16 Czerwca.
Bł. Just, pustelnik.
Źródło: Żywoty Świętych z dodatkiem rozmyślań, modłów i rycin napisał Ks. Julian Antoni Łukaszkiewicz, Honorowy Kap. Bazyliki Lor., 1931r.
Szczęśliwy kto miał życzliwego nauczyciela, bo ten ułatwi mu drogę prowadzącą do zbawienia. Takim szczęśliwym był Bł. Just. Gdy król polski Mieczysław przyjął Chrześcijaństwo w r. 965, i swoich poddanych do porzucenia bałwanów zachęcał. Wówczas rodzice Justa, nawrócili się, i otrzymali na chrzcie imię Kazimierza i Salomei. Synek ich Sprawimir otrzymał łacińskie imię Justa. Był to chłopak łagodny, dobry i do nauki chętny, więc rodzice oddali go na wychowanie jednemu z misjonarzy, którzy przybyli z Czech do nawracania Polaków. On uczył go Zasad Wiary Chrześcijańskiej, i ćwiczył w naukach świeckich; on kształtował jego charakter i mówił mu często tak: Miej zawsze Pana Boga przed oczyma i Jemu Samemu służ; unikaj świata bo pełno w nim złości i chytrości. Do Pana Boga nie możemy inaczej przyjść, jak tylko przez umartwienie i utrapienie. Nad słowami tymi często rozmyślał Just, i przekonał się nieraz o złości i przewrotności świata. Postanowił więc porzucić go, z miłości dla Zbawiciela opuścić wszystko i wstąpić do Zakonu. Naówczas w ziemi włoskiej założył Św. Romuald Zakon Pustelników, zwanych Kamedułami. Cisnęli się tam i Polacy, którzy przyjąwszy Wiarę chrześcijańską, chcieli bogomyślne i doskonałe wieść życie. Był tam królewicz Busławin, Benedykt, Barnaba, Jan i wielu innych. Gdy się wyćwiczyli należycie w cnotach i w regule zakonnej, wysłał ich Św. Romuald do Polski. Obrali sobie miejsce na pustelnię nad Dunajcem, blisko Opatowca, na górze zwanej Łobzowem. Garnęli się do nich Polacy, a między pierwszymi był Bł. Just. Cichy, spokojny, uczony, wielkie czynił postępy w cnotach, i stał się ozdobą opatowskiej pustelni. Chodził zawsze boso w jednej tylko szacie; a postami umartwiał swe ciało. Pokornym był i posłusznym, mówiąc iż droga to jedyna, która do cnoty prowadzi. Szczególniejsze nabożeństwo miał do Najświętszej Panny Maryi, przez Którą upraszał sobie u Boga rozmaite Łaski. W naukach teologicznych biegły, kleryków uczył i do stanu kapłańskiego przygotowywał. Ile razy napotykał trudności w wykładach Pisma Świętego, biegł przed ołtarz Matki Boskiej, i u Niej wypraszał sobie zawsze oświecenie. Jeszcze za życia miał sławę Świętego, i ludziom wiele Łask wypraszał u Pana Boga. Umartwiony i zasłużony żywot zakończył w r. 1007.
Punkty do rozmyślania.
Aby wydoskonalić się w jakiejś sztuce, trzeba długich lat usilnej pracy. Podobnie chcąc pozbyć się swych wad i złych skłonności, a doskonałe prowadzić życie, potrzeba pracować nad sobą długo i cierpliwie. — Św. Franciszek 18 lat pracował, aby pozbyć się wrodzonej gwałtowności i szorstkości. Święci zamykali się w zakonach lub uciekali na pustelnię, aby stać się doskonałymi.
Modlitwa.
Błogosławiony Juście, wstawiaj się za mną do Boga, abym czynił pokutę za grzechy moje i opłakiwał je gorzko przez wszystkie dni żywota mego. Obym zerwał pęta wiążące mnie do grzechu, a wyswobodziwszy się od nich, należał w zupełności do Boga. Amen.
© salveregina.pl 2024
