CZWARTEK III TYGODNIA PO WIELKANOCY. Rozmyślanie. Msza Święta. O. GABRIEL OD ŚW. MARII MAGDALENY

Źródło: O. Gabriel od Św. Marii Magdaleny, Współżycie z Bogiem. Rozmyślania o życiu wewnętrznym na wszystkie dni roku, tłum.: o. Leonard od Męki Pańskiej, Wyd. OO. Karmelitów Bosych, Kraków 1960r.

Rozmyślanie.

MSZA ŚWIĘTA.

OBECNOŚĆ BOŻA. — Udziel mi Łaski, o Jezu, abym coraz lepiej rozumiał wartość i znaczenie Twojej Ofiary Eucharystycznej.

Rozważanie.

1. Ośrodkiem kultu liturgicznego jest Msza Święta. Podobnie jak zbawcze Dzieło Pana Jezusa osiągnęło swój szczyt na Kalwarii przez Jego Śmierć na Krzyżu, tak samo szczytowym punktem Liturgii, która przedłuża Dzieło Pana Jezusa na świecie, jest Msza Święta, odnowienie i uobecnienie Ofiary Krzyża na naszych Ołtarzach. Pan Jezus chciał, aby cenne owoce zbawienia wysłużone przez Niego na Kalwarii dla całego rodzaju ludzkiego, mogły być udzielane każdemu z wiernych z osobna i przekazane przez Jego uczestnictwo w Ofierze Eucharystycznej. Na naszych Ołtarzach w dalszym ciągu bije to źródło Łaski, które Pan Jezus otworzył na Kalwarii. Wszyscy wierni obowiązani są przystąpić do tego źródła choć raz w tygodniu przez uczestniczenie we Mszy Świętej świątecznej, ale możemy się Doń zbliżać choćby codziennie, ilekroć bierzemy udział w Ofierze Ołtarza. Msza Święta jest prawdziwie „źródłem życia”. Pan Jezus, ofiarując się i wyniszczając nieustannie na naszych ołtarzach, mówi nam: „Jeśli kto pragnie, niech do Mnie przyjdzie, a pije” (Jan 7, 37).

„Najświętsza Ofiara Ołtarza – mówi encyklika Mediator Dei – nie jest tylko prostą i zwyczajną pamiątką Męki i Śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale jest prawdziwą i rzeczywistą Ofiarą, przez którą Najwyższy Kapłan w bezkrwawy sposób składa z Siebie Ofiarę, którą złożył kiedyś na Krzyżu”. Ta Sama Ofiara, ten Sam Kapłan, inny jest tylko sposób ofiarowania: na Kalwarii krwawy, na ołtarzu bezkrwawy. Mimo iż we Mszy Świętej nie widzimy – jak to widziała Marya na Kalwarii – umęczonego Ciała Chrystusa Pana, ani Krwi wytryskającej z Jego Ran, jednak na mocy Przeistoczenia na Ołtarzu jest rzeczywiście obecne to samo Ciało i ta sama Krew. Ponadto, gdy urzeczywistnia się ta Obecność Boska pod odrębnymi postaciami chleba i wina, odnawia się w sposób mistyczny krwawa śmierć, która miała miejsce na Kalwarii, gdy nastąpiło rzeczywiste oddzielenie Ciała od Krwi Pana Chrystusowej.

