Cudowne czyny (נִפְלְאוֹתָֽ niflāʼōt)

Rozgłaszajcie Jego chwałę wśród narodów, Jego cuda – pośród wszystkich ludów! (Ps 96,3)

‎ סַפְּרוּ בַגּוֹיִם כְּבוֹד֑וֹ בְּכָל־הָֽעַמִּים נִפְלְאוֹתָיו׃

ἀναγγείλατε ἐν τοῖς ἔθνεσιν τὴν δόξαν αὐτοῦ ἐν πᾶσι τοῖς λαοῖς τὰ θαυμάσια αὐτοῦ.

Annuntiate inter gentes gloriam eius, in omnibus populis mirabilia eius.

Hebrajskie słowo נִפְלְאוֹת (niflʾōt) pochodzi od czasownika wyrażającego zdumienie, zachwyt, a także doświadczenie cudowności. Oznacza wydarzenia, które poruszają serce człowieka i odsłaniają działanie Boga – Jego obecność w historii i w życiu konkretnego człowieka. Biblia wielokrotnie wzywa, by pamiętać o cudach Pana i rozważać je. Dzisiejsze Słowo idzie o krok dalej: zaprasza, by mówić o cudach, których Bóg dokonał w moim życiu wobec wszystkich ludzi. Najpierw jednak trzeba je dostrzec, zobaczyć Boże działanie w moim życiu.

Często czekamy na spektakularne znaki, a wystarczy spojrzeć na zachód słońca, na kwitnącą roślinę czy uśmiech dziecka. Żydowski filozof, Abraham J. Heschel, twierdził, iż trzeba patrzeć na rzeczywistość z perspektywy głębokiego, radykalnego zdumienia: “To, co zwyczajne, jest najbardziej niezwykłe. Zdumienie nie jest reakcją na nieznane, ale na znane; nie na coś, co wykracza poza granice doświadczenia, ale na to, co jest zawsze obecne w doświadczeniu: na fakt, iż coś istnieje w ogóle.”

Spójrz na otaczającą Cię rzeczywistość ze zdumieniem i opowiadaj Jego cuda innym!