1 dzień temu
Wielki Piątek określa się mianem Parasceve, czyli dzień przygotowania do szabatu. Było to jednocześnie Święto Paschy, które dzięki Chrystusowi nabrało nowego znaczenia. Odtąd będzie ono wspominać już nie tylko przejście Izraelitów przez Morze Czerwone, ale również Jego przejście ze śmierci do życia.
Sanhedryn z samego rana oficjalnie wydał wyrok śmierci na Jezusa. Jednak według prawa żydowskiego tylko Piłat jako namiestnik Judei mógł skazywać na śmierć. Żydzi odesłali więc Jezusa do niego, ale ten nie zobaczył w Nim żadnej winy. A ponieważ dowiedział się, iż Jezus pochodził z Galilei, w jego głowie zrodziła się myśl przeniesienia odpowiedzialności na Heroda, który był władcą tej prowincji. Liczył, iż jeżeli odeśle Chrystusa do niego, to ten skaże Go na śmierć. Herod jednak okazał się sprytny i uniknął podjęcia wyroku, używając jedynie okazji spotkania z Jezusem by zakpić z Niego. Wreszcie Piłat, bojąc się ludu, skazał Chrystusa na ubiczowanie. Ale Żydów to nie zadowoliło; domagali się wyroku śmierci. Piłat zatem umył ręce i wydał wyrok śmierci na Chrystusa.
Mimo iż to Żydzi uparcie domagali się śmierci Chrystusa, Piłat też jest winien „Krwi tego Sprawiedliwego”. To on zgodnie z prawem rzymskim wydał wyrok na Chrystusa, a presja tłumu nie usprawiedliwia jego działania. Sam przyznał: Żadnej winy w Nim nie znajduję (J 18,38), a mimo to wydał Go na śmierć w celu zadowolenia tłumu. Na koniec jeszcze umył ręce na znak niewinności. Był to jednak tylko pusty gest, bo jego serce już zostało splamione.
Przed śmiercią Jezus musiał jeszcze sam wnieść ciężki krzyż na górę Kalwarię. Żydzi jednak – jak mówi św. Jan Chryzostom – sami krzyża nie dotykali, bo uważali krzyż za coś nieczystego i nie chcieli splamić się przed szabatem. Niesienie krzyża przez Jezusa było już zapowiedziane w Starym Testamencie, kiedy to Izaak idąc pod górę niósł drewno, na stosie którego miał być złożony w ofierze. I tak jak baranek został zabity za Izaaka, tak teraz niewinny Baranek odda życie na odkupienie całej ludzkości.
Ukrzyżowanie Chrystusa odbyło się w południe. Umieszczono Go między dwoma łotrami, aby się wypełniło Pismo: Między złoczyńców został zaliczony (Iz 53,12). Wisząc na krzyżu, nawrócił jeszcze jednego z nich. Św. Augustyn mówi, iż Chrystus znalazł się między dwoma złoczyńcami jako Sędzia. Jednemu z nich – temu po prawej stronie – darował winę na widok jego skruchy.
Na krzyżu Chrystusa żołnierze umieścili tabliczkę z powodem winy: „Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski”, bowiem według Piłata jedyną Jego winą było to, iż uważał się za króla.
Zbawiciel konał na krzyżu przez 3 godziny, by o godzinie 15-tej umrzeć. Ewangeliści cytują 7 zdań wypowiedzianych przez Niego na krzyżu:
– Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią (Łk 23,34)
– Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju (Łk 23,43)
– Niewiasto, oto syn Twój. (…) Oto Matka twoja (J 16,26-27)
– Boże mój, Boże mój, czemuś Mnie opuścił? (Mt 27,46)
– Pragnę (J 19,27)
– Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego (Łk 23,46)
– Wykonało się! (J 19,30)
Po śmierci złożono Jego Ciało o grobu bardzo szybko, by zdążyć przed rozpoczynającym się za kilka godzin szabatem.
Źródło: Św. Jan Chryzostom, Homilie na Ewangelię według św. Jana
Św. Augustyn, Homilie na Ewangelię według św. Jana
AF
