Ta godna pochwały praca emanuje tęsknotą za rozpaleniem płomienia żarliwej miłości w sercach uśpionych chrześcijan, którzy zbyt długo leżeli w apatycznej idiosynkrazji wobec wszystkiego, co choćby z daleka przypomina o ofierze i ofiarności, zadośćuczynieniu i poświęceniu siebie – pisze ksiądz biskup Athanasius Schneider we Wprowadzeniu do książki pt. „Arkana serafickich stygmatów, czyli o dopełnieniu przez św. Franciszka tego, czego brakuje w Męce Jezusa i Maryi”.
W związku z jubileuszem osiemsetlecia otrzymania stygmatów przez św. Franciszka (17 września 1224 – 2024) ukazuje się cenny esej im poświęcony, będący owocem badań, medytacji, a przede wszystkim modlitwy. Autor jest franciszkaninem, który przeżywa swoje powołanie kapłańskie w świetle całkowitego i bezgranicznego poświęcenia się Niepokalanej, dlatego w tajemnicy Maryi, związanej z Chrystusem Odkupicielem, dostrzega i kontempluje także tajemnicę stygmatów św. Franciszka, znaku jego upodobnienia się do Męki Chrystusa.
Szczególne nabożeństwo św. Franciszka do „Dziewicy uczynionej Kościołem” jest kluczem do zrozumienia tego upodobnienia. Dostrzec to można także u innych świętych franciszkanów. Święty Maksymilian Maria Kolbe dzięki oddaniu się Niepokalanej, przeżywanemu jako istotne dopełnienie profesji zakonnej, wypił kielich swojego męczeństwa w Auschwitz: ubogi i nagi, jak Chrystus na krzyżu. Święty Ojciec Pio z Pietrelciny, odmawiający codziennie sto różańców, przez pięćdziesiąt lat nosił święte znaki Męki Pańskiej: krwawe stygmaty, wraz z Chrystusem wyniszczając się w każdej Mszy Świętej w ofierze za nawrócenie grzeszników i za wytrwałość sprawiedliwych.
Bardzo interesujące i pouczające są informacje historyczne dotyczące szczególnej drogi, jaką przebyło liturgiczne święto stygmatów św. Franciszka, a także wkład teologiczny w ich zrozumienie – zarówno ze strony św. Bonawentury (†1274), jak i portugalskiego jezuity Antoniego Vieiry (†1697), pogłębiona refleksja soteriologiczna w świetle wersetu 1,24 Listu do Kolosan; a także refleksja oparta na licznych odniesieniach do Ojców Kościoła, teologach średniowiecznych i innych Doktorach Kościoła. Wszystko to z wnikliwymi zastosowaniami do dzisiejszej sytuacji w Kościele i świata zachodniego.
Co najważniejsze, ta godna pochwały praca emanuje tęsknotą za rozpaleniem płomienia żarliwej miłości w sercach uśpionych chrześcijan, którzy zbyt długo leżeli w apatycznej idiosynkrazji wobec wszystkiego, co choćby z daleka przypomina o ofierze i ofiarności, zadośćuczynieniu i poświęceniu siebie. Jubileusz stygmatów św. Franciszka powinien stać się dla wszystkich bodźcem do podjęcia intensywniejszego życia duchowego, podtrzymywanego wiarą w zbawczą wartość cierpienia ofiarowanego dla miłości Bożej, w zjednoczeniu z Chrystusem – który w każdej Mszy Świętej odnawia swoją zbawczą Ofiarę – oraz z Maryją Współodkupicielką. Ona jest drogą najłatwiejszą, najpewniejszą i najpiękniejszą, jaka pozwala nam dotrzeć do „pełnej dojrzałości Chrystusa” (Ef 4,13), ukrzyżowanego i zmartwychwstałego dla zbawienia świata (św. Jan Paweł II, 4.02.1998) i dla naszego wiecznego szczęścia.
† Athanasius Schneider ORC
Biskup pomocniczy Archidiecezji Najświętszej Maryi Panny w Astanie
O. Atanazy Maria Wojtal, „Arkana serafickich stygmatów, czyli o dopełnieniu przez św. Franciszka tego, czego brakuje w Męce Jezusa i Maryi”, wyd. Rosa Mystica, 2024.
Publikacja objęta została patronatem portalu PCh24.pl
Biskup Athanasius Schneider w Warszawie. Weźmie udział w Debacie o stanie wiary
