Być uczniem/czynić uczniem (μαθητεύω mathēteuō)

W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii (Dz 14,21)

εὐαγγελισάμενοί τε τὴν πόλιν ἐκείνην καὶ μαθητεύσαντες ἱκανοὺς ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Λύστραν καὶ εἰς Ἰκόνιον καὶ εἰς Ἀντιόχειαν

Cumque evangelizassent civitati illi et docuissent multos, reversi sunt Lystram et Iconium et Antiochiam

Czasownik μαθητεύω ma dwa znaczenia: „być uczniem” i „czynić uczniem”. Jest to bardzo wymowne, ponieważ przypomina, iż nauczanie, głoszenie Ewangelii zakłada równocześnie bycie „w szkole Jezusa”, „bycie Jego uczniem”.

Jezus nie czyni nas nauczycielami, którzy mają za zadanie głosić, ale przypomina nam, iż jesteśmy ciągle Jego uczniami. Zaprasza mnie bym był/a Jego uczniem, który zapala innych miłością ku Niemu.