🔉CZWARTEK I TYGODNIA ADWENTU. Rozmyślanie. Pan Jezus oświeca świat i uwielbia Boga Ojca.

Zdjęcie: Przenajświętszego sakramentu ,zbawienie dusz,Maryja,dusze oziębłe,zbliżamy się do śmierci ,Jezus,okazje do grzechu,o nabożeństwie,grzech niewdzięczności,doskonałość,łaski bożej,zmartwychwstanie ciał,g

Adwentowa refleksja na czwartek pierwszego tygodnia koncentruje się na tym, jak Pan Jezus przynosi światło do naszego świata i uwielbia Boga Ojca. Rozmyślania te pozwalają nam dostrzec, jak Jego światło rozprasza mroki naszych codziennych problemów i niesie nadzieję w momentach zwątpienia. Poprzez głębsze zrozumienie Jego Miłości i poświęcenia, nasze serca stają się bardziej otwarte na przyjęcie Zbawiciela. Niech te duchowe przemyślenia przygotują nas na radosne świętowanie Jego Przyjścia.

Wysłuchaj rozmyślania:

KRÓTKIE AKTY MIŁOŚCI BOŻEJ DO UŻYCIA W CZASIE ROZMYŚLANIA. Jezu, mój Boże, kocham Cię nade wszystko, we wszystkim, z całego serca, bo na to tak bardzo zasługujesz. Panie, żałuję, iż Cię obrażałem, Dobroci Nie­skończona; nie pozwól, bym Cię miał jeszcze kie­dy obrazić. Jezu, Miłości moja, spraw, abym Cię zawsze kochał, a potem czyń ze mną, co Ci się podoba. Jezu mój, chcę żyć, gdzie Ci się podoba, i chcę cierpieć, jak Ci się podoba; chcę umrzeć, kiedy zechcesz. Jezus niech będzie w mym sercu, a Marya w mym umyśle. Niech Jezus, Marya, Józef będą życiem moim. W roztargnieniach mów: Panie, dopomóż mi do wykonania dobrych postanowień i udziel mi siły, bym odtąd dobrze żyć rozpoczął, niczym bowiem jest to, co dotąd uczyniłem.

Rozmyślanie.

„Pan stworzył nowinę na ziemi” — (Ks. Jer. 31, 22).

PRZYGOTOWANIE. — Przed Przyjściem Mesja­sza świat nie znał Pana Boga, był pogrążony w ciemno­ściach. Pan nasz Jezus Chrystus uwolnił nas z tej ciemności — oświecił świat i uwielbił Boga Ojca. Oświeceni Je­go promieniami, pociągnięci tą Chwałą, idźmy dro­gą, która wiedzie do Pana Boga.

I. — Przed Przyjściem Mesjasza świat był po­grążony w ciemnej nocy błędów i grzechów. Praw­dziwy Pan Bóg zaledwie w Judei był znany. Znajomy Pan Bóg w Judei. Gdzie indziej oddawano cześć szatanom, zwierzętom i kamieniom. Wszę­dzie zalegała noc grzechu, który zaślepia dusze, pogrąża je w występkach, sprawia, iż nie pojmu­ją swego nieszczęśliwego stanu, iż jako nieprzyjaciółki Pana Boga skazane są na piekło. Pan Jezus przy­szedł, aby z tych ciemności świat otrząsnąć. Uwolnił go też rzeczywiście od pogaństwa, dając mu poznanie Prawdziwego Pana Boga; uwolnił go od grzechu światłem Swej Nauki i Swoich Boskich Przykładów. Na to się okazał Syn Bo­ży, aby zniszczył dzieła diabła.

Prorok Jeremiasz przepowiedział, iż Pan Bóg stworzy nowe Dziecię dla Odkupienia ludzi. Pan stworzył nowinę na ziemi. Tą nową Dzieci­ną — Pan nasz Jezus Chrystus. Tym Dziecięciem — Syn Boży, Który Miłością Niebo napełnia, to Syn uko­chany przez Ojca, Który o Nim powiedział: Ten jest Syn Mój Miły, w Którym upo­dobałem Sobie. Nowe to Dziecię już w pierwszej chwili Swego Istnienia oddało Bogu Ojcu taką cześć i Chwałę, jakiej Wszyscy Aniołowie i Święci razem przez całą wieczność Mu nie złożą. Toteż w chwili Narodzenia Pana Jezusa Aniołowie śpiewali: Chwała na wysokości Bogu. Dziecię Jezus więcej Chwały oddało Bogu Ojcu, niż wszystkie grzechy ludzkie Go znieważyły.

II. — Nabierzmy więc otuchy, biedni grzesz­nicy; złóżmy w ofierze Ojcu Przedwiecznemu to Dziecię, przedstawmy Mu Jego łzy, posłuszeń­stwo, pokorę, śmierć, Jego Zasługi. Zadośćuczynimy przez to Panu Bogu za wszelkie zniewagi, jakie Mu wyrządziliśmy grzechami.

Modlitwa. Mój Ojcze Przedwieczny, znieważałem Cię, tylekroć przenosząc swą wolę nad Wolę Twoją i swe nędzne przyjemności nad Łaskę Twoją Świę­tą. Czyż miałbym nadzieję przebaczenia, gdybyś nie dał Jezusa właśnie w tym celu, aby grzeszni­kom użyczyć nadziei. On jest ubłaganiem za grzechy nasze. Tak, rzeczywiście, albo­wiem Jezus Chrystus, składając Swe Życie na za­dośćuczynienie za zniewagi, jakie Ci wyrządzili­śmy, bardziej Cię uwielbił, niż my znieważyliśmy Cię swymi grzechami. Przyjmij mnie więc, Ojcze mój, dla Miłości Jezusa. Żałuję, Dobroci Nie­skończona, iż Cię obrażałem. Nie zasługuję na przebaczenie, ale Jezus Chrystus zasługuje, byś Go wysłuchał. On z krzyża prosił Cię za mnie: Ojcze, odpuść. I teraz, będąc w Niebie, prosi Cię byś przyjął mnie za syna. Rzecznika mamy u Ojca Jezusa Chrystusa Sprawie­dliwego, a On jest ubłaganiem za grzechy nasze. Orędowniczko moja u Boga, Najświętsza Dziewico, Maryo, błagam Cię, uproś mi, bym wytrwał w Miłości Twojej Świętej. Amen.

Rozmyślania na wszystkie dni całego roku

z pism Św. Alfonsa Marii Liguoriego

1935 r.