Człowiek (אָדָם adam)

„Synu człowieczy, powiedz władcy Tyru: Tak mówi Pan Bóg: Ponieważ serce twoje stało się wyniosłe, powiedziałeś: Ja jestem Bogiem, ja zasiadam na Boskiej stolicy, w sercu mórz – a przecież ty jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i rozum chciałeś mieć równy rozumowi Bożemu”. (Ez 28,2)

‎ בּן־אָדָם אֱמֹרָ לִנְגִיד צֹר כֹּה־אָמַ֣ר אֲדֹנָי יהוה יַעַן גָּבַהּ לִבְּךָ וַתֹּאמֶר אֵ֣ל אָנִי מוֹשַׁב אֱלֹהִים יָשַׁבְתִּי בְּלֵב יַמִּים וְאַתָּה אָדָם וְלֹא־אֵל וַתִּתֵּן לִבְּךָ כְּלֵב אֱלֹהִים׃

καὶ σύ υἱὲ ἀνθρώπου εἰπὸν τῷ ἄρχοντι Τύρου τάδε λέγει κύριος ἀνθ᾽ ὧν ὑψώθη σου ἡ καρδία καὶ εἶπας θεός εἰμι ἐγώ κατοικίαν θεοῦ κατῴκηκα ἐν καρδίᾳ θαλάσσης σὺ δὲ εἶ ἄνθρωπος καὶ οὐ θεὸς καὶ ἔδωκας τὴν καρδίαν σου ὡς καρδίαν θεοῦ

Fili hominis, dic principi Tyri: Haec dicit Dominus Deus: Eo quod elevatum est cor tuum, et dixisti: ‘Deus ego sum et in cathedra deorum sedeo in corde maris!’, cum sis homo et non Deus, et dedisti cor tuum quasi cor Dei.

Rzeczownik „człowiek” (אָדָם adam) pochodzi od słowa „ziemia” (אֲדָמָה adama). Można by go dosłownie przetłumaczyć jako „ziemianin” – ktoś ulepiony z ziemi.

Już na początku Księgi Rodzaju czytamy, iż człowiek pragnął stać się jak Bóg… Pierwsi ludzie zjedli owoc z drzewa poznania dobra i zła, bo chcieli zdobyć wiedzę, jaką posiada Bóg (Rdz 3,5). Później budowano wieżę Babel, której szczyt miał sięgać nieba (Rdz 11,4).

Ta ambicja, by być jak Bóg, wciąż nam towarzyszy. Pragniemy mieć wpływ na wszystko, co dzieje się w świecie i w naszym życiu. Często myślimy, iż wszystko mamy pod kontrolą i iż Bóg nie jest nam potrzebny.

A jednak dzisiejsze Słowo przypomina nam: „jesteś człowiekiem, a nie Bogiem”. I całe szczęście. Jak wielką ulgą jest pozwolić Bogu być Bogiem. Wtedy uświadamiamy sobie, iż nie wszystko zależy od nas. Jest Ktoś, kto troszczy się o nas i ma moc uczynić wszystko.