2. Najlepszy sposób brania udziału we Mszy Świętej jest ten, przez który najbardziej uczestniczymy we wzniosłej czynności rozgrywającej się na Ołtarzu. W tym celu polecenia godna jest metoda liturgiczna, gdyż odmawiając te same modlitwy co kapłan, możemy iść za nim we wszystkich częściach Najświętszej Ofiary. Jednak zamiast zajmować się dokładnym odmawianiem modlitw, które obowiązują tylko celebransa – należy zwrócić uwagę raczej na znaczenie różnych modlitw, zwłaszcza tych, które towarzyszą głównym częściom Mszy Świętej, jak Ofiarowanie, Przeistoczenie, Komunia Święta. ale jakkolwiek metoda liturgiczna jest doskonała, nie jest ona jedyną encyklika Mediator Dei wyraźnie zaznacza, „że nie wszystkie dusze mają jednakowe potrzeby i usposobienie; choćby w jednej i tej samej duszy bywają one zmienne”. Nierzadko zdarza się na przykład wypadek, iż chociaż dusze przez dłuższy czas posługiwały się z pożytkiem metodą liturgiczną, czują potrzebę zamknięcia mszalika, by głębiej wniknąć w istotę Mszy Świętej i w niej „zasmakować”. Oczywiście, nie jest to cofanie się, ale postęp. Zamiast zważać na poszczególne obrzędy i modlitwy, dusza odczuwa potrzebę „nawiązania ścisłej łączności z Najwyższym Kapłanem” (tamże), wewnętrznego jednoczenia się z Jego czynnością, Jego Ofiarą i wyniszczeniem. W tym wypadku dusza uczestniczy we Mszy Świętej w sposób raczej kontemplacyjny niż liturgiczny, to znaczy z prostą „miłosną uwagą”, która jest cechą charakterystyczną modlitwy kontemplacyjnej. Niekoniecznie, idąc za świętymi Obrzędami w najdrobniejszych szczegółach, dusza umysłem i sercem obejmuje całość ogólnym spojrzeniem, które miłość czyni wnikliwym i w ten sposób nabywa coraz większego zrozumienia Najświętszej Ofiary i coraz głębszego jej „zmysłu” oraz skuteczniej pragnie w niej uczestniczyć. Z pożytkiem jednak może, od czasu do czasu posługiwać się mszalikiem – szczególnie, by uczestniczyć w Liturgii niedziel i świąt, – a za każdym razem znajdzie nowe światło, nowe uczucia, i dzięki nim wniknie głębiej w istotę Najświętszej Ofiary.

Rozmowa.

„O Przedwieczny Ojcze, pozwól, bym Ci ofiarowała Serce Jezusa umiłowanego Syna Twego, tak jak On ofiaruje Ci się w Świętej Ofierze Ołtarza. Przyjmij łaskawie tę Ofiarę za mnie, przyjmij wszystkie pragnienia, uczucia, poruszenia i czyny Jego Przenajświętszego Serca. Wszystkie one są moje, bo On je ofiarowuje za mnie, a ja oświadczam, iż na przyszłość nie chcę mieć innych pragnień, prócz Jego pragnień. Przyjmij je jako zadośćuczynienie za moje grzechy oraz dziękczynienie za wszystkie Twoje Łaski; przyjmij je, i dla ich zasług udziel mi wszystkich potrzebnych Łask, a szczególnie Łaski wytrwania ostatecznego. Przyjmij je jako niezliczone akty miłości, uwielbienia, chwały, które ofiarowuję Twemu Boskiemu Majestatowi, gdyż tylko przez nie możemy Cię godnie czcić i wielbić”.

„Boże mój, ofiarowuję Ci Twego Syna umiłowanego, jako dziękczynienie za wszystko dobro, jakie mi dajesz, jako prośbę, ofiarę, uwielbienie i wszystko moje. Przyjmij Swego Syna, o Ojcze Przedwieczny, w zamian za wszystko czego ode mnie żądasz, bo nie mogę ofiarować Ci niczego godnego Ciebie, prócz Tego, którego z Miłości Swej dajesz mi na uweselenie” (Św. Małgorzata Maria Alacoque).

„Cóż oddam, Panie, za wszystkie dobrodziejstwa, jakimiś mnie obsypał? Oto: wezmę kielich zbawienia. Tak, o Boże mój, wezmę ten kielich błyszczący czerwienią Krwi mego Mistrza, i dzięki Ci czyniąc, z euforią krew moją połączę z Krwią Ofiary Świętej. Wówczas ofiara moja przyodzieje się, by się tak wyrazić, „w nieskończoność” i stanie się, o Ojcze, wspaniałym hymnem Twego uwielbienia, a cierpienia moje orędziem głoszącym Twoją Chwałę. O Jezu, racz mnie tak do Siebie upodobnić, abym mogła nieustannie zastępować Cię przed Ojcem. Przychodząc na ten świat powiedziałeś: ,Otom jest, o Boże, abym spełniał Wolę Twoją’. Spraw, by ta modlitwa stała się natchnieniem mego serca. Tyś się ofiarował, aby wypełnić Wolę Ojca, niech więc ta Wola będzie moim pokarmem, a równocześnie, narzędziem mojego wyniszczenia. I w ten sposób razem z Tobą, o Mistrzu uwielbiony, radośnie wyjdę naprzeciw każdej ofiary, szczęśliwa, iż mogę należeć do wybrańców Ojca, skoro On mnie razem z Tobą przybija do krzyża” (zob. E. T.: II, 7 i 14). Amen.

© salveregina.pl 2024