświęcić dla Ciebie. Spraw, aby od dzisiaj największą ra­dość sprawiało mi przebywanie u Nóg Twoich. Za­pal mnie całego swą świętą miłością. Maryo, Matko moja, uproś mi wielką miłość do Przenajświętszego Sakramentu; skoro zaś ujrzysz, iż jestem niedba­ły pod tym względem, przypomnij mi dzisiejszą obietnicę, iż codziennie Przenajświętszy Sakrament będę nawiedzać. Amen. (II, 166)

© salveregina.pl 2024