Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: «JESTEM, KTÓRY JESTEM». I dodał: «Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was». (Wy 3,14)
וַיֹּ֤אמֶר אֱלֹהִים֙ אֶל־מֹשֶׁ֔ה אֶֽהְיֶ֖ה אֲשֶׁ֣ר אֶֽהְיֶ֑ה וַיֹּ֗אמֶר כֹּ֤ה תֹאמַר֙ לִבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֶֽהְיֶ֖ה שְׁלָחַ֥נִי אֲלֵיכֶֽם׃
Dixit Deus ad Moysen: “ Ego sum qui sum ”. Ait: “ Sic dices filiis Israel: Qui sum misit me ad vos ”.
καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πρὸς Μωυσῆν Ἐγώ εἰμι ὁ ὤν· καὶ εἶπεν Οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ισραηλ Ὁ ὢν ἀπέσταλκέν με πρὸς ὑμᾶς.
Być (הָיָה hājāh), czasownik ten w języku hebrajskim znaczy być, istnieć, stawać się, wydarzyć się. Teologiczne użycie tego czasownika nabiera szczególnego znaczenia przy objawieniu imienia Boga w Wj 3,14.
Dzisiejsze pierwsze czytanie pochodzi z Księgi Wyjścia (Wj 3, 1-8.13-15) i zawiera właśnie fragment sceny powołania Mojżesza, podczas którego słyszy on imię Boga אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה (ʼehję ʼăšer ʼehję), Będę, który będę. Zwykle wyrażenie to tłumaczy się na języki współczesne z użyciem czasu teraźniejszego: Jestem, który jestem. Fakt, iż imieniem Boga jest czasownik być, przywodzi na myśl Psalm 23: „wiedzie mnie po adekwatnych ścieżkach przez wzgląd na swoje imię” i „zła się nie ulęknę, bo Ty JESTEŚ ze mną”.
Hebrajskie słowo (הָיָה hājāh)